Regina is sinds ARENA (2016) festivalcoördinator en al ruim tien jaar baliecoördinator. “Ik ben begonnen in 1997, toen ik nog op Minerva zat. Ik ben toen geronseld om mee te helpen met het inlijsten van foto’s voor het festival. Ik kreeg er steeds taken bij en zo ben ik blijven hangen: ik hielp mee met de inrichting van het festival en draaide baliediensten. Dat was nog voordat we de galerie hadden hier aan de Akerkhof. Toen de galerie opende, ben ik steeds meer gaan doen; baliediensten, roosterbeheer, kaartverkoop, boekverkoop en contact met publiek. Mijn belangrijkste taak was het beheer van de sleutels tot de galerie en het festival en dat doe ik nu in principe ook, maar dan vanuit het kantoor als festival- en galeriecoördinator.”

Dit diverse takenpakket betekent snel schakelen en ondanks onvoorspelbare situaties strakke deadlines halen. “Dat is leuk want het werk betekent meer dan het coördineren van de mensen; je bent constant ideeën aan het verzinnen voor evenementen en tentoonstellingen. Het is dus eigenlijk heel creatief werk. Zo heb ik de kans gekregen om de tentoonstelling van Lasse Hoile te organiseren. Die vrijheid om naar eigen inzicht autonoom te werken is ideaal. Alles komt erbij: beeld, typografie, inrichting van de tentoonstelling... Het totaalplaatje.” De vrijheid om initiatief te nemen hoort bij de mentaliteit die heerst in Noorderlicht. Er moet ook ruimte zijn voor ideeën, wil de galerie zich verder ontwikkelen. De voordelen van een kleine organisatie als Noorderlicht, is dat zij niet vast zit aan procedures maar draait op de initiatieven en het samenspel van het team.

Dat betekent niet alleen de staf, maar ook de part-time medewerkers en de fotografen. Dat klinkt ideaal, maar in de uitvoering moet alles wel bij elkaar kunnen komen. “Bij het festival besteedt je aandacht aan 74 fotografen die allemaal aandacht nodig hebben. Met één fotograaf in de galerie is dat heel anders; dan kun je de tijd nemen om alles goed uit te denken en slim te plannen. Maar rond het festival heb je duizend mailtjes in je inbox: van de vraag ‘ik wil dit op dat papier afgedrukt’ tot ‘kun je een hotel boeken’. We communiceren bijvoorbeeld ook met de locaties: wie spreken er, wie komt er muziek maken, wat moet er nog vervoerd worden. Het liefst werk je zo veel mogelijk samen maar soms moet je gewoon doen en knopen doorhakken.” Zo is bijvoorbeeld de nieuwe huisstijl, Noorderlicht, Huis van de Fotografie, vlak voor de opening van NUCLEUS op previewlocatie KINK te Assen gelanceerd. “Daar waren we nog maar net op tijd mee!”

Festivalwerk blijkt mensenwerk met alle onzekerheden van dien: aan de voorkant gaat het goed maar aan de achterkant gaat het soms anders dan gepland. “Als coördinator moet je met ieders perspectief rekening houden en steeds afwegingen maken tussen creativiteit en pragmatisme. Met een oog op de financiën en een oog op het artistieke process steven je dan op een strakke deadline af en dat leidt soms tot lastige situaties.” Hiervoor heeft Regina een mooie werkmethode ontwikkeld: “Je moet voor het grotere geheel gaan, knopen doorhakken en gewoon doen, gewoon gaan is soms dan ook goed.”

Klinkt hectisch, maar Regina heeft het graag zo: “Toen het nog kon wilde ik nooit op kantoor, maar liever vanuit mijn atelier werken. De rust van een externe locatie helpt, maar de creatieve chaos is ook stimulerend. Zo komt Wim [de curator] dan bijvoorbeeld aanzetten met een nieuwe selectie boegbeelden voor NUCLEUS, wanneer je al gesetteld was op een idee: dat maakt je toch wakker en scherpt de inhoud van de Fotomanifestatie aan.” Coördineren is soms een kwestie van puzzelen. De Faun is bijvoorbeeld nieuw en best een lastige locatie. “We hebben van oudsher altijd een experimentele locatie, die vaak wat industrieel is en zo’n expositie een rauw randje geeft, zoals de Suikerfabriek twee jaar geleden of die prachtige oude manege in Leeuwarden.”

“De Faun ligt op de hoek van de Herestraat; er zat vroeger een discotheek en die leek best geschikt. Maar er is geen wc, het is vochtige en er is geen stromend water. Een typische A-locatie met uitdagingen. Je kunt ook een white-cube afhuren maar we konden dit toch niet laten liggen! Ik weet achteraf pas of het gaat lukken. Een kerk ombouwen is natuurlijk ook leuk, maar daar hoef je alleen een paar muren op te bouwen. Zo’n oude kelder is pas echt gaaf want je hebt veel meer uitdagingen liggen. Helaas niet rolstoeltoegankelijk maar we gaan er gewoon voor en we zien wel hoe het loopt.”

Het team is de festival stress ondertussen wel gewend: alle hands aan dek! Ondanks de vermoeide gezichten en korte nachten zit de stemming er goed in, met de nodige dosis humor. Regina: “Waar heb ik die dozen nou staan of heb jij ze al naar het CBK gebracht?” Marc Knip: “Die heb ik net in mijn Volvo lopen laden; 50 stuks in de regen en nog scheef geparkeerd ook!” De stemming zit er goed in. Tot bij NUCLEUS!