Door de gestage groei van het nationaal inkomen verandert Indonesië in hoog tempo. Op de restanten van van de Nederlandse koloniale structuren is een nieuwe maatschappij verrezen. Carl De Keyzer fotografeerde alles in het hedendaagse Indonesië dat betrekking heeft op suiker, van Belgische chocoladewinkels tot oude, vervallen suikerfabrieken. Zijn werk toont de dualiteit tussen productie en consumptie, tussen traditie en moderniteit en tussen de lokale en globale economie.

Nadat decennialang het Indonesische nationale inkomen op een constant tempo is blijven toenemen, is het land nu aan snelle veranderingen onderhevig. De restanten van de Nederlandse koloniale structuur zijn nog steeds zichtbaar, maar hierbovenop ontwikkelt zich een nieuwe samenleving. Het is juist in de productie en consumptie van suiker waar deze tweeslachtigheid tussen traditie en moderniteit, tussen lokaal en mondiaal, overal in het land goed zichtbaar is. De Keyzer onderzoekt lokale markten vol zoetwaren, traditionele suikerfabrieken in centraal en oost Java en het moderne stedelijke consumptiegedrag van de nieuwe middenklasse. 

De Keyzer koppelt in Congo (belge) de koloniale erfenis aan de chaos en het verval in het moderne Congo. In zijn foto’s verschaffen de architecturale en infrastructurele overblijfselen het decor een surreële dimensie. De ruïnes in het idyllische landschap en de nieuwe bestemmingen die – met kunst en vliegwerk – zijn gegeven aan oude structuren symboliseren op wrange wijze de desperate stand van het land.

Tableaux d'Histoire is een reeds enkele jaren durend project waarin de veelvuldig onderscheiden Magnum-fotograaf De Keyzer (1958) op onorthodoxe en ironische wijze commentaar levert op het idee van 'nieuws'. Tijdens geijkte 'press events' als een topconferentie in Davos of een prinsessenbal in Parijs registreert hij niet wat er voor het voetlicht gebeurt, maar wat zich afspeelt aan de zijlijn of achter de schermen. Compositie, lichtval en het grote formaat van de foto's refereren nadrukkelijk aan geschilderde historische tableaux. De resultaten publiceert of exposeert hij uiteraard pas veel later, als de gebeurtenis zelf allang geen nieuwswaarde meer heeft.

"De realiteit is één grote speeltuin; je mag er mee doen wat je wilt", aldus Carl de Keyzer. Begonnen als straatfotograaf op zoek naar die ene perfecte compositie, destilleert hij nu het liefst bijna theatrale scènes uit de alledaagse werkelijkheid. Maar de inzet bleef hetzelfde: vat krijgen op de grote maatschappelijke fenomenen als religie, politiek en het nieuws. Tijdens Noorderlicht toont hij foto's die hij maakte in Russische strafkampen. De kampen maken deel uit van het netwerk van 'correctionele werkkampen' dat in het Westen bekend werd als 'de goelag'. Voorheen vooral gebruikt voor het opsluiten van politieke tegenstanders, bieden de kampen vandaag de dag onderdak aan veroordeelde misdadigers. De Keyzer (1958) begon drie jaar geleden aan de reportage toen hij als workshopdocent terecht kwam in 'Heropvoedingskolonie nummer 27' in Krasnoyarsk. Hij zag er vrolijk smeedwerk aan de poort, een houten windmolentje, kleurige muurschilderingen - een kolfje naar zijn hand.