Na twaalf jaar wonen in de Randstad blikt Eva Gjaltema (1979) terug op haar jeugd in Stadskanaal. Eva gaat vanuit de crisistijd van nu op zoek naar overeenkomsten met de recessie van de jaren tachtig. Ze onderzoekt de identiteit van het gebied beginnend bij haar eigen herinneringen en die van haar klasgenoten, met wie ze opnieuw contact zocht. Ze volgt het leven van oud-klasgenoot Jan Kruize, die met zijn gezin nog steeds in de omgeving woont. De sociaal-economische achterstanden die generaties lang al deel uitmaken van de regio en ook haar basisschool kenmerkte in de jaren tachtig, is iets wat zij toen niet kon ervaren omdat zij geen vergelijkingsmateriaal had.

De familie van de Nederlandse fotografe Eva Gjaltema komt uit het Westerkwartier, een plattelandsgebied op de grens van de provincies Groningen en Friesland, en is generaties lang actief geweest in de akkerbouw en veeteelt. In 2004 begon Gjaltema met het vastleggen van het leven van haar grootouders. Om de familiegeschiedenis te bewaren, maar ook om een uitstervende manier van leven te laten zien. Met verschillende technieken en camera’s drukt ze gevoelens van liefde, verdriet, woede en onmacht uit. Daarbij maakt ze gebruik van eigen beeld, maar ook van documenten en foto’s uit het familiearchief. Het resultaat is een dialoog tussen de generaties en een ode aan een manier van leven die symbool staat voor het hele Noord-Nederlandse platteland.