Ondanks de aanwezigheid van legio hulpverlenende instanties in Haïti en miljarden dollars aan hulpgeld, moest zes maanden na de verwoestende aardbeving van 12 januari 2010 nog steeds negentig procent van het puin worden geruimd. Evan Abramson vraagt zich af of de stem van de Haïtianen wel wordt gehoord. ‘Het is een land dat lijkt te zijn gevangen tussen destructie en wederopbouw, tussen vooruitgang, oproer en normaliteit’, zegt hij. In zijn nachtelijke portretten van de weeskinderen van Port-au-Prince, gecombineerd met beelden van de verwoestingen, roept hij een indringend beeld op van een volk dat in de steek is gelaten.

In het voorjaar van 2010 reisde fotograaf Evan Abramson door het grensgebied van Kenia en Ethiopië om de gevolgen van klimaatverandering voor semi-nomadische stammen in kaart te brengen. Hij ontdekte dat een grotere frequentie van acute droogtes de spanningen voedt tussen stammen die afhankelijk zijn van het te schaarse water en de te schaarse weilanden. De Ethiopische regering verstoort met de bouw van een dam in de rivier Omo bovendien een cyclus die van levensbelang is voor een half miljoen mensen die leven van akkerbouw, veeteelt en visserij. Door een toevoer van kalasjnikovs valt nu al een toenemend aantal doden, maar de situatie zal alleen maar verder escaleren, vreest Abramson. Het draagt bij aan grootschalige migratie naar de stad, waar velen een leven van prostitutie en bedelarij wacht. – Een jonge man van de Nyangatom-stam bewaakt een waterplaats op de grens tussen Ethiopië en Kenia.