Ben Feringa wordt gezien als een van de meest creatieve chemici ter wereld. Met zijn onderzoek naar moleculaire nanomachines won hij in 2016 samen met Jean-Pierre Sauvage en Fraser Stoddart de Nobelprijs voor de Scheikunde. Samen met de Rijksuniversiteit Groningen, waar Feringa als hoogleraar organische chemie werkt, werd Jos Jansen gevraagd om de essentie van Feringa's werk vast te leggen. Hij liep gedurende enkele maanden mee met het onderzoek van de vakgroep van Feringa, waar wetenschappers en studenten dagelijks hun experimenten uitvoeren. De nanomachines en schakelaars zijn feitelijk bijzondere, door de onderzoekers samengestelde moleculen die zich in een reageerbuisje bevinden. Onder speciaal licht komen ze in beweging en gaan zich als een minuscule motor gedragen. Feringa vindt dat universiteiten een ‘speeltuin’ voor wetenschappers zouden moeten zijn, waar ze zonder beperkingen hun nieuwsgierigheid kunnen volgen. Tijdens Noorderlicht vindt een wetenschappelijk symposium over het onderzoek plaats, in aanwezigheid van de drie nobelprijslaureaten.

Bij de ontwikkeling van innovatieve voedselgewassen heeft Darwins natuurlijke selectie al lang plaatsgemaakt voor hightech plantenveredeling, toont Jos Jansen in SEEDS. Maar wat betekent 'natuurlijk' in deze context? Jansen concentreert zich op de gevolgen die resistente voedselgewassen hebben op de manier waarop de sterk groeiende wereldbevolking moet worden gevoed. Daarmee roept hij de vraag op of we moeten terugvallen op de authenticiteit van kleinschalige landbouw en stadsboerderijen. Of is het de plicht van de mensheid om de evolutie bij te sturen om genoeg voedsel te creëren om de exploderende wereldbevolking te voeden?