De verkenning van de ruimte staat de laatste jaren hernieuwd in de aandacht, mede door de opkomst van commerciële ruimtevaart. Het getuigt van onze aangeboren nieuwsgierigheid en ons verlangen om grenzen te verleggen. Het verlaten van de aarde verdiept tevens ons begrip ervan: wie zijn we, waar komen we vandaan, wat laten we achter voor toekomstige generaties? Michael Najjar bezocht ruimtehavens en laboratoria, ontmoette vele wetenschappers en astronauten, voor een serie waarin documentaire en fictieve scenario’s over de ontdekking van de ruimte versmelten. Zijn persoonlijke aanpak is bijzonder: Najjar boekte zelf een ruimtevlucht bij Virgin Galactic, in SpaceShipTwo. Hij zal de eerste kunstenaar in de ruimte zijn. Hij volgt nu een intensief trainingsprogramma bij ruimtevaartcentra in Duitsland, Rusland en de Verenigde Staten. Van een vlucht met een MiG-29 straaljager in de stratosfeer en zero gravity-vluchten tot trainingen in een centrifuge, ruimtewandelingen in een zwaar ruimtepak onder water en een parachutesprong vanaf tienduizend meter hoogte – Najjar legt de extremen waaraan hij wordt onderworpen vast met zijn camera om zijn eigen fysieke en mentale reacties te onderzoeken en toe te lichten.
Exhibition works courtesy the artist

In januari 2009 stond Michael Najjar op de top van de Aconcagua, de hoogste berg ter wereld buiten Azië.. Het fotografische materiaal dat hij er vergaarde, vormde de basis voor een serie over de bewegingen op financiële markten. Najjar visualiseerde de indexen van ’s werelds belangrijkste aandelenbeurzen en maakte virtuele data tastbaar door ze de vorm te geven van kartelige bergtoppen. Het werk is een metafoor voor de dunne lijn die de werkelijkheid en het virtuele scheiden, een lijn die op de beurs – waar virtueel geld belangrijker is geworden dan de goederen en bedrijven die ze zouden moeten representeren – bij uitstek diffuus is geworden.

Zoals in al zijn werk onderzoekt Michael Najjar in LIQUID CITIES de toekomstige maatschappij, die volgens hem door informatietechnologie zal worden beheerst. Hij werkt een goeddeels theoretisch concept uit: architectuur die niet rigide is, maar uit flexibele vormen bestaat die constant in beweging zijn. In LIQUID CITY zijn steden letterlijk vloeibaar – gebouwen veranderen mee met de eisen van de gebruikers. De grens tussen architectuur en cyberspace vervaagt – een ontwikkeling die we nu al zien in smart cities en Tokyo’s nieuwe mediastad.

De mens speelt steeds meer voor God. Ontwikkelingen in de genetica, robotica, informatica en nanotechnologie grijpen in op ons lichaam, onze geest, onze identiteit én ons nageslacht. Al deze wetenschappen zijn erop gericht de mens te verbeteren. De genetische en technische mogelijkheden dragen de belofte in zich van een superieure mensheid, die opvallenderwijs zijn wortels heeft in de klassieke oudheid. Het geïdealiseerde mensbeeld dat toen als norm gold, werd in de Renaissance herontdekt als de perfecte verbeelding van de menselijke controle over lichaam en geest. Michael Najjar verenigt dit tijdloze ideaal in een speelse metamorfose van oude en nieuwe verbeeldingen van de ideale mens.

De gebeurtenissen op 11 september 2001 hebben grote gevolgen gehad, niet in het minst voor onze perceptie, zegt Michael Najjar. De manier waarop oorlog en terrorisme in de media aan bod komen, is sindsdien drastisch veranderd. De oorlog in Irak was op zenders als CNN live te volgen, soms zelfs 24 uur achtereen. De verslaggeving was vaak spannend en spectaculair, en leunde sterk op het vocabulaire van de Hollywoodfilm. Bovendien was het maar de vraag in hoeverre er sprake was van verslaggeving: lag de daadwerkelijke regie niet bij het Pentagon? Michael Najjar mengde voor INFORMATION AND APOCALYPSE (2003), in samenwerking met Dieter Jaufmann, beelden van 11 september en de oorlog in Irak met eigen fotowerk, en voorzag informatie uit de media zo van een nieuwe context. Met een geheel eigen beeldregie toont hij de oorlog en de strijd tegen het terrorisme in de eerste plaats als media-evenement.