• Ad van Denderen


  • Pieter ten Hoopen


  • Christian Kryl

    Permission

  • Andrea Stultiens

  • Kadir van Lohuizen


  • Lidwien van der Ven

    DOCUMENT (2007) / DOCUMENT (II) (2013)

  • Xiaoxiao Xu


Het Vervolg

Opdrachtenreeks biedt verdieping

Fotografen kennen de frustratie als geen ander: je hebt veel tijd geïnvesteerd in een onderwerp maar weet: het blijft een momentopname, een fractie van een complexer verhaal. Met steun van het Mondriaan Fonds bood Noorderlicht zeven fotografen de kans terug te keren naar een onderwerp dat hen na aan het hart ligt, en met een nieuwe serie eerdere bevindingen uit te diepen, aan te scherpen of te nuanceren. De zeven werden uit 134 projectvoorstellen geselecteerd door een deskundige jury, op basis van de visuele kracht van eerder werk en de urgentie van het vervolg.

Het Vervolg biedt ruimte aan jong talent en aan oude meesters, verschillende generaties die sa­men een groter verhaal te vertellen hebben, waarbij gebruik wordt gemaakt van zowel klassieke als moderne middelen. Noorderlicht laat zien dat vernieuwing op de schouders van traditie staat, en dat de geschiedenis van de fotografie een rijk en ononderbroken continuüm vormt. Daarnaast wordt tegenwicht geboden aan de hype die – deels uit budgettaire beperkingen – binnen de hedendaagse fotografie lijkt te regeren. In weerwil van de vaak genoemde ‘crisis in de documentaire fotografie’ duikt Het Vervolg diep onder het oppervlak.

----

Hieronder leest u het ingekorte juryrapport.

Van 19 t/m 29 september 2013 is een selectie van Het Vervolg te zien op Photoville in Brooklyn Bridge Park, New York City.

---------------------------------------------------------------------

Ad van Denderen fotografeert een nieuw te bouwen Palestijnse stad, en levert zo een wrang contrapunt voor zijn serie over Baladia Stad, de oefenstad van het Israëlische leger.

Pieter ten Hoopen keert terug naar een meer in het oosten van Rusland, naar verluidt de locatie van de mythische stad Kitezh.

Christian Kryl voegt een nieuwe laag toe aan zijn eerdere project over plaatsen die van oudsher bezocht worden door de internationale jetset.

Kadir van Lohuizen keert terug naar een Marok­ kaans gezin in Amsterdam­Oost dat hij twintig jaar eerder al vastlegde.

Andrea Stultiens treedt in de voetsporen van de chemicus Paul Julien (1901­2001), die gedurende tientallen reizen door Afrika een archief vergaarde van beelden, film, tekst, metingen en bloedmonsters.

Lidwien van de Ven werkte tot 2007 veel in het Midden­Oosten en legt op persoonlijke wijze vast wat er verandert is in de nasleep van de Arabische Lente.

Xiaoxiao Xu verdiept een eerdere, emotioneel gela­ den reeks over haar stad van herkomst, de Chinese havenstad Wenzhou. 

Op maandag 14 januari 2013 kwam de vakjury bijeen om zeven fotografen te selecteren uit de inzendingen.
Noorderlicht en de jury waren blij met het hoge niveau van de inzendingen en de grote variëteit in thematiek, aanpak en uitwerking en danken iedereen die heeft deelgenomen.

JURYRAPPORT

Noorderlicht ontving 134 projectvoorstellen. Daarvan zijn 100 voorstellen voorgelegd aan de vakjury.

Proces

De jury heeft lang, zorgvuldig en met grote aandacht alle 100 voorstellen bekeken. Na een eerste selectie zijn 51 daarvan uitgebreid besproken. De jury benadrukt dat er geen onderscheid is gemaakt tussen bekende of minder bekende fotografen en dat leeftijd geen rol heeft gespeeld. Leidend bij de beoordeling waren de visuele en fotografische kracht van het werk, de urgentie en relevantie van het voorgestelde vervolg, en of er bij de jury een verlangen werd opgeroepen naar het zien daarvan. Bovendien was het belangrijk dat de jury overtuigd was van de capaciteit van de fotograaf om het plan te realiseren, zowel kwalitatief als budgettechnisch, en of het plan realistisch was in de zin van access en tijdsplanning. Andere criteria waren originaliteit, de relatie van het plan met het oeuvre van de fotograaf en of het voorgestelde vervolg los kan staan van het oude werk. Soms is ook een uitgesproken manier van presenteren in het voorstel meegewogen.
Op basis van deze criteria zijn een paar goede voorstellen afgevallen die de jury graag had willen ondersteunen, maar die helaas niet pasten binnen de grenzen van de opdracht.

Beslissing

De jury is na ruim en goed overleg, unaniem tot een selectie gekomen van zeven verhalen die stuk voor stuk heel goed gestaafd worden, geografisch en in aanpak variëren, en waarbij de verhalen die een vervolg krijgen steeds een ander uitgangspunt hebben.
De jury gelooft in de fotografen die de opdracht krijgen en is trots op het hoge niveau van de selectie. Ze is erg benieuwd naar de vervolgverhalen en ziet met groot vertrouwen een interessante presentatie tegemoet.

Tot slot

De jury merkt tot slot graag het volgende op.
De gemene deler van documentaire fotografie is dat een fotograaf diepgravend op een thema ingaat, dat onderzoekt en erin duikt. Dat kost tijd en aandacht en helaas lijkt dat steeds minder mogelijk te zijn en minder te gebeuren. Daarmee gaan potentiele urgente beeldverhalen verloren.
De jury waardeert zeer dat ze – met de financiële ondersteuning van het Mondriaan Fonds – middels deze opdrachtenreeks kan bewerkstelligen dat een aantal fotografen terug kan gaan in een verhaal om daar diepgang te vinden. Binnen de documentaire fotografie zou dat wel eens de mooiste aanvulling en ondersteuning kunnen zijn die je kunt geven.

De jury hoopt op een vervolg van dit initiatief.

----------------------------------------------------------------------

Jury

De vakjury bestond uit:

Noorderlicht dankt de juryleden heel hartelijk voor hun grondige jurering.

----------------------------------------------------------------------

Dankzegging

Het Vervolg is een initiatief van Noorderlicht. Wij zijn het Mondriaan Fonds zeer erkentelijk voor haar financiële steun. Zonder dat zou Het Vervolg niet mogelijk zijn geweest.

----------------------------------------------------------------------

Contact

Meer informatie: Irene Kromhout (project manager): irene[at]noorderlicht.com / 050 318 22 27

De keuze van de jury

De jury heeft het voorstel van Ad van Denderen (1943) gekozen vanwege de intelligente strategie die getuigt van sensibiliteit voor de situatie en begrip voor beide kanten. Het voorstel is een goed format om, aan de hand van deze twee concrete voorbeelden, het conflict op de West Bank in beeld te brengen. De aandacht voor architectuur die uit de series spreekt, past volgens de jury goed bij de essentie van het onderwerp. De toevoeging van archiefbeelden is waardevol en toont hoe het conflict gegeroeid is vanuit het verleden. Het voorstel past naadloos in de opdracht en de serie over Baladia Stad is van hoge visuele en inhoudelijke kwaliteit. Met het feit dat Van Denderen dit onderwerp al lang kent en volgt, is de jury ervan overtuigd dat de deelname van Van Denderen aan Het Vervolg belangwekkend zal zijn.

----

Pieter ten Hoopen (1974) beheerst verschillende fotografische stijlen en is in staat die aan te wenden voor het juiste onderwerp. Vanwege de bijzondere kwaliteit van zijn persoonlijke documentaires, de mooi gekozen verhalen en zijn frisse benadering, is zijn werk uniek en aansprekend. Het onderwerp biedt bovendien genoeg aanknopingspunten voor een nieuwe serie.
De jury vindt het een interessante en authentieke keuze om de harde realiteit van het leven in Rusland te benaderen via een verhaal over mythes en dromen. De jury geeft Ten Hoopen graag deze opdracht en heeft groot vertrouwen in een mooi vervolg.

----

Een belangrijk waarde in het voorstel van Christian Kryl (1979) is, dat hij een interessante maar ondergedocumenteerde sociale klasse als onderwerp heeft genomen. Hij bijt zich langdurig vast in een niet-modieus onderwerp, maakt het zichzelf daarbij niet makkelijk en neemt risico’s. Kryl heeft een beeldtaal ontwikkeld die goed past bij het onderwerp. De koppeling met de plekken en zijn metavisie op zijn eigen manier van werken binnen het project, vindt de jury interessant. Het werk is verfrissend, origineel en authentiek, en de jury geeft Christian Kryl dan ook vol overtuiging de opdracht.

----

De jury vindt het interessant om te zien hoe iemand na jarenlange omzwervingen over de wereld terugkeert naar Nederland en naar het begin van zijn carrière. Met twintig jaar verschil is te verwachten dat er een ontwikkeling van werk en onderwerp te zien is. Tussen toen en nu heeft Kadir van Lohuizen (1963) heel veel onderwerpen aangepakt. De jury is benieuwd of hij met eenzelfde tijdsdocument gaat komen als de oude serie was – zowel thematisch als stilistisch. Het onderwerp is maatschappelijk relevant en actueel en het voorstel sluit goed aan bij de opdracht. Daarbij is het een prettig ‘klein’ verhaal met onbekende uitkomst. De jury is er echter zeker van dat, wat hij ook aantreft, Van Lohuizen er een waardevol beeldverhaal van zal kunnen maken.

----

De jury ziet de laatste jaren een hele positieve ontwikkeling in het werk van Andrea Stultiens (1974). Zij weet zich als fotograaf met grote integriteit te verhouden tot haar subject. Ze geeft in haar projecten ruimte aan de mensen waarmee ze werkt, wat getuigt van een gevoeligheid en verantwoordelijkheid voor de impact van haar handelen. Dit voorstel past goed binnen het oeuvre van Stultiens en lijkt een logische volgende stap. Het is een mooi gevonden verhaal dat alleen maar bijzonderder zal worden door Stultiens’ eigen benadering. De jury kijkt erg uit naar de resultaten van deze opdracht en is blij met het werk van Paul Julien als een prachtige toevoeging aan de presentatie.

----

De jury is in de eerste plaats onder de indruk van hoe het werk van Lidwien van de Ven (1963) zich beweegt op het snijvlak van de actualiteit en haar vrije interpretatie daarvan. Van de Ven is de meest autonome kunstenaar binnen de selectie en de jury vindt het heel spannend en prikkelend om te zien hoe zij zich verhoudt tot haar onderwerp.
Voor Het Vervolg vertrekt Van de Ven vanuit een stevige basis van ervaring en kennis van het gebied en diens geschiedenis. De jury is benieuwd naar hoe zij zich met haar werk in Egypte een eigen positie zal verwerven, zonder in reportage te vervallen. De fragiliteit die zich kenmerkt in haar werk zal zich eerder moeten ontwikkelen ondánks de actualiteit dan dankzij. Zoals zij het zelf zegt: “[...] om ook buiten de opposities en antagonismen te denken die in relatie tot het Westen en het Midden-Oosten altijd zo direct naar voren gebracht worden.”
De jury kijkt met vertrouwen uit naar de resultaten en heeft bovendien hoge verwachtingen van de presentatie.

----

Het voorstel van Xiaoxiao Xu (1984) vond de jury het meest verrassend. Het is een persoonlijk verhaal, maar het werk overstijgt het individuele. Xu brengt bovendien een nieuwe beeldtaal tot het onderwerp. Het werk waaruit zij vertrekt is sterk, en het projectvoorstel klopt, intrigeert en belooft veel goeds. De jury vindt het werk van Xu heel overtuigend, zeker voor iemand die nog niet zo lang bezig is. Het is verfrissend, oogt als een geheel en Xu is niet bang volgende stappen te nemen. Een toegevoegde waarde is dat dit project, zoals Xu zegt: “een beeld [geeft] van de beginselen van de Chinezen in Nederland. Een kijkje in hun gesloten kasten, een kijkje in hun persoonlijke geschiedenis en een kijkje in hun hart en hun dierbaarste wensen.”
De jury geeft met veel enthousiasme de opdracht aan Xiaoxiao Xu.