Victor Vazquez

Victor Vazquez

ZONDER TITEL

Zo'n vijftien jaar geleden deden verschillende Midden-Amerikaanse kunstenaars een diepgaand onderzoek naar de herkomst van de moderne samenleving. In hun beeldende analyses concentreerden ze zich op het Midden-Amerikaanse culturele verleden, Afrikaanse rites en de christelijke geloofsbeleving. Vanuit deze historische achtergronden creëert Victor Vázquez nieuw en eigentijds werk. In zijn foto's en montages komen de primitieve, mythische en religieuze symbolen weer bijeen. Vázquez mengt traditionele codes met moderne en persoonlijke visies tot mystieke en duistere beelden waarin leven, dood, offering en wederopstanding centraal staan.

Victor Vazquez >>

• ZONDER TITEL

  Zo'n vijftien jaar geleden deden verschillende Midden-Amerikaanse kunstenaars een diepgaand onderzoek naar de herkomst van de moderne samenleving. In hun beeldende analyses concentreerden ze zich op het Midden-Amerikaanse culturele verleden, Afrikaanse rites en de christelijke geloofsbeleving. Vanuit deze historische achtergronden creëert Victor Vázquez nieuw en eigentijds werk. In zijn foto's en montages komen de primitieve, mythische en religieuze symbolen weer bijeen. Vázquez mengt traditionele codes met moderne en persoonlijke visies tot mystieke en duistere beelden waarin leven, dood, offering en wederopstanding centraal staan.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Jorge Albán

Jorge Albán

THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

Tussen feit en fictie ligt vaak maar een smal pad. Jorge Albán bewandelt die dunne scheidslijn wanneer hij intieme beelden van huishoudelijke aard combineert met ogenschijnlijk onsamenhangende uitspraken. De teksten verduidelijken de foto's niet. Eerder versterken de 'onmogelijke monologen' het vervreemdende effect van Albáns close-ups van alledaagse handelingen. Albán lijkt vooral te zinspelen op rolpatronen in het gezinsleven. Maar de eigenaardige combinaties van woord en beeld roepen al dan niet bewust telkens nieuwe associatis op.

Jorge Albán >>

• THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

  Tussen feit en fictie ligt vaak maar een smal pad. Jorge Albán bewandelt die dunne scheidslijn wanneer hij intieme beelden van huishoudelijke aard combineert met ogenschijnlijk onsamenhangende uitspraken. De teksten verduidelijken de foto's niet. Eerder versterken de 'onmogelijke monologen' het vervreemdende effect van Albáns close-ups van alledaagse handelingen.

  Albán lijkt vooral te zinspelen op rolpatronen in het gezinsleven. Maar de eigenaardige combinaties van woord en beeld roepen al dan niet bewust telkens nieuwe associatis op.

  

• THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

  

• THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

  

• THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

  

• THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES

  

Juan Carlos Alom

Juan Carlos Alom

EL LIBRO OSCURO

EL LIBRO OSCURO (Het Donkere Boek) is een beeldend onderzoek naar symboliek in de Cubaanse cultuur. Met installaties van alledaagse materialen geeft Alom nieuwe invulling aan oude betekenissen die voortkomen uit Cubaanse mythes, esthetiek en sociale normen en waarden. Alom vertelt met zijn foto's niet zozeer een verhaal. Hij maakt in deze poëtische beelden eerder een persoonlijk gebaar.

Juan Carlos Alom >>

• EL LIBRO OSCURO

  EL LIBRO OSCURO (Het Donkere Boek) is een beeldend onderzoek naar symboliek in de Cubaanse cultuur. Met installaties van alledaagse materialen geeft Alom nieuwe invulling aan oude betekenissen die voortkomen uit Cubaanse mythes, esthetiek en sociale normen en waarden. Alom vertelt met zijn foto's niet zozeer een verhaal. Hij maakt in deze poëtische beelden eerder een persoonlijk gebaar.

  

• EL LIBRO OSCURO

  

• EL LIBRO OSCURO

  

• EL LIBRO OSCURO

  

Rebeca Alpízar

Rebeca Alpízar

FRENTE AL ESPEJO

Jezelf in de spiegel zien kan een ontmoeting zijn, of juist een confrontatie. De spiegel weerkaatst alles tot in detail, maakt niets mooier en toont ons ware gezicht. Met FRENTE AL ESPEJO (Voor de Spiegel) onderzoekt Rebeca Alpízar verschillende facetten van zichzelf en tegelijkertijd maar één. Door haar kleding verandert haar verschijningsvorm en kan ze van gedaante wisselen. Maar dat wijzigt niets aan haar ware 'ik'.

Rebeca Alpízar >>

• FRENTE AL ESPEJO

  Jezelf in de spiegel zien kan een ontmoeting zijn, of juist een confrontatie. De spiegel weerkaatst alles tot in detail, maakt niets mooier en toont ons ware gezicht.

  Met FRENTE AL ESPEJO (Voor de Spiegel) onderzoekt Rebeca Alpízar verschillende facetten van zichzelf en tegelijkertijd maar één. Door haar kleding verandert haar verschijningsvorm en kan ze van gedaante wisselen. Maar dat wijzigt niets aan haar ware 'ik'.

  

• FRENTE AL ESPEJO

  

• FRENTE AL ESPEJO

  

• FRENTE AL ESPEJO

  

• FRENTE AL ESPEJO

  

Alexander Apóstol

Alexander Apóstol

RESIDENTE PULIDO

Alexander Apóstol behoort tot een jonge generatie die zelfkritiek op de Latijns-Amerikaanse identiteit en heersende clichés niet uit de weg gaat. Zo stelt hij met de fotoserie PASATIEMPOS (Tijdverdrijf, 1998) de archetypische 'Latin-macho' aan de kaak, zoals die in mannenbladen wordt gedicteerd. Apóstols laatste project RESIDENTE PULIDO (Gepoetste Flats, 2002) is een vervolg op dit thema. De rationalistisch-modernistische architectuur stamt uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen de economie in Venezuela en andere Latijns-Amerikaanse landen explosief groeide door de oliewinning. Met digitale technieken heeft Apóstol alle ingangen weggeretoucheerd en de buitenmuren van glas of porselein voorzien. De vijftig jaar oude flats veranderen daardoor in ontoegankelijke monumenten. De massieve monolieten herinneren niet alleen aan vervlogen, betere tijden; voor Apóstol zijn de gebouwen met hun gesloten maar fragiele buitenkant ook een metafoor voor de arrogante, masculiene man.

Alexander Apóstol >>

• RESIDENTE PULIDO

  Alexander Apóstol behoort tot een jonge generatie die zelfkritiek op de Latijns-Amerikaanse identiteit en heersende clichés niet uit de weg gaat. Zo stelt hij met de fotoserie PASATIEMPOS (Tijdverdrijf, 1998) de archetypische 'Latin-macho' aan de kaak, zoals die in mannenbladen wordt gedicteerd. Apóstols laatste project RESIDENTE PULIDO (Gepoetste Flats, 2002) is een vervolg op dit thema. De rationalistisch-modernistische architectuur stamt uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen de economie in Venezuela en andere Latijns-Amerikaanse landen explosief groeide door de oliewinning. Met digitale technieken heeft Apóstol alle ingangen weggeretoucheerd en de buitenmuren van glas of porselein voorzien. De vijftig jaar oude flats veranderen daardoor in ontoegankelijke monumenten. De massieve monolieten herinneren niet alleen aan vervlogen, betere tijden; voor Apóstol zijn de gebouwen met hun gesloten maar fragiele buitenkant ook een metafoor voor de arrogante, masculiene man.

  

• RESIDENTE PULIDO

  

• RESIDENTE PULIDO

  

• RESIDENTE PULIDO

  

• RESIDENTE PULIDO

  

Gustavo Araujo

Gustavo Araujo

ZONDER TITEL

Wat Gustavo Araujo zich vooral uit zijn jeugd herinnert, zijn de familieweekendjes aan zee. Wat hem nog het meest is bijgebleven zijn de voorwerpen die uit zichzelf leken te bewegen. Windmolens, vlaggen en golven - nog steeds roepen ze een nostalgisch gevoel bij hem op. Fotografische sequenties van deze objecten combineert hij met beelden uit zijn persoonlijke omgeving. In deze billboardachtige overzichten spelen beweging, invalshoeken en het verstrijken van tijd een grote rol. Dit zijn filmische aspecten, maar Araujo biedt ons iets wat film niet kan: hij toont de beelden simultaan, zodat de beschouwer hieruit zijn eigen volgorde en eigen verhaal kan reconstrueren.

Gustavo Araujo >>

• ZONDER TITEL

  Wat Gustavo Araujo zich vooral uit zijn jeugd herinnert, zijn de familieweekendjes aan zee. Wat hem nog het meest is bijgebleven zijn de voorwerpen die uit zichzelf leken te bewegen. Windmolens, vlaggen en golven - nog steeds roepen ze een nostalgisch gevoel bij hem op. Fotografische sequenties van deze objecten combineert hij met beelden uit zijn persoonlijke omgeving. In deze billboardachtige overzichten spelen beweging, invalshoeken en het verstrijken van tijd een grote rol. Dit zijn filmische aspecten, maar Araujo biedt ons iets wat film niet kan: hij toont de beelden simultaan, zodat de beschouwer hieruit zijn eigen volgorde en eigen verhaal kan reconstrueren.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Albert V. Chong

Albert V. Chong

ZONDER TITEL

Albert V. Chong behoort tot de groep eigentijdse fotografen die niet meer een foto neemt, maar foto's máákt. Het meeste werk is geconstrueerd en geassembleerd. Daarin combineert hij oude familiefoto's met objecten als schelpen, schedels en fruit. De Jamaicaan heeft Afrikaanse, West-Indische en Aziatische voorouders en in zijn werk onderzoekt hij zowel zijn multiculturele achtergrond als zijn transculturele identiteit. In deze 'dialogen met zijn voorouders' verbindt hij verschillende familieleden met elkaar. Chong construeert zo een visuele tegenhanger van de orale familiegeschiedenis, die generatie op generatie werd doorverteld en waarin normen en waarden, mythes en anekdotes werden doorgegeven.

Albert V. Chong >>

• ZONDER TITEL

  Albert V. Chong behoort tot de groep eigentijdse fotografen die niet meer een foto neemt, maar foto's máákt. Het meeste werk is geconstrueerd en geassembleerd. Daarin combineert hij oude familiefoto's met objecten als schelpen, schedels en fruit.

  De Jamaicaan heeft Afrikaanse, West-Indische en Aziatische voorouders en in zijn werk onderzoekt hij zowel zijn multiculturele achtergrond als zijn transculturele identiteit. In deze 'dialogen met zijn voorouders' verbindt hij verschillende familieleden met elkaar. Chong construeert zo een visuele tegenhanger van de orale familiegeschiedenis, die generatie op generatie werd doorverteld en waarin normen en waarden, mythes en anekdotes werden doorgegeven.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Nelson Garrido

Nelson Garrido

ZONDER TITEL

Nelson Garrido richt zich zowel op documentaire als kunstfotografie. In beide stijlen stelt hij populaire culturele uitingen centraal. In de hier getoonde serie, zet hij de eigen, Venezolaanse katholieke identiteit tegenover de Amerikaanse wegwerpcultuur. Zo creëert Garrido een nieuwe iconografische taal rond thema's als geweld, religie, sex en trends, waarmee hij de sociaal opgelegde gedachten, gevoelens en geloofsbeleving in Venezuela ter discussie stelt.

Nelson Garrido >>

• ZONDER TITEL

  Nelson Garrido richt zich zowel op documentaire als kunstfotografie. In beide stijlen stelt hij populaire culturele uitingen centraal. In de hier getoonde serie, zet hij de eigen, Venezolaanse katholieke identiteit tegenover de Amerikaanse wegwerpcultuur. Zo creëert Garrido een nieuwe iconografische taal rond thema's als geweld, religie, sex en trends, waarmee hij de sociaal opgelegde gedachten, gevoelens en geloofsbeleving in Venezuela ter discussie stelt.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Ricardo Gómez Pérez

Ricardo Gómez Pérez

FIRST STEPS

Aanvankelijk moest Ricardo Góme zijn angst voor het aanstaande vaderschap overwinnen. Maar toen in 1992 zijn zoon werd geboren en in 1993 een tweeling volgde, was hij verkocht. Hij móest ze fotograferen. Dag na dag legde hij vast hoe zijn drie zoontjes zich ontwikkelden en langzaam richting hun eerste stapjes groeiden. Totdat de jongetjes zich bewust werden van de camera en hun houdingen en expressies niet meer natuurlijk waren. FIRST STEPS stijgt ver uit boven het gemiddelde familiealbum. Gómez Pérez noemt de zeer persoonlijke en nostalgische fotoserie zelf dan ook 'een dagboek van onbevangen momenten, uit een periode die nooit meer terugkomt'.

Ricardo Gómez Pérez >>

• FIRST STEPS

  Aanvankelijk moest Ricardo Góme zijn angst voor het aanstaande vaderschap overwinnen. Maar toen in 1992 zijn zoon werd geboren en in 1993 een tweeling volgde, was hij verkocht. Hij móest ze fotograferen. Dag na dag legde hij vast hoe zijn drie zoontjes zich ontwikkelden en langzaam richting hun eerste stapjes groeiden. Totdat de jongetjes zich bewust werden van de camera en hun houdingen en expressies niet meer natuurlijk waren.

  FIRST STEPS stijgt ver uit boven het gemiddelde familiealbum. Gómez Pérez noemt de zeer persoonlijke en nostalgische fotoserie zelf dan ook 'een dagboek van onbevangen momenten, uit een periode die nooit meer terugkomt'.

  

• FIRST STEPS

  

• FIRST STEPS

  

• FIRST STEPS

  

• FIRST STEPS

  

Luis González Palma

Luis González Palma

ZONDER TITEL

Luis González Palma werd afgelopen decennium in korte tijd de belangrijkste fotograaf van Latijns-Amerika. Rond 1985 maakte de als architect en filmmaker afgestudeerde Guatemalteek met een geleende camera zijn eerste foto's van dansers en toneelspelers. De theatrale aspecten van deze geënsceneerde portretten vormden de basis van zijn latere, vrije werk. González Palma verlegt de traditionele grenzen van het medium door zijn beschilderde en bekraste foto's in kleine installaties te verwerken. In deze nieuwe beeldtaal onderzoekt hij de tragische erfenis van de kolonisatie en de onderwerping van inheemse culturen in Guatemala. Zijn serene, geëngageerde en politiek geladen kunstfotografie won aan kracht vanaf het moment dat hij met monumentaler formaten ging werken. Een eerste, uitgebreide solotentoonstelling in het New Yorkse Museum of Contemporary Hispanic Art in 1989 was uiteindelijk het begin van een indrukwekkende lijst van exposities op het Amerikaanse continent en in Europa.

Luis González Palma >>

• ZONDER TITEL

  Luis González Palma werd afgelopen decennium in korte tijd de belangrijkste fotograaf van Latijns-Amerika. Rond 1985 maakte de als architect en filmmaker afgestudeerde Guatemalteek met een geleende camera zijn eerste foto's van dansers en toneelspelers. De theatrale aspecten van deze geënsceneerde portretten vormden de basis van zijn latere, vrije werk.

  González Palma verlegt de traditionele grenzen van het medium door zijn beschilderde en bekraste foto's in kleine installaties te verwerken. In deze nieuwe beeldtaal onderzoekt hij de tragische erfenis van de kolonisatie en de onderwerping van inheemse culturen in Guatemala. Zijn serene, geëngageerde en politiek geladen kunstfotografie won aan kracht vanaf het moment dat hij met monumentaler formaten ging werken. Een eerste, uitgebreide solotentoonstelling in het New Yorkse Museum of Contemporary Hispanic Art in 1989 was uiteindelijk het begin van een indrukwekkende lijst van exposities op het Amerikaanse continent en in Europa.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Lissie Habié

Lissie Habié

PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

In de series 'Photograms' (2001) en 'Photographic Tapestries' (Fotografische Doeken, 2001) experimenteert Lissie Habié (Guatemala, 1954) met een combinatie van vroege fotografische technieken. Daarmee produceert ze semi-abstracte unica, die haar fotografie bevrijden van de aspecten die vaak aan het medium verbonden zijn, zoals reproduceerbaarheid, weergave van de werkelijkheid en bevriezing van tijd. Met de stapeling van de hoofdzakelijk handmatige technieken wil Habié kunst en wetenschap integreren. Centraal in haar werk staan begrippen als chaos, complexiteit en beweging, en hun tegenpolen orde, eenvoud en stabiliteit.

Lissie Habié >>

• PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

  In de series 'Photograms' (2001) en 'Photographic Tapestries' (Fotografische Doeken, 2001) experimenteert Lissie Habié (Guatemala, 1954) met een combinatie van vroege fotografische technieken. Daarmee produceert ze semi-abstracte unica, die haar fotografie bevrijden van de aspecten die vaak aan het medium verbonden zijn, zoals reproduceerbaarheid, weergave van de werkelijkheid en bevriezing van tijd.

  Met de stapeling van de hoofdzakelijk handmatige technieken wil Habié kunst en wetenschap integreren. Centraal in haar werk staan begrippen als chaos, complexiteit en beweging, en hun tegenpolen orde, eenvoud en stabiliteit.

  

• PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

  

• PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

  

• PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

  

• PHOTOGRAMS / PHOTOGRAPHIC TAPESTRIES

  

Muriel Hasbun

Muriel Hasbun

SANTOS Y SOMBRAS

Met voorouders van christelijk-Palestijnse en Frans-Pools-joodse komaf heeft Muriel Hasbun (El Salvador, 1961) een familie met een bewogen geschiedenis. Over het dramatische verleden van holocaust, vluchten en onderduiken werd thuis nauwelijks gesproken; tijdens de burgeroorlog die in de jaren tachtig in El Salvador woedde, kon Hasbun zich echter inleven in de historie en de gevoelens van ontheemding van haar ouders en grootouders. Sinds 1990 wijdt Hasbun zich volledig aan een beeldend onderzoek naar haar familiegeschiedenis en haar eigen identiteit. Het doorlopende fotoproject 'Santos y Sombras' (Heiligen en Schaduwen) is een fotografisch dagboek waarin ze het onzichtbare weer zichtbaar maakt. Hasbun vangt het verzwegen verleden in poëtische beelden met meerdere lagen, die open staan voor eigen associaties en nieuwe verhalen.

Muriel Hasbun >>

• SANTOS Y SOMBRAS

  Met voorouders van christelijk-Palestijnse en Frans-Pools-joodse komaf heeft Muriel Hasbun (El Salvador, 1961) een familie met een bewogen geschiedenis. Over het dramatische verleden van holocaust, vluchten en onderduiken werd thuis nauwelijks gesproken; tijdens de burgeroorlog die in de jaren tachtig in El Salvador woedde, kon Hasbun zich echter inleven in de historie en de gevoelens van ontheemding van haar ouders en grootouders.

  Sinds 1990 wijdt Hasbun zich volledig aan een beeldend onderzoek naar haar familiegeschiedenis en haar eigen identiteit. Het doorlopende fotoproject 'Santos y Sombras' (Heiligen en Schaduwen) is een fotografisch dagboek waarin ze het onzichtbare weer zichtbaar maakt. Hasbun vangt het verzwegen verleden in poëtische beelden met meerdere lagen, die open staan voor eigen associaties en nieuwe verhalen.

  

• SANTOS Y SOMBRAS

  

• SANTOS Y SOMBRAS

  

• SANTOS Y SOMBRAS

  

• SANTOS Y SOMBRAS

  

Daniel Hernández-Salazar

Daniel Hernández-Salazar

EROS + THANATOS

'Eros + Thanatos' is een recent project met expressieve, levensgrote beelden ter nagedachtenis aan de burgeroorlog die Guatemala 36 jaar lang in zijn greep hield. Met zijn meervoudige drukken, collages en foto's eert Daniel Hernández-Salazar (Guatemala, 1956) de slachtoffers, toont hij zijn afkeer van geweld en wijst hij op de gevaren van kwade politieke machten. De fotograaf verweeft in deze dramatische beelden zijn persoonlijke emoties met politieke statements.

Daniel Hernández-Salazar >>

• EROS + THANATOS

  'Eros + Thanatos' is een recent project met expressieve, levensgrote beelden ter nagedachtenis aan de burgeroorlog die Guatemala 36 jaar lang in zijn greep hield. Met zijn meervoudige drukken, collages en foto's eert Daniel Hernández-Salazar (Guatemala, 1956) de slachtoffers, toont hij zijn afkeer van geweld en wijst hij op de gevaren van kwade politieke machten. De fotograaf verweeft in deze dramatische beelden zijn persoonlijke emoties met politieke statements.

  

• EROS + THANATOS

  

• EROS + THANATOS

  

• EROS + THANATOS

  

• EROS + THANATOS

  

Liudmila and Nelson

Liudmila and Nelson

ABSOLUT REVOLUTION

'Absolut Revolution' is een eerbetoon aan de revolutionaire en vernieuwende ideeën van José Martí, Cuba's nationale auteur en ware apostel van de revolutie. De foto's tonen een monument op het Plein van de Revolutie, waaraan alle belangrijke publieke en overheidsinstanties zijn gelegen. Dit plein werd in 1959 omgedoopt van Plaza Cívica José Martí tot het Plaza de la Revolución José Martí. Via beeldmanipulatie creëren Liudmila Velasco (Cuba, 1969) en Nelson de Arellano (Cuba, 1969) verschillende omgevingen rond dit baken van de revolutie. Daarmee benadrukken ze de sterke symboliek van dit beeldbepalende monument.

Liudmila and Nelson >>

• ABSOLUT REVOLUTION

  'Absolut Revolution' is een eerbetoon aan de revolutionaire en vernieuwende ideeën van José Martí, Cuba's nationale auteur en ware apostel van de revolutie. De foto's tonen een monument op het Plein van de Revolutie, waaraan alle belangrijke publieke en overheidsinstanties zijn gelegen. Dit plein werd in 1959 omgedoopt van Plaza Cívica José Martí tot het Plaza de la Revolución José Martí.

  Via beeldmanipulatie creëren Liudmila Velasco (Cuba, 1969) en Nelson de Arellano (Cuba, 1969) verschillende omgevingen rond dit baken van de revolutie. Daarmee benadrukken ze de sterke symboliek van dit beeldbepalende monument.

  

• ABSOLUT REVOLUTION

  

• ABSOLUT REVOLUTION

  

• ABSOLUT REVOLUTION

  

• ABSOLUT REVOLUTION

  

Carlos Motta

Carlos Motta

PESCA MILAGROSA

'Pesca Milagrosa' (Wonderbaarlijke Visvangst), zo noemen Colombiaanse guerrilla's hun plotseling opgeworpen blokkades op snelwegen. Daar wordt bepaald wie van de passanten wordt ontvoerd. Carlos Motta (Colombia, 1978) nam dit inhumane roulette-spel als uitgangspunt voor de hier getoonde collage. De vervagende foto's zijn digitaal bewerkte portretten van verdwenen, vermiste en ontvoerde personen in zowel Zuid- als Noord-Amerika. De jonge en zeer getalenteerde fotokunstenaar gaat in zijn werk verder dan de gebruikelijke nieuwsfoto's over oorlog, massa-executies en slachtoffers van geweld, waar we aan gewend raken en al te gemakkelijk overheen kijken. Met deze collage van 'verbrande hoofden' wil Motta 'the poor, the bad and the horrible' een gezicht geven dat wél beklijft. 'Pesca Milagrosa' (2002) is met zijn vele abstracte kleurvlakken een raadselachtige collage, die vragen blijft oproepen.

Carlos Motta >>

• PESCA MILAGROSA

  'Pesca Milagrosa' (Wonderbaarlijke Visvangst), zo noemen Colombiaanse guerrilla's hun plotseling opgeworpen blokkades op snelwegen. Daar wordt bepaald wie van de passanten wordt ontvoerd. Carlos Motta (Colombia, 1978) nam dit inhumane roulette-spel als uitgangspunt voor de hier getoonde collage. De vervagende foto's zijn digitaal bewerkte portretten van verdwenen, vermiste en ontvoerde personen in zowel Zuid- als Noord-Amerika.

  De jonge en zeer getalenteerde fotokunstenaar gaat in zijn werk verder dan de gebruikelijke nieuwsfoto's over oorlog, massa-executies en slachtoffers van geweld, waar we aan gewend raken en al te gemakkelijk overheen kijken. Met deze collage van 'verbrande hoofden' wil Motta 'the poor, the bad and the horrible' een gezicht geven dat wél beklijft. 'Pesca Milagrosa' (2002) is met zijn vele abstracte kleurvlakken een raadselachtige collage, die vragen blijft oproepen.

  

• PESCA MILAGROSA

  

• PESCA MILAGROSA

  

• PESCA MILAGROSA

  

• PESCA MILAGROSA

  

Roxana Nagygellér

Roxana Nagygellér

PORTRAITS OF LUCIA

Welk meisje speelde er niet met make-up? Stopte een ballon onder haar jurk om zwanger te spelen? Speelde moedertje? Of trok de kleren van moeder of zus aan om hierin parmantig rond te paraderen? De foto's uit de serie 'Portraits of Lucía' (2001) zijn verontrustend. Zij tonen de zevenjarige dochter van Roxana Nagygellér (Costa Rica, 1963), die verschillende vrouwelijke stereotypes uitbeeldt. Lucía verbeeldt waar Nagygellér zich zorgen om maakt, namelijk dat het rolpatroon en de beperkingen voor de vrouw in de Latijns-Amerikaanse maatschappij al in de jeugd en opvoeding aan jonge meisjes wordt bijgebracht. En dat dit een onbewust proces is waaraan wij ons allemaal 'schuldig' maken.

Roxana Nagygellér >>

• PORTRAITS OF LUCIA

  Welk meisje speelde er niet met make-up? Stopte een ballon onder haar jurk om zwanger te spelen? Speelde moedertje? Of trok de kleren van moeder of zus aan om hierin parmantig rond te paraderen?

  De foto's uit de serie 'Portraits of Lucía' (2001) zijn verontrustend. Zij tonen de zevenjarige dochter van Roxana Nagygellér (Costa Rica, 1963), die verschillende vrouwelijke stereotypes uitbeeldt. Lucía verbeeldt waar Nagygellér zich zorgen om maakt, namelijk dat het rolpatroon en de beperkingen voor de vrouw in de Latijns-Amerikaanse maatschappij al in de jeugd en opvoeding aan jonge meisjes wordt bijgebracht. En dat dit een onbewust proces is waaraan wij ons allemaal 'schuldig' maken.

  

• PORTRAITS OF LUCIA

  

• PORTRAITS OF LUCIA

  

• PORTRAITS OF LUCIA

  

• PORTRAITS OF LUCIA

  

Luis Paredes

Luis Paredes

PAISAJES ESENCIALES

Leegte, kalmte, stilte en kilte; soberheid en eenzaamheid. Het zijn associaties die je niet meteen zou verwachten bij het werk van een fotograaf uit het levendige, kleurrijke en eruptieve Midden-Amerika. Maar het is juist wat Luis Paredes (El Salvador, 1966) zoekt. Begin jaren negentig verwerkte hij de herinneringen aan de interne conflicten in zijn geboorteland met fotoseries als 'Revelations' en 'Mutations': formeel en expressief werk waarin hij negatieven bekraste, papier verscheurde en als eerste fotograaf expliciete naaktfoto's in El Salvador publiceerde. Toen hij het gehavende landschap aanschouwde waar achtergebleven landmijnen tot ontploffing waren gebracht, fotografeerde hij de resterende, halfverbrande, maar deels verse bloemen voor 'Burnt Garden'. Ondertussen heeft Paredes zich gevestigd in Denemarken, maar wegens leukemie kon hij een tijd lang niet werken. Aan de Baltische zee vond hij uiteindelijk herstel van zijn ziekte en inspiratie voor zijn 'Paisajes Esenciales' (Essentiële Landschappen). Paredes fotografeerde dezelfde locatie op verschillende dagen en onder verschillende omstandigheden. De hieruit opgebouwde montages ontberen ieder drama. Wat rest is een leeg landschap, het verstrijken van de tijd en de altijd aanwezige horizon in een zee van stilte. Poëtische foto's die een nieuwe fase aankondigen in Paredes' oeuvre.

Luis Paredes >>

• PAISAJES ESENCIALES

  Leegte, kalmte, stilte en kilte; soberheid en eenzaamheid. Het zijn associaties die je niet meteen zou verwachten bij het werk van een fotograaf uit het levendige, kleurrijke en eruptieve Midden-Amerika. Maar het is juist wat Luis Paredes (El Salvador, 1966) zoekt.

  Begin jaren negentig verwerkte hij de herinneringen aan de interne conflicten in zijn geboorteland met fotoseries als 'Revelations' en 'Mutations': formeel en expressief werk waarin hij negatieven bekraste, papier verscheurde en als eerste fotograaf expliciete naaktfoto's in El Salvador publiceerde. Toen hij het gehavende landschap aanschouwde waar achtergebleven landmijnen tot ontploffing waren gebracht, fotografeerde hij de resterende, halfverbrande, maar deels verse bloemen voor 'Burnt Garden'. Ondertussen heeft Paredes zich gevestigd in Denemarken, maar wegens leukemie kon hij een tijd lang niet werken. Aan de Baltische zee vond hij uiteindelijk herstel van zijn ziekte en inspiratie voor zijn 'Paisajes Esenciales' (Essentiële Landschappen). Paredes fotografeerde dezelfde locatie op verschillende dagen en onder verschillende omstandigheden. De hieruit opgebouwde montages ontberen ieder drama. Wat rest is een leeg landschap, het verstrijken van de tijd en de altijd aanwezige horizon in een zee van stilte. Poëtische foto's die een nieuwe fase aankondigen in Paredes' oeuvre.

  

• PAISAJES ESENCIALES

  

• PAISAJES ESENCIALES

  

• PAISAJES ESENCIALES

  

• PAISAJES ESENCIALES

  

Marta María Pérez Bravo

Marta María Pérez Bravo

ZONDER TITEL

In haar intieme en persoonlijk foto's transformeert Marta Pérez Bravo (Cuba, 1959) zichzelf tot een levend altaar. Samen met symbolische attributen illustreert ze in verschillende poses en fragmenten persoonlijke en mystieke rituelen, die voortkomen uit de Afro-Cubaanse cultuur, religie en geschiedenis. De titels van haar werken, veelal namen van goden en godinnen, zijn niet altijd verhelderend maar dienen als poëtische beschrijvingen van de zwart-wit beelden, die balanceren op de rand van werkelijkheid en mythologie, mysterie en schoonheid.

Marta María Pérez Bravo >>

• ZONDER TITEL

  In haar intieme en persoonlijk foto's transformeert Marta Pérez Bravo (Cuba, 1959) zichzelf tot een levend altaar. Samen met symbolische attributen illustreert ze in verschillende poses en fragmenten persoonlijke en mystieke rituelen, die voortkomen uit de Afro-Cubaanse cultuur, religie en geschiedenis. De titels van haar werken, veelal namen van goden en godinnen, zijn niet altijd verhelderend maar dienen als poëtische beschrijvingen van de zwart-wit beelden, die balanceren op de rand van werkelijkheid en mythologie, mysterie en schoonheid.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Karla Solano

Karla Solano

GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

Karla Solano (Costa Rica, 1971) beperkt zich in haar fotografie tot haar eigen lichaam. Lange tijd maakte ze röntgenfoto's om zo letterlijk onder haar eigen vel te kruipen en zichzelf te analyseren. In later werk, toen haar lichaam na een bevalling was veranderd, resulteerden een overdosis aan röntgenstralen en veelvuldige zelfportretten in dramatische beelden als 'Under My Skin' - een gefragmenteerde vrouwenfiguur wiens buste en baarmoeder op bizarre wijze van het hoofd gescheiden zijn. In de series 'Geographies' en 'Make-ups' zet Solano haar zelfonderzoek voort met intieme en sensuele close-ups. Solano behoort tot een generatie jonge kunstenaars in Costa Rica die met hun vrije werk willen breken met de gebruikelijke, meer traditionele fotografie. Daarbij is het zeer bijzonder dat Solano zich 'blootgeeft' in een samenleving waar naaktheid als niet-natuurlijk wordt beschouwd.

Karla Solano >>

• GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

  Karla Solano (Costa Rica, 1971) beperkt zich in haar fotografie tot haar eigen lichaam. Lange tijd maakte ze röntgenfoto's om zo letterlijk onder haar eigen vel te kruipen en zichzelf te analyseren. In later werk, toen haar lichaam na een bevalling was veranderd, resulteerden een overdosis aan röntgenstralen en veelvuldige zelfportretten in dramatische beelden als 'Under My Skin' - een gefragmenteerde vrouwenfiguur wiens buste en baarmoeder op bizarre wijze van het hoofd gescheiden zijn. In de series 'Geographies' en 'Make-ups' zet Solano haar zelfonderzoek voort met intieme en sensuele close-ups.

  Solano behoort tot een generatie jonge kunstenaars in Costa Rica die met hun vrije werk willen breken met de gebruikelijke, meer traditionele fotografie. Daarbij is het zeer bijzonder dat Solano zich 'blootgeeft' in een samenleving waar naaktheid als niet-natuurlijk wordt beschouwd.

  

• GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

  

• GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

  

• GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

  

• GEOGRAPHIES + MAKE-UPS

  

Cinthya Soto

Cinthya Soto

ROOM SET

Cinthya Soto (Costa Rica, 1969) volgde een beeldende kunstopleiding in Costa Rica, waar ze zich tevens specialiseerde in fotografie. Daarnaast heeft ze een grote interesse voor architectuur en volgde ze afgelopen jaren een video- en filmopleiding in Zwitserland, waar ze sinds 1999 verblijft. Verschillende aspecten van deze brede artistieke achtergrond komen samen in Soto's huidige werk. Daarin staat haar eigen woonomgeving centraal. De interieurs van de kamers waar ze dagelijks komt, legt ze in meerdere beelden vast, alsof ze de ruimtes voor het eerst met een filmcamera aftast. Soto stelt van deze beeldfragmenten clusters samen. Overlappingen in de foto's en verschillende invalshoeken scheppen verwarring over de precieze verhoudingen van deze ruimtes. Tegelijkertijd zorgt het grid waarin de beelden gevat zijn voor een nieuwe ordening in Soto's persoonlijke verkenningen.

Cinthya Soto >>

• ROOM SET

  Cinthya Soto (Costa Rica, 1969) volgde een beeldende kunstopleiding in Costa Rica, waar ze zich tevens specialiseerde in fotografie. Daarnaast heeft ze een grote interesse voor architectuur en volgde ze afgelopen jaren een video- en filmopleiding in Zwitserland, waar ze sinds 1999 verblijft. Verschillende aspecten van deze brede artistieke achtergrond komen samen in Soto's huidige werk. Daarin staat haar eigen woonomgeving centraal. De interieurs van de kamers waar ze dagelijks komt, legt ze in meerdere beelden vast, alsof ze de ruimtes voor het eerst met een filmcamera aftast. Soto stelt van deze beeldfragmenten clusters samen. Overlappingen in de foto's en verschillende invalshoeken scheppen verwarring over de precieze verhoudingen van deze ruimtes. Tegelijkertijd zorgt het grid waarin de beelden gevat zijn voor een nieuwe ordening in Soto's persoonlijke verkenningen.

  

Irene Torrebiarte

Irene Torrebiarte

LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

In de serie 'Vida Tus Espinas' (Leven Je Doornen) staan menselijke relaties en het effect daarvan op de persoonlijkheid centraal. Irene Torrebiarte (Guatemala, 1970) toont op symbolische wijze hoe de mens zichzelf onbewust blijft beschermen wanneer die een nieuwe relatie aangaat. De serie 'La Tarea' bestaat uit pagina's uit een schoolschriftje. Op de tekst 'hij houdt van mij, hij houdt niet van mij' worden bloemblaadjes afgeteld, terwijl het hart van de bloem verandert in de lager van een pistool.

Irene Torrebiarte >>

• LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

  In de serie 'Vida Tus Espinas' (Leven Je Doornen) staan menselijke relaties en het effect daarvan op de persoonlijkheid centraal. Irene Torrebiarte (Guatemala, 1970) toont op symbolische wijze hoe de mens zichzelf onbewust blijft beschermen wanneer die een nieuwe relatie aangaat.

  De serie 'La Tarea' bestaat uit pagina's uit een schoolschriftje. Op de tekst 'hij houdt van mij, hij houdt niet van mij' worden bloemblaadjes afgeteld, terwijl het hart van de bloem verandert in de lager van een pistool.

  

• LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

  

• LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

  

• LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

  

• LA TAREA + VIDA TUS ESPINAS

  

Patricia Villalobos

Patricia Villalobos

VIRO

De in Tennessee (VS) geboren Patricia Villalobos Echeverría (VS/Nicaragua, 1965) heeft Salvadorese ouders en groeide op in Nicaragua. Haar werk draait dan ook om identiteit en transculturaliteit ten tijde van de toenemende globalisering. Villalobos zet deze thematiek in haar foto's, video's en installaties tegen de achtergrond van persoonlijke teksten, beelden en de geschiedenis van Nicaragua, met zijn talloze oorlogen en natuurrampen. Met 'Viro' (2002) gaat ze in op de systematische verdwijning van het individu, bijvoorbeeld door marteling, zoals dat gebeurde onder de dictatoriale regimes in Midden- en Zuid-Amerika gedurende de laatste decennia van de vorige eeuw. Villalobos geeft zo een stem aan de talloze slachtoffers, die indertijd als waardeloze lichamen werden afgedankt.

Patricia Villalobos >>

• VIRO

  De in Tennessee (VS) geboren Patricia Villalobos Echeverría (VS/Nicaragua, 1965) heeft Salvadorese ouders en groeide op in Nicaragua. Haar werk draait dan ook om identiteit en transculturaliteit ten tijde van de toenemende globalisering. Villalobos zet deze thematiek in haar foto's, video's en installaties tegen de achtergrond van persoonlijke teksten, beelden en de geschiedenis van Nicaragua, met zijn talloze oorlogen en natuurrampen.

  Met 'Viro' (2002) gaat ze in op de systematische verdwijning van het individu, bijvoorbeeld door marteling, zoals dat gebeurde onder de dictatoriale regimes in Midden- en Zuid-Amerika gedurende de laatste decennia van de vorige eeuw. Villalobos geeft zo een stem aan de talloze slachtoffers, die indertijd als waardeloze lichamen werden afgedankt.

  

• VIRO

  

• VIRO

  

• VIRO

  

• VIRO

  

Claudia Andujar

Claudia Andujar

YANOMAMI - THE HOUSE, THE FOREST, THE INVISIBLE

Claudia Andujar toont ons een glimp van de rijke cultuur van de Yanomami-indianen in Noord-Brazilië. Decennialang is deze indianenstam geteisterd door meerdere rampen. In de jaren zeventig moest de stam wijken voor een snelweg, die dwars door het Amazonegebied werd aangelegd. Tien jaar later trokken 40.000 illegale goudzoekers hun territorium binnen. De voor de Yanomami onbekende ziektes die de arbeiders en gouddelvers meenamen, veroorzaakten daarnaast desastreuze epidemie-en. Andujar zette zich in voor een Yanomami Park, dat uiteindelijk in 1992 door de regering toegewezen werd aan de 11.000 overgebleven indianen. Claudia Andujar is geboren in Zwitserland. In 1956 emigreerde de fotojournaliste naar Brazilië. Al bij de eerste ontmoeting met de Yanomami werd ze gegrepen door hun levenswijze en besloot ze een diepgaand foto-essay te wijden aan hun complexe spirituele en magische wereld.

Claudia Andujar >>

• YANOMAMI - THE HOUSE, THE FOREST, THE INVISIBLE

  Claudia Andujar toont ons een glimp van de rijke cultuur van de Yanomami-indianen in Noord-Brazilië. Decennialang is deze indianenstam geteisterd door meerdere rampen. In de jaren zeventig moest de stam wijken voor een snelweg, die dwars door het Amazonegebied werd aangelegd. Tien jaar later trokken 40.000 illegale goudzoekers hun territorium binnen. De voor de Yanomami onbekende ziektes die de arbeiders en gouddelvers meenamen, veroorzaakten daarnaast desastreuze epidemie-en. Andujar zette zich in voor een Yanomami Park, dat uiteindelijk in 1992 door de regering toegewezen werd aan de 11.000 overgebleven indianen.

  Claudia Andujar is geboren in Zwitserland. In 1956 emigreerde de fotojournaliste naar Brazilië. Al bij de eerste ontmoeting met de Yanomami werd ze gegrepen door hun levenswijze en besloot ze een diepgaand foto-essay te wijden aan hun complexe spirituele en magische wereld.

  

• YANOMAMI - THE HOUSE, THE FOREST, THE INVISIBLE

  

• YANOMAMI - THE HOUSE, THE FOREST, THE INVISIBLE

  

• YANOMAMI - THE HOUSE, THE FOREST, THE INVISIBLE

  

Diana Blok

Diana Blok

AY DIOS

Diana Blok is geboren in Montevideo, Uruguay. Als dochter van een Nederlandse diplomaat en een Argentijnse moeder groeide ze op in Colombia, Guatemala en Mexico. Na een studie sociologie in Mexico-Stad vestigde ze zich in 1974 definitief in Nederland, waar ze zich op de fotografie toelegde. In de loop der jaren exposeerde Blok veelvuldig in Nederland, Noord- en Zuid-Amerika en Japan. Inmiddels maakt ze ook films en video-installaties, werkt ze samen met uiteenlopende kunstenaars en geeft ze regelmatig masterclasses aan diverse kunstacademies in binnen- en buitenland. De fotoserie AY DIOS komt voort uit een opdracht van de Mondriaan Stichting om vier maanden op Curaçao, Aruba en Bonaire te fotograferen.

Diana Blok >>

• AY DIOS

  Diana Blok is geboren in Montevideo, Uruguay. Als dochter van een Nederlandse diplomaat en een Argentijnse moeder groeide ze op in Colombia, Guatemala en Mexico. Na een studie sociologie in Mexico-Stad vestigde ze zich in 1974 definitief in Nederland, waar ze zich op de fotografie toelegde.

  In de loop der jaren exposeerde Blok veelvuldig in Nederland, Noord- en Zuid-Amerika en Japan. Inmiddels maakt ze ook films en video-installaties, werkt ze samen met uiteenlopende kunstenaars en geeft ze regelmatig masterclasses aan diverse kunstacademies in binnen- en buitenland. De fotoserie AY DIOS komt voort uit een opdracht van de Mondriaan Stichting om vier maanden op Curaçao, Aruba en Bonaire te fotograferen.

  

• AY DIOS

  

• AY DIOS

  

• AY DIOS

  

• AY DIOS

  

Trinidad Carrillo

Trinidad Carrillo

MAESTRO PAPAGAYO

Sinds 1997 werkt Trinidad Carrillo aan de serie MAESTRO PAPAGAYO (Meester Papegaai), een 'work in progress' waarin zij de relatie met personen en plekken in haar directe omgeving visualiseert. Door een intuïtieve manier van fotograferen veranderen geënsceneerde en alledaagse situaties in krachtige poëtische beelden. Fantasie en werkelijkheid vloeien in elkaar over in deze foto's met een grote dieptewerking en mystieke betekenislagen.

Trinidad Carrillo >>

• MAESTRO PAPAGAYO

  Sinds 1997 werkt Trinidad Carrillo aan de serie MAESTRO PAPAGAYO (Meester Papegaai), een 'work in progress' waarin zij de relatie met personen en plekken in haar directe omgeving visualiseert. Door een intuïtieve manier van fotograferen veranderen geënsceneerde en alledaagse situaties in krachtige poëtische beelden. Fantasie en werkelijkheid vloeien in elkaar over in deze foto's met een grote dieptewerking en mystieke betekenislagen.

  

• MAESTRO PAPAGAYO

  

• MAESTRO PAPAGAYO

  

• MAESTRO PAPAGAYO

  

• MAESTRO PAPAGAYO

  

Diego Cifuentes

Diego Cifuentes

LAS DELICIAS DEL INFERNO

Diego Cifuentes is de zoon van de belangrijkste Ecuadoriaanse fotograaf, Hugo Cifuentes (ook in deze tentoonstelling te zien). Diego lijkt al in de voetsporen van zijn vader te treden, getuige de eerste fotografieprijzen die hij ontving en de nominatie als 'Latin American Leader for the New Millennium' door TIME Magazine (1999). Hij zou maar wat graag zijn vader navolgen en met een even tedere en vriendelijke blik zijn omgeving willen fotograferen. Maar hij is kritischer van karakter en zijn leven is pijnlijker en minder rooskleurig. Dit blijkt ook uit zijn werk: Diego Cifuentes' foto's zijn harder, intenser en implicieter. Op deze manier toont hij de wereld, zoals híj die ervaart en ziet. In het recente LAS DELICIAS DEL INFERNO (Zaligheden uit de Hel) is dat een wereld vol lust en extreme eenzaamheid.

Diego Cifuentes >>

• LAS DELICIAS DEL INFERNO

  Diego Cifuentes is de zoon van de belangrijkste Ecuadoriaanse fotograaf, Hugo Cifuentes (ook in deze tentoonstelling te zien). Diego lijkt al in de voetsporen van zijn vader te treden, getuige de eerste fotografieprijzen die hij ontving en de nominatie als 'Latin American Leader for the New Millennium' door TIME Magazine (1999). Hij zou maar wat graag zijn vader navolgen en met een even tedere en vriendelijke blik zijn omgeving willen fotograferen. Maar hij is kritischer van karakter en zijn leven is pijnlijker en minder rooskleurig. Dit blijkt ook uit zijn werk: Diego Cifuentes' foto's zijn harder, intenser en implicieter. Op deze manier toont hij de wereld, zoals híj die ervaart en ziet. In het recente LAS DELICIAS DEL INFERNO (Zaligheden uit de Hel) is dat een wereld vol lust en extreme eenzaamheid.

  

• LAS DELICIAS DEL INFERNO

  

• LAS DELICIAS DEL INFERNO

  

• LAS DELICIAS DEL INFERNO

  

• LAS DELICIAS DEL INFERNO

  

Hugo Cifuentes

Hugo Cifuentes

ZONDER TITEL

Eén van de bekendste fotografen van Ecuador is Hugo Cifuentes. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste grondlegger van de hedendaagse fotografie in dat land. In de jaren zestig was hij medeoprichter van VAN, een groep vooruitstrevende kunstenaars die met hun vrije werk radicaal braken met de heersende kunsttraditie. Na een studie schilderen en tekenen begon Cifuentes in de jaren veertig te fotograferen. In 1949 ontving hij zijn eerste prijs voor fotografische compositie. Hierna volgden nog vele andere onderscheidingen, waaronder de Casa de las Américas Award in 1983. Gaandeweg ontwikkelde Hugo Cifuentes een eigen beeldtaal met een humoristische ondertoon. Het was zijn manier van reageren op de interne conflicten en andere misère die Ecuador lange tijd in hun greep hielden. Door zijn andere zienswijze voegde Cifuentes nieuwe lagen toe aan de vaak harde werkelijkheid.

Hugo Cifuentes >>

• ZONDER TITEL

  Eén van de bekendste fotografen van Ecuador is Hugo Cifuentes. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste grondlegger van de hedendaagse fotografie in dat land. In de jaren zestig was hij medeoprichter van VAN, een groep vooruitstrevende kunstenaars die met hun vrije werk radicaal braken met de heersende kunsttraditie. Na een studie schilderen en tekenen begon Cifuentes in de jaren veertig te fotograferen. In 1949 ontving hij zijn eerste prijs voor fotografische compositie. Hierna volgden nog vele andere onderscheidingen, waaronder de Casa de las Américas Award in 1983.

  Gaandeweg ontwikkelde Hugo Cifuentes een eigen beeldtaal met een humoristische ondertoon. Het was zijn manier van reageren op de interne conflicten en andere misère die Ecuador lange tijd in hun greep hielden. Door zijn andere zienswijze voegde Cifuentes nieuwe lagen toe aan de vaak harde werkelijkheid.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Christian Courrèges

Christian Courrèges

SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

Honderd portretten maakte Christian Courrèges op Haïti. Honderd keer hetzelfde procédé: tegen het middaguur, wanneer het licht op zijn sterkst is, in de schaduw. Honderd keer probeerde Courrèges onder het huidoppervlak van de Haïtianen te komen, achter het masker, bij hun ziel. De blikken zijn trots of argwanend, nieuwsgierig of afwijzend; voorzien van een frons of van een glimlach, en altijd zeer indringend en intens. Toch lukt het Courrèges niet door te dringen tot in het allerbinnenste. Van hoe dichtbij hij ook fotografeert, de ogen laten hem niet door. Hooguit weerspiegelen de pupillen zijn eigen silhouet. Daar ligt de grens. Courrèges wist het van tevoren. Want zoals een Haïtiaans gezegde en de titel van deze fotoserie luidt: 'alleen het mes kent het geheim van het hart van de yamswortel'.

Christian Courrèges >>

• SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

  Honderd portretten maakte Christian Courrèges op Haïti. Honderd keer hetzelfde procédé: tegen het middaguur, wanneer het licht op zijn sterkst is, in de schaduw. Honderd keer probeerde Courrèges onder het huidoppervlak van de Haïtianen te komen, achter het masker, bij hun ziel. De blikken zijn trots of argwanend, nieuwsgierig of afwijzend; voorzien van een frons of van een glimlach, en altijd zeer indringend en intens. Toch lukt het Courrèges niet door te dringen tot in het allerbinnenste. Van hoe dichtbij hij ook fotografeert, de ogen laten hem niet door. Hooguit weerspiegelen de pupillen zijn eigen silhouet. Daar ligt de grens.

  Courrèges wist het van tevoren. Want zoals een Haïtiaans gezegde en de titel van deze fotoserie luidt: 'alleen het mes kent het geheim van het hart van de yamswortel'.

  

• SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

  

• SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

  

• SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

  

• SEUL LE COUTEAU CONNAÎT LE SECRET AU COEUR DE L'IGNAME

  

Mario Cravo Neto

Mario Cravo Neto

THE ETERNAL NOW

Het werk van fotograaf, beeldhouwer en filmmaker Mario Cravo Neto is nauw verbonden met de cultuur van zijn geboortestreek, Bahia, in het noordoosten van Brazilië. In zijn fotografie verwijst hij niet alleen naar de verworvenheden van de zogenaamde Yoruba-cultuur; ook toont hij in de portretten en close-ups de culturele, etnische en raciale vermenging van de inheemse bevolking. De krachtige foto's zijn diep geworteld in zowel de regionale mythes als de later door de Portugezen meegebrachte religieuze cultuur. In de hier getoonde selectie ligt de nadruk op Cravo Neto's poëtische werk, waarin sensuele en spirituele aspecten voortdurend een wisselwerking met elkaar aangaan.

Mario Cravo Neto >>

• THE ETERNAL NOW

  Het werk van fotograaf, beeldhouwer en filmmaker Mario Cravo Neto is nauw verbonden met de cultuur van zijn geboortestreek, Bahia, in het noordoosten van Brazilië. In zijn fotografie verwijst hij niet alleen naar de verworvenheden van de zogenaamde Yoruba-cultuur; ook toont hij in de portretten en close-ups de culturele, etnische en raciale vermenging van de inheemse bevolking. De krachtige foto's zijn diep geworteld in zowel de regionale mythes als de later door de Portugezen meegebrachte religieuze cultuur. In de hier getoonde selectie ligt de nadruk op Cravo Neto's poëtische werk, waarin sensuele en spirituele aspecten voortdurend een wisselwerking met elkaar aangaan.

  

• THE ETERNAL NOW

  

• THE ETERNAL NOW

  

• THE ETERNAL NOW

  

• THE ETERNAL NOW

  

Desiree Dolron

Desiree Dolron

TE DI TODOS MIS SUEÑOS

Desiree Dolron reist al jaren de wereld rond. Vanuit welke windstreek ze ook terugkeert, ze komt steevast thuis met bijzondere reportages. Dit blijkt bijvoorbeeld uit haar opmerkelijke boek EXALTATION - IMAGES OF RELIGION AND DEATH, een project over religieuze riten waarbij gelovigen zichzelf laten kruisigen of tot bloedens toe afranselen met zwepen. Een selectie uit deze aangrijpende fotoserie werd vorig jaar getoond tijdens Noorderlicht Fotomanifestatie 'Sense of Space' in de kerk van Feerwerd. Tijdens Noorderlicht 2002 in Leeuwarden presenteert Dolron de recente documentaire reportage TE DI TODOS MIS SUEÑOS (Ik gaf je al mijn Dromen, 2002), die zij begin dit jaar in Cuba maakte. De presentatie van Desiree Dolron wordt gesponsord door Dekla en Luna-X.

Desiree Dolron >>

• TE DI TODOS MIS SUEÑOS

  Desiree Dolron reist al jaren de wereld rond. Vanuit welke windstreek ze ook terugkeert, ze komt steevast thuis met bijzondere reportages. Dit blijkt bijvoorbeeld uit haar opmerkelijke boek EXALTATION - IMAGES OF RELIGION AND DEATH, een project over religieuze riten waarbij gelovigen zichzelf laten kruisigen of tot bloedens toe afranselen met zwepen. Een selectie uit deze aangrijpende fotoserie werd vorig jaar getoond tijdens Noorderlicht Fotomanifestatie 'Sense of Space' in de kerk van Feerwerd. Tijdens Noorderlicht 2002 in Leeuwarden presenteert Dolron de recente documentaire reportage TE DI TODOS MIS SUEÑOS (Ik gaf je al mijn Dromen, 2002), die zij begin dit jaar in Cuba maakte.

  De presentatie van Desiree Dolron wordt gesponsord door Dekla en Luna-X.

  

• TE DI TODOS MIS SUEÑOS

  

• TE DI TODOS MIS SUEÑOS

  

• TE DI TODOS MIS SUEÑOS

  

• TE DI TODOS MIS SUEÑOS

  

Rodrigo Gómez

Rodrigo Gómez

PATAGONIAN LANDSCAPES

In het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, in de uitlopers van het Andesgebergte en op de grens tussen Chili en Argentinië ligt Patagonië. Slechts voorzien van een wegwerp-panoramacamera trok Rodrigo Gómez door dit haast onbegaanbare bergachtige gebied vol extremen, dat ligt ingeklemd tussen de Atlantische en de Grote Oceaan. Het ontbreken van enige gecompliceerde techniek gaf hem het gevoel in dit landschap te worden opgenomen, in plaats van het te moeten bevatten met de camera. Met behulp van zijn eenvoudige gereedschap toont Gómez ons een spectaculaire blik op de wereld. Terwijl de foto's een lange, onbepaalde belichtingstijd hebben, lijkt de tijd in de PATAGONIAN LANDSCAPES stil te staan.

Rodrigo Gómez >>

• PATAGONIAN LANDSCAPES

  In het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, in de uitlopers van het Andesgebergte en op de grens tussen Chili en Argentinië ligt Patagonië. Slechts voorzien van een wegwerp-panoramacamera trok Rodrigo Gómez door dit haast onbegaanbare bergachtige gebied vol extremen, dat ligt ingeklemd tussen de Atlantische en de Grote Oceaan. Het ontbreken van enige gecompliceerde techniek gaf hem het gevoel in dit landschap te worden opgenomen, in plaats van het te moeten bevatten met de camera.

  Met behulp van zijn eenvoudige gereedschap toont Gómez ons een spectaculaire blik op de wereld. Terwijl de foto's een lange, onbepaalde belichtingstijd hebben, lijkt de tijd in de PATAGONIAN LANDSCAPES stil te staan.

  

• PATAGONIAN LANDSCAPES

  

• PATAGONIAN LANDSCAPES

  

• PATAGONIAN LANDSCAPES

  

Cristina García Rodero

Cristina García Rodero

RITUALES EN HAITI

Twintig jaar lang deed Cristina García Rodero een antropologische en artistieke studie naar de volkstradities in Spanje. Het is het bekendste fotoproject van deze fotojournaliste, dat onder meer werd vastgelegd in ESPAÑA OCULTA (Verborgen Spanje, 1989). Sinds enkele jaren echter heeft ze haar geboorteland achter zich gelaten en reist ze de hele wereld over, op zoek naar andere culturen met eigen tradities. De afgelopen vier jaar bezocht García Rodero meerdere malen Haïti. Daar onderzocht ze de collectieve rituelen van de voodoo-cultus. Op deze manier probeerde ze door te dringen in de spiritualiteitsbeleving van de bevolking. Dit resulteerde in een reeks expressieve portretten en aangrijpende taferelen, geflankeerd door enkele innemende documentaire observaties. RITUALES EN HAITI (2001) werd vorig jaar voor het eerst getoond tijdens de Biënnale van Venetië. Noorderlicht toont een selectie uit de serie.

Cristina García Rodero >>

• RITUALES EN HAITI

  Twintig jaar lang deed Cristina García Rodero een antropologische en artistieke studie naar de volkstradities in Spanje. Het is het bekendste fotoproject van deze fotojournaliste, dat onder meer werd vastgelegd in ESPAÑA OCULTA (Verborgen Spanje, 1989). Sinds enkele jaren echter heeft ze haar geboorteland achter zich gelaten en reist ze de hele wereld over, op zoek naar andere culturen met eigen tradities.

  De afgelopen vier jaar bezocht García Rodero meerdere malen Haïti. Daar onderzocht ze de collectieve rituelen van de voodoo-cultus. Op deze manier probeerde ze door te dringen in de spiritualiteitsbeleving van de bevolking. Dit resulteerde in een reeks expressieve portretten en aangrijpende taferelen, geflankeerd door enkele innemende documentaire observaties. RITUALES EN HAITI (2001) werd vorig jaar voor het eerst getoond tijdens de Biënnale van Venetië. Noorderlicht toont een selectie uit de serie.

  

• RITUALES EN HAITI

  

• RITUALES EN HAITI

  

• RITUALES EN HAITI

  

• RITUALES EN HAITI

  

Marianne Greber

Marianne Greber

SOBREDOSIS CUBA

In 1997 kwam Marianne Greber voor het eerst op Cuba. Het eiland liet haar daarna niet meer los. In Havana genoot ze al snel het vertrouwen van de jongeren - `kids' van deze tijd - en verbleef ze temidden van prostitués, travestieten en homoseksuelen. Greber werd overal toegelaten, was overal bij en fotografeerde alles. Meestal op straat, soms in cafés, maar ook bij vrienden thuis. SOBREDOSIS CUBA is een overdosis aan energie en intensiteit, en verbeeldt een heftige levenswijze, voortkomend uit vier aanjagers: sex, rum, muziek en goedkope cocaïne. Greber laat met rechttoe rechtaan foto's een buitengewoon kernachtig beeld zien van een temperamentvolle, jonge generatie tussen reëel-socialistische armoede, betaalde liefde en levenslust.

Marianne Greber >>

• SOBREDOSIS CUBA

  In 1997 kwam Marianne Greber voor het eerst op Cuba. Het eiland liet haar daarna niet meer los. In Havana genoot ze al snel het vertrouwen van de jongeren - `kids' van deze tijd - en verbleef ze temidden van prostitués, travestieten en homoseksuelen. Greber werd overal toegelaten, was overal bij en fotografeerde alles. Meestal op straat, soms in cafés, maar ook bij vrienden thuis. SOBREDOSIS CUBA is een overdosis aan energie en intensiteit, en verbeeldt een heftige levenswijze, voortkomend uit vier aanjagers: sex, rum, muziek en goedkope cocaïne.

  Greber laat met rechttoe rechtaan foto's een buitengewoon kernachtig beeld zien van een temperamentvolle, jonge generatie tussen reëel-socialistische armoede, betaalde liefde en levenslust.

  

• SOBREDOSIS CUBA

  

• SOBREDOSIS CUBA

  

• SOBREDOSIS CUBA

  

• SOBREDOSIS CUBA

  

Ata Kando

Ata Kando

ZONDER TITEL

De Hongaars-Nederlandse fotografe Ata Kando reisde in de eerste helft van de jaren zestig verschillende malen naar Zuid-Amerika. Daar maakte ze verschillende geëngageerde reportages van indianenstammen in de oerwouden van Zuid-Venezuela. Het leef- en jachtgebied van deze indianen werd steeds meer bedreigd door de exploitatie van het oerwoud. Kando's foto's werden op talloze plaatsen in Europa en Amerika tentoongesteld. De documentaires droegen zo bij aan de internationale strijd tegen de onderdrukking van de inheemse bevolking in Zuid-Amerika. Noorderlicht toont een selectie uit deze series.

Ata Kando >>

• ZONDER TITEL

  De Hongaars-Nederlandse fotografe Ata Kando reisde in de eerste helft van de jaren zestig verschillende malen naar Zuid-Amerika. Daar maakte ze verschillende geëngageerde reportages van indianenstammen in de oerwouden van Zuid-Venezuela. Het leef- en jachtgebied van deze indianen werd steeds meer bedreigd door de exploitatie van het oerwoud. Kando's foto's werden op talloze plaatsen in Europa en Amerika tentoongesteld. De documentaires droegen zo bij aan de internationale strijd tegen de onderdrukking van de inheemse bevolking in Zuid-Amerika. Noorderlicht toont een selectie uit deze series.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Marcos López

Marcos López

POP LATINO / ARGENTINE POP

In 1993 stapte Marcos López over van zwartwit- naar kleurenfotografie. Het bleek een rigoureuze stap in zijn oeuvre. Hij verliet niet alleen de stereotiepe sociaal-documentaire stijl van zeer contrastrijke beelden en dramatisch aangezette, donkere achtergrondpartijen, maar brak ook definitief met zijn eigen sombere en melancholische levenshouding. Tegenwoordig richt López zijn blik op de populaire verworvenheden van de Amerikaanse cultuur waarmee Argentinië de afgelopen decennia is overspoeld. Ondanks de drastische overgang naar vrolijke kleuren is López' sociaal-kritische houding gebleven. De Popartachtige foto's bezitten een ironische ondertoon waardoor de geënsceneerde taferelen en overdreven gebaren sterk contrasteren met de huidige economische crisis waarin het Zuid-Amerikaanse land momenteel verkeert.

Marcos López >>

• POP LATINO / ARGENTINE POP

  In 1993 stapte Marcos López over van zwartwit- naar kleurenfotografie. Het bleek een rigoureuze stap in zijn oeuvre. Hij verliet niet alleen de stereotiepe sociaal-documentaire stijl van zeer contrastrijke beelden en dramatisch aangezette, donkere achtergrondpartijen, maar brak ook definitief met zijn eigen sombere en melancholische levenshouding.

  Tegenwoordig richt López zijn blik op de populaire verworvenheden van de Amerikaanse cultuur waarmee Argentinië de afgelopen decennia is overspoeld. Ondanks de drastische overgang naar vrolijke kleuren is López' sociaal-kritische houding gebleven. De Popartachtige foto's bezitten een ironische ondertoon waardoor de geënsceneerde taferelen en overdreven gebaren sterk contrasteren met de huidige economische crisis waarin het Zuid-Amerikaanse land momenteel verkeert.

  

• POP LATINO / ARGENTINE POP

  
  

  

• POP LATINO / ARGENTINE POP

  

• POP LATINO / ARGENTINE POP

  

• POP LATINO / ARGENTINE POP

  

Adriana Beatriz Miranda

Adriana Beatriz Miranda

OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

De hier getoonde installatie van Adriana Miranda bevat werk van drie series. Samen gaan ze in op de bedreiging die de mens vormt voor de natuur. Door ons toedoen sterven diersoorten uit, stijgt de zeespiegel en bestaat het geïdealiseerde, 'arcadische' landschap alleen nog maar in onze fantasie. De dominante positie en gewelddadige houding die de mens inneemt ten opzichte van de natuurlijke omgeving heeft daarmee onherroepelijke gevolgen voor de mens zelf. In de zelfportretten uit de serie LAS LEYES DE LA OPTICA (Optische Wetten) is alleen Miranda's schaduw te zien, die zich als een donkere schim over het landschap uitspreidt. In OBJETOS VIVIENTES (Levende Objecten) fotografeert ze dieren op dezelfde manier als mensen worden geportretteerd: met een uitgewogen belichting en oog voor details, close-ups en gezichtsuitdrukkingen.

Adriana Beatriz Miranda >>

• OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

  De hier getoonde installatie van Adriana Miranda bevat werk van drie series. Samen gaan ze in op de bedreiging die de mens vormt voor de natuur. Door ons toedoen sterven diersoorten uit, stijgt de zeespiegel en bestaat het geïdealiseerde, 'arcadische' landschap alleen nog maar in onze fantasie. De dominante positie en gewelddadige houding die de mens inneemt ten opzichte van de natuurlijke omgeving heeft daarmee onherroepelijke gevolgen voor de mens zelf.

  In de zelfportretten uit de serie LAS LEYES DE LA OPTICA (Optische Wetten) is alleen Miranda's schaduw te zien, die zich als een donkere schim over het landschap uitspreidt. In OBJETOS VIVIENTES (Levende Objecten) fotografeert ze dieren op dezelfde manier als mensen worden geportretteerd: met een uitgewogen belichting en oog voor details, close-ups en gezichtsuitdrukkingen.

  

• OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

  

• OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

  

• OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

  

• OBJETOS VIVIENTES / LA SUBVERSION DEL DETALLE / LAS LEYES DE LA OPTICA

  

Eustáquio Neves

Eustáquio Neves

FUTEPOOL

Eustáquio Neves bestormt in zijn fotografie de heilige huisjes van de Braziliaanse maatschappij. Centraal hierin staat de geschiedenis van Afrikaanse slaven: van hun aankomst in Brazilië tot hun inlijving in de samenleving. Dé Braziliaanse samenleving bestaat echter niet; die is nog steeds getekend door de grote kloof tussen arm en rijk en de uiteenlopende culturele achtergronden van verschillende bevolkingsgroepen. Neves laat dit zien in sociaal-kritische fotowerken, die vaak uit meerdere lagen bestaan en waarvan hij zowel de negatieven als de afdrukken bewerkt. Naast deze zwaar symbolische en poëtische foto's gaat Neves met een aantal projecten ook directer in op aspecten van de Braziliaanse identiteit. Zo belicht hij met de serie FUTEPOOL de realiteit achter het haast mythische beeld dat bij velen opdoemt wanneer gesproken wordt over Brazilië als voetballand. De nationale sport floreert vooral in omgevingen aan de rand van de maatschappij en in een klimaat van stedelijk geweld.

Eustáquio Neves >>

• FUTEPOOL

  Eustáquio Neves bestormt in zijn fotografie de heilige huisjes van de Braziliaanse maatschappij. Centraal hierin staat de geschiedenis van Afrikaanse slaven: van hun aankomst in Brazilië tot hun inlijving in de samenleving. Dé Braziliaanse samenleving bestaat echter niet; die is nog steeds getekend door de grote kloof tussen arm en rijk en de uiteenlopende culturele achtergronden van verschillende bevolkingsgroepen. Neves laat dit zien in sociaal-kritische fotowerken, die vaak uit meerdere lagen bestaan en waarvan hij zowel de negatieven als de afdrukken bewerkt.

  Naast deze zwaar symbolische en poëtische foto's gaat Neves met een aantal projecten ook directer in op aspecten van de Braziliaanse identiteit. Zo belicht hij met de serie FUTEPOOL de realiteit achter het haast mythische beeld dat bij velen opdoemt wanneer gesproken wordt over Brazilië als voetballand. De nationale sport floreert vooral in omgevingen aan de rand van de maatschappij en in een klimaat van stedelijk geweld.

  

• FUTEPOOL

  

• FUTEPOOL

  

• FUTEPOOL

  

• FUTEPOOL

  

Annette den Ouden

Annette den Ouden

A GLOBAL TOUCH

Toen Annette den Ouden in 1990 vertrok voor haar eerste lange foto-trip rond de wereld, reisde ze lichtbepakt om zo gemakkelijk met de 'gewone' bevolking in contact te kunnen komen. Die 'gewone' mensen blijken echter niet te bestaan. Den Ouden ontmoet op haar vele reizen vooral bijzondere, integere inlanders die haar openhartig binnenlaten in hun eigen, kleine leefwereld. Deze inlanders zijn zich meestal niet bewust van de toenemende modernisering en mondialisering, die wellicht hun vaak eeuwenoude cultuur en identiteit zullen opslokken. In plaats van te leren van wat het koloniale verleden heeft aangericht, verdwijnen er tegenwoordig nog steeds oude stammen als gevolg van landwinning, in naam van God of de wetenschap, of gewoonweg vanuit onze nieuwsgierigheid. Zo vormen de griep en andere westerse virussen een belangrijke doodsoorzaak onder inheemse volkeren. Den Ouden toont hier een selectie uit de fotoseries A GLOBAL TOUCH: een vluchtig contact met verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Amerika en een ontmoeting met enkele pure culturen die de aarde nog rijk is. De foto's zijn gemaakt in Equador, Colombia, Guatemala, Chiapas en noord Mexico.

Annette den Ouden >>

• A GLOBAL TOUCH

  Toen Annette den Ouden in 1990 vertrok voor haar eerste lange foto-trip rond de wereld, reisde ze lichtbepakt om zo gemakkelijk met de 'gewone' bevolking in contact te kunnen komen. Die 'gewone' mensen blijken echter niet te bestaan. Den Ouden ontmoet op haar vele reizen vooral bijzondere, integere inlanders die haar openhartig binnenlaten in hun eigen, kleine leefwereld. Deze inlanders zijn zich meestal niet bewust van de toenemende modernisering en mondialisering, die wellicht hun vaak eeuwenoude cultuur en identiteit zullen opslokken. In plaats van te leren van wat het koloniale verleden heeft aangericht, verdwijnen er tegenwoordig nog steeds oude stammen als gevolg van landwinning, in naam van God of de wetenschap, of gewoonweg vanuit onze nieuwsgierigheid. Zo vormen de griep en andere westerse virussen een belangrijke doodsoorzaak onder inheemse volkeren.

  Den Ouden toont hier een selectie uit de fotoseries A GLOBAL TOUCH: een vluchtig contact met verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Amerika en een ontmoeting met enkele pure culturen die de aarde nog rijk is. De foto's zijn gemaakt in Equador, Colombia, Guatemala, Chiapas en noord Mexico.

  

• A GLOBAL TOUCH

  

• A GLOBAL TOUCH

  

• A GLOBAL TOUCH

  

• A GLOBAL TOUCH

  

Claudio Pérez

Claudio Pérez

LA HUELLA PERSISTENTE

Vorig jaar maakte Claudio Pérez de serie EL MURO DE LA MEMORIA (Muur der Herinnering, 2001), met beelden van de politieke gevangenen die tijdens het regime van dictator Pinochet verdwenen. Voor het project LA HUELLA PERSISTENTE (Het Hardnekkige Spoor) fotografeerde hij de martelkamers, zoals de politie die achterliet na de val van het dictatoriale bewind. De lichamen zijn verdwenen, maar tal van sporen herinneren aan de doden, vermisten en gemartelden. Pérez legde deze sporen vast, zoals ze achterbleven op deuren, ramen, muren en in verborgen hoekjes. Het zijn de onuitwisbare restanten van een zwarte bladzijde in de Chileense geschiedenis - sporen die de Chilenen nog immer voelbaar met zich meedragen.

Claudio Pérez >>

• LA HUELLA PERSISTENTE

  Vorig jaar maakte Claudio Pérez de serie EL MURO DE LA MEMORIA (Muur der Herinnering, 2001), met beelden van de politieke gevangenen die tijdens het regime van dictator Pinochet verdwenen. Voor het project LA HUELLA PERSISTENTE (Het Hardnekkige Spoor) fotografeerde hij de martelkamers, zoals de politie die achterliet na de val van het dictatoriale bewind. De lichamen zijn verdwenen, maar tal van sporen herinneren aan de doden, vermisten en gemartelden. Pérez legde deze sporen vast, zoals ze achterbleven op deuren, ramen, muren en in verborgen hoekjes. Het zijn de onuitwisbare restanten van een zwarte bladzijde in de Chileense geschiedenis - sporen die de Chilenen nog immer voelbaar met zich meedragen.

  

• LA HUELLA PERSISTENTE

  

• LA HUELLA PERSISTENTE

  

• LA HUELLA PERSISTENTE

  

Marcos Prado

Marcos Prado

THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

In 1991 ontmoette Marcos Prado voor het eerst van zijn leven houtskoolwerkers. Het overdonderende beeld van de zware lichamelijke arbeid waarmee de brandstof voor ijzer- en staalfabrieken wordt geproduceerd, liet hem daarna niet meer los. Zeven jaar lang trok Prado van Minas Gerais aan de oostkust van Brazilië tot diep in het Amazonegebied om het verhaal achter deze arbeiders te traceren. Vaders en zonen werken en leven vaak van generatie op generatie onder erbarmelijke omstandigheden. Kinderen hebben geen uitzicht op een andere toekomst dan hun vaders te volgen in de houtskoolindustrie. Prado weet de harde realiteit van hun bestaan en ook hun waardigheid te vangen in indrukwekkende beelden en indringende portretten. THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL (1999) is een zware aanklacht tegen slavernij, kinderarbeid en het kappen van regenwouden in Brazilië.

Marcos Prado >>

• THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

  In 1991 ontmoette Marcos Prado voor het eerst van zijn leven houtskoolwerkers. Het overdonderende beeld van de zware lichamelijke arbeid waarmee de brandstof voor ijzer- en staalfabrieken wordt geproduceerd, liet hem daarna niet meer los. Zeven jaar lang trok Prado van Minas Gerais aan de oostkust van Brazilië tot diep in het Amazonegebied om het verhaal achter deze arbeiders te traceren. Vaders en zonen werken en leven vaak van generatie op generatie onder erbarmelijke omstandigheden. Kinderen hebben geen uitzicht op een andere toekomst dan hun vaders te volgen in de houtskoolindustrie.

  Prado weet de harde realiteit van hun bestaan en ook hun waardigheid te vangen in indrukwekkende beelden en indringende portretten. THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL (1999) is een zware aanklacht tegen slavernij, kinderarbeid en het kappen van regenwouden in Brazilië.

  

• THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

  

• THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

  

• THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

  

• THE CHARCOAL PEOPLE OF BRAZIL

  

Guus Rijven

Guus Rijven

HET GAT IN DE HORIZON

Argentinië is zo ongeveer het laatste land van Europa. Het ligt weliswaar in Zuid-Amerika, maar vertoont qua gezindheid overeenkomsten met West-Europa. Dit constateerde Guus Rijven, toen hij drie maanden door het Zuid-Amerikaanse land trok. Rijven reisde als drie-eenheid. Allereerst als fotograaf, die de taak had aantrekkelijke en informatieve beelden te schieten: een reis langs de gevels van het land - kleur, kleinbeeld, rechthoekig, ansichten. Ten tweede als kunstenaar, die de gebeurtenissen onderweg en aan de horizon vrijelijk interpreteerde - zwart-wit, middenformaat, vierkant. En tenslotte als schrijver-journalist. Rijven gebruikte de onderwerpen van de observerende fotograaf als aanleiding om zijn teksten te formuleren op de wijze van de interpreterende kunstenaar. Gedrieën drongen ze door tot de façade van Argentinië. Hun visies werden gebundeld in het boek HET GAT IN DE HORIZON (2002), waaruit een selectie wordt getoond.

Guus Rijven >>

• HET GAT IN DE HORIZON

  Argentinië is zo ongeveer het laatste land van Europa. Het ligt weliswaar in Zuid-Amerika, maar vertoont qua gezindheid overeenkomsten met West-Europa. Dit constateerde Guus Rijven, toen hij drie maanden door het Zuid-Amerikaanse land trok. Rijven reisde als drie-eenheid. Allereerst als fotograaf, die de taak had aantrekkelijke en informatieve beelden te schieten: een reis langs de gevels van het land - kleur, kleinbeeld, rechthoekig, ansichten. Ten tweede als kunstenaar, die de gebeurtenissen onderweg en aan de horizon vrijelijk interpreteerde - zwart-wit, middenformaat, vierkant. En tenslotte als schrijver-journalist. Rijven gebruikte de onderwerpen van de observerende fotograaf als aanleiding om zijn teksten te formuleren op de wijze van de interpreterende kunstenaar. Gedrieën drongen ze door tot de façade van Argentinië. Hun visies werden gebundeld in het boek HET GAT IN DE HORIZON (2002), waaruit een selectie wordt getoond.

  

• HET GAT IN DE HORIZON

  

• HET GAT IN DE HORIZON

  

• HET GAT IN DE HORIZON

  

• HET GAT IN DE HORIZON

  

Anne Senstad

Anne Senstad

NIGHT IN GUANTANAMO

Afgelopen winter reisde Anne Senstad dwars door Cuba: van de hoofdstad Havana in het noordwesten naar Guantanamo in de armste, zuidoostelijke regio, waar de Verenigde Staten sinds kort Talibanstrijders gevangen houden. Onderweg onderzocht Senstad de culturele identiteit van het Midden-Amerikaanse eiland ,waar Spaanse bezetting, slavenhandel, revolutie, handelsblokkades en het tegenwoordige gevangenkamp hun sporen hebben achtergelaten. Ze vond de weerslag van deze complexe geschiedenis en hedendaagse omstandigheden terug in het leven van de Cubanen zelf. Dit wordt weerspiegeld in haar geëngageerde portretten, stadsbeelden en close-ups.

Anne Senstad >>

• NIGHT IN GUANTANAMO

  Afgelopen winter reisde Anne Senstad dwars door Cuba: van de hoofdstad Havana in het noordwesten naar Guantanamo in de armste, zuidoostelijke regio, waar de Verenigde Staten sinds kort Talibanstrijders gevangen houden. Onderweg onderzocht Senstad de culturele identiteit van het Midden-Amerikaanse eiland ,waar Spaanse bezetting, slavenhandel, revolutie, handelsblokkades en het tegenwoordige gevangenkamp hun sporen hebben achtergelaten. Ze vond de weerslag van deze complexe geschiedenis en hedendaagse omstandigheden terug in het leven van de Cubanen zelf. Dit wordt weerspiegeld in haar geëngageerde portretten, stadsbeelden en close-ups.

  

• NIGHT IN GUANTANAMO

  

• NIGHT IN GUANTANAMO

  

• NIGHT IN GUANTANAMO

  

• NIGHT IN GUANTANAMO

  

Javier Silva Meinel

Javier Silva Meinel

ZONDER TITEL

Sinds 1990 bestudeert Javier Silva Meinel de leefwijzen van verschillende bevolkingsgroepen in de Andes. Een eerste beeldend onderzoek naar rituele gebruiken in dit uitgestrekte Zuid-Amerikaanse berggebied resulteerde in het boek EL LIBRO DE LOS ENCANTADOS. Momenteel werkt Silva Meinel aan een vervolg met een serie over pelgrimsoorden in de hoogvlaktes rond de stad Cuzco. In absurde beelden vol woede, verdriet en vrolijkheid onderzoekt hij de verschillen en overeenkomsten in de mysterieuze geloven van de inheemse bevolking.

Javier Silva Meinel >>

• ZONDER TITEL

  Sinds 1990 bestudeert Javier Silva Meinel de leefwijzen van verschillende bevolkingsgroepen in de Andes. Een eerste beeldend onderzoek naar rituele gebruiken in dit uitgestrekte Zuid-Amerikaanse berggebied resulteerde in het boek EL LIBRO DE LOS ENCANTADOS. Momenteel werkt Silva Meinel aan een vervolg met een serie over pelgrimsoorden in de hoogvlaktes rond de stad Cuzco. In absurde beelden vol woede, verdriet en vrolijkheid onderzoekt hij de verschillen en overeenkomsten in de mysterieuze geloven van de inheemse bevolking.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Anoek Steketee

Anoek Steketee

ACTORS

Voordat Anoek Steketee de mogelijkheid kreeg om in januari 2002 naar Cuba af te reizen, hield ze zich voornamelijk bezig met scènefotografie voor diverse theatergezelschappen. Deze achtergrond nam ze als uitgangspunt voor haar vrije werk in de straten van Havana. Steketee vroeg passanten om ter plekke te figureren in een denkbeeldige filmscène waarin zij zichzelf speelden. Hieruit ontstonden intense portretten op de rand van werkelijkheid en fictie.

Anoek Steketee >>

• ACTORS

  Voordat Anoek Steketee de mogelijkheid kreeg om in januari 2002 naar Cuba af te reizen, hield ze zich voornamelijk bezig met scènefotografie voor diverse theatergezelschappen. Deze achtergrond nam ze als uitgangspunt voor haar vrije werk in de straten van Havana. Steketee vroeg passanten om ter plekke te figureren in een denkbeeldige filmscène waarin zij zichzelf speelden. Hieruit ontstonden intense portretten op de rand van werkelijkheid en fictie.

  

• ACTORS

  

• ACTORS

  

• ACTORS

  

• ACTORS

  

Bruno Stevens

Bruno Stevens

HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

Ondanks de omslag naar een democratie in 1995, verbeteren de levensomstandigheden in Haïti niet en blijft het één van de armste landen ter wereld. De extreme armoede, de groeiende sloppenwijken en de leegloop van het platteland zijn de voornaamste oorzaken van de sterk groeiende criminaliteit in Haïti. Het rechtssysteem met onderbetaalde en corrupte rechters is hier bij lange na niet op berekend. Gevangenissen raken ondertussen overvol.Bruno Stevens fotografeerde de uiterst erbarmelijke omstandigheden in twee Haïtiaanse gevangenissen: de hoofdgevangenis Penitencier National, waar meer dan 1600 criminelen 900 bedden moeten delen, en Fort-National, de enige vrouwen- en kindergevangenis van Haïti, waar tweederde van de gevangenen nog op hun berechting wachten. Terwijl familieleden en enkele hulporganisaties het ergste leed trachten te verzachten, is de hervorming van het rechtssysteem geen prioriteit van de regering.

Bruno Stevens >>

• HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

  Ondanks de omslag naar een democratie in 1995, verbeteren de levensomstandigheden in Haïti niet en blijft het één van de armste landen ter wereld. De extreme armoede, de groeiende sloppenwijken en de leegloop van het platteland zijn de voornaamste oorzaken van de sterk groeiende criminaliteit in Haïti. Het rechtssysteem met onderbetaalde en corrupte rechters is hier bij lange na niet op berekend. Gevangenissen raken ondertussen overvol.

  Bruno Stevens fotografeerde de uiterst erbarmelijke omstandigheden in twee Haïtiaanse gevangenissen: de hoofdgevangenis Penitencier National, waar meer dan 1600 criminelen 900 bedden moeten delen, en Fort-National, de enige vrouwen- en kindergevangenis van Haïti, waar tweederde van de gevangenen nog op hun berechting wachten. Terwijl familieleden en enkele hulporganisaties het ergste leed trachten te verzachten, is de hervorming van het rechtssysteem geen prioriteit van de regering.

  

• HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

  

• HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

  

• HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

  

• HAITI, LA JUSTICE OUBLIEE

  

Deeez

Deeez

NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

Sinds 1997 werken de fotografen Jan Kees Helms en Nørb Mommersteeg samen onder de naam Deeez. Voor de serie NUNCA MAS (Nooit meer) fotografeerde het duo Argentijnse vrouwen met een foto van hun verdwenen vader in hun handen. Deze beelden worden afgewisseld met foto's van de zee: tijdens het Videla regime (1976-1981) in Argentinië kwamen hier tussen de zeven en negenduizend mensen aan hun eind. De serie is gemaakt nadat prins Willem Alexander en prinses Máxima verklaarden dat hun (schoon)vader Jorge Zorreguieta - destijds minister van Landbouw - slechts op de hoogte was van drie vermiste personen. CANTO A UNA NENA NADADORA (Lied voor een Zwemmend Meisje) is een serie van een meisje dat in zee speelt. Eén foto bevat een brief van haar verdwenen vader. Hij moedigt zijn dochter aan door te gaan met zwemlessen en schrijft dat hij met haar in zee wil spelen wanneer hij vrij komt.

Deeez >>

• NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

  Sinds 1997 werken de fotografen Jan Kees Helms en Nørb Mommersteeg samen onder de naam Deeez. Voor de serie NUNCA MAS (Nooit meer) fotografeerde het duo Argentijnse vrouwen met een foto van hun verdwenen vader in hun handen. Deze beelden worden afgewisseld met foto's van de zee: tijdens het Videla regime (1976-1981) in Argentinië kwamen hier tussen de zeven en negenduizend mensen aan hun eind. De serie is gemaakt nadat prins Willem Alexander en prinses Máxima verklaarden dat hun (schoon)vader Jorge Zorreguieta - destijds minister van Landbouw - slechts op de hoogte was van drie vermiste personen.

  CANTO A UNA NENA NADADORA (Lied voor een Zwemmend Meisje) is een serie van een meisje dat in zee speelt. Eén foto bevat een brief van haar verdwenen vader. Hij moedigt zijn dochter aan door te gaan met zwemlessen en schrijft dat hij met haar in zee wil spelen wanneer hij vrij komt.

  

• NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

  

• NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

  

• NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

  

• NUNCA MAS / CANTO A UNA NENA NADADORA

  

Miguel Rio Branco

Miguel Rio Branco

ZONDER TITEL

In 1980 legde een brand in de studio van Miguel Rio Branco een groot deel van zijn archief in de as. Momenteel is de Braziliaanse multimediakunstenaar bezig met een reconstructie van deze twintig jaar oude verzameling van negatieven en afdrukken. Via nog bestaande afdrukken probeert hij zijn vroegere werk weer terug te halen. Rio Branco is naast fotograaf ook beeldend kunstenaar en maker van films en video's. Meestal exposeert hij zijn werk in installaties waarbij hij diverse media met elkaar combineert. Als fotograaf richt hij zich voornamelijk op minderheidsgroeperingen in zijn geboorteland, zoals zigeuners en indianen. Rio Branco voelt zich verbonden met deze bevolkingsgroepen aan de rand van de maatschappij; als zoon van een diplomaat groeide hij op buiten Brazilië en voelt hij zich eveneens een buitenstaander. Miguel Rio Branco werkt regelmatig voor het gerenommeerde agentschap Magnum. Zijn werk is met talloze prijzen bekroond.

Miguel Rio Branco >>

• ZONDER TITEL

  In 1980 legde een brand in de studio van Miguel Rio Branco een groot deel van zijn archief in de as. Momenteel is de Braziliaanse multimediakunstenaar bezig met een reconstructie van deze twintig jaar oude verzameling van negatieven en afdrukken. Via nog bestaande afdrukken probeert hij zijn vroegere werk weer terug te halen.

  Rio Branco is naast fotograaf ook beeldend kunstenaar en maker van films en video's. Meestal exposeert hij zijn werk in installaties waarbij hij diverse media met elkaar combineert. Als fotograaf richt hij zich voornamelijk op minderheidsgroeperingen in zijn geboorteland, zoals zigeuners en indianen. Rio Branco voelt zich verbonden met deze bevolkingsgroepen aan de rand van de maatschappij; als zoon van een diplomaat groeide hij op buiten Brazilië en voelt hij zich eveneens een buitenstaander. Miguel Rio Branco werkt regelmatig voor het gerenommeerde agentschap Magnum. Zijn werk is met talloze prijzen bekroond.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Wietze Landman

Wietze Landman

ZONDER TITEL

In 2000 reisde Wietze Landman door Suriname. Daar maakte hij samen met journalist Robert van de Woestijne een aantal reportages over de bewoners van Parimaribo en het Surinaamse binnenland. Dit resulteerde onder meer in een serie zwart-wit foto's over het primitieve leven in het binnenland en de urbane samenleving in Paramaribo, een stad met een vreemde mengeling van Zuid-Amerikaanse en Nederlandse invloeden. De inheemse bevolking leidt ogenschijnlijk een rustig leven en is één met de natuur. Vrouwen vertrekken iedere ochtend vroeg met de 'korjaal' naar hun kostgrondje, waar ze voedsel verbouwen. Ondertussen dromen spelende jongetjes op een opengekapt stukje oerwoud van een voetbalcarrière.

Wietze Landman >>

• ZONDER TITEL

  In 2000 reisde Wietze Landman door Suriname. Daar maakte hij samen met journalist Robert van de Woestijne een aantal reportages over de bewoners van Parimaribo en het Surinaamse binnenland. Dit resulteerde onder meer in een serie zwart-wit foto's over het primitieve leven in het binnenland en de urbane samenleving in Paramaribo, een stad met een vreemde mengeling van Zuid-Amerikaanse en Nederlandse invloeden.

  De inheemse bevolking leidt ogenschijnlijk een rustig leven en is één met de natuur. Vrouwen vertrekken iedere ochtend vroeg met de 'korjaal' naar hun kostgrondje, waar ze voedsel verbouwen. Ondertussen dromen spelende jongetjes op een opengekapt stukje oerwoud van een voetbalcarrière.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Hannes Wallrafen

Hannes Wallrafen

VAN DE TIJD EN DE TROPEN

De foto's van Hannes Wallrafen zijn als verhalen: beelden die hij tegenkomt in de wereld om hem heen of die ontstaan in zijn eigen verbeelding. Wallrafen werkt bij voorkeur aan thematische projecten met een duidelijke rode draad. Eerder publiceerde hij 'Een Dagreis naar Macondo' met foto's geïnspireerd op verhalen van Gabriel García Márquez. Voor VAN DE TIJD EN DE TROPEN (2002) ging hij in Honduras op zoek naar de herinneringen van de bevolking. Wallrafen werd daar geconfronteerd met een collectief gebrek aan cultureel bewustzijn: boeken en historisch fotomateriaal zijn nauwelijks verkrijgbaar, historische gebouwen hebben plaats gemaakt voor nieuwe huizen, gemeentearchieven zijn in rook opgegaan en oude gewoontes zijn verloren gegaan. Met dit fotoproject tracht Wallrafen dit collectieve verleden weer naar boven te halen in beelden die ook voor de Hondurezen zelf herkenbaar zijn.

Hannes Wallrafen >>

• VAN DE TIJD EN DE TROPEN

  De foto's van Hannes Wallrafen zijn als verhalen: beelden die hij tegenkomt in de wereld om hem heen of die ontstaan in zijn eigen verbeelding. Wallrafen werkt bij voorkeur aan thematische projecten met een duidelijke rode draad. Eerder publiceerde hij 'Een Dagreis naar Macondo' met foto's geïnspireerd op verhalen van Gabriel García Márquez. Voor VAN DE TIJD EN DE TROPEN (2002) ging hij in Honduras op zoek naar de herinneringen van de bevolking.

  Wallrafen werd daar geconfronteerd met een collectief gebrek aan cultureel bewustzijn: boeken en historisch fotomateriaal zijn nauwelijks verkrijgbaar, historische gebouwen hebben plaats gemaakt voor nieuwe huizen, gemeentearchieven zijn in rook opgegaan en oude gewoontes zijn verloren gegaan. Met dit fotoproject tracht Wallrafen dit collectieve verleden weer naar boven te halen in beelden die ook voor de Hondurezen zelf herkenbaar zijn.

  

• VAN DE TIJD EN DE TROPEN

  

• VAN DE TIJD EN DE TROPEN

  

• VAN DE TIJD EN DE TROPEN

  

• VAN DE TIJD EN DE TROPEN

  

Luis Weinstein

Luis Weinstein

ZONDER TITEL

De panoramafoto's van Luis Weinstein geven niet het gebruikelijke brede overzicht van landschappen of stedelijke situaties. Veeleer reflecteren ze onze manier van kijken. In plaats van een plek in een keer te overzien, doen we eerder een reeks indrukken en ervaringen op, waaruit we ons uiteindelijke beeld opbouwen. Weinstein benadert deze zienswijze door een techniek die hij `superposition' noemt. Daarmee schuift hij de film in zijn camera bij iedere foto maar een klein stukje op. Zo ontstaan er overlappingen op het negatief. Door het tijdsverloop en de verschillende invalshoeken van de breedbeeldfoto's combineert Weinstein aspecten uit de panoramafotografie met film. Het eindresultaat is een verhalend beeld waarin details uit het geheugen lijken op te doemen.

Luis Weinstein >>

• ZONDER TITEL

  De panoramafoto's van Luis Weinstein geven niet het gebruikelijke brede overzicht van landschappen of stedelijke situaties. Veeleer reflecteren ze onze manier van kijken. In plaats van een plek in een keer te overzien, doen we eerder een reeks indrukken en ervaringen op, waaruit we ons uiteindelijke beeld opbouwen.

  Weinstein benadert deze zienswijze door een techniek die hij `superposition' noemt. Daarmee schuift hij de film in zijn camera bij iedere foto maar een klein stukje op. Zo ontstaan er overlappingen op het negatief. Door het tijdsverloop en de verschillende invalshoeken van de breedbeeldfoto's combineert Weinstein aspecten uit de panoramafotografie met film. Het eindresultaat is een verhalend beeld waarin details uit het geheugen lijken op te doemen.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Lola Alvarez Bravo

Lola Alvarez Bravo

ZONDER TITEL

Lola Alvarez Bravo was de echtgenote van Manuel Alvarez Bravo, één van de beroemdste en invloedrijkste fotografen die Mexico heeft voortgebracht. Ze begon in de jaren dertig te fotograferen en in haar vroege werk is duidelijk de invloed zichtbaar van fotografen als Edward Weston en Tina Modotti. Lola Alvarez Bravo werd al snel de meest gevraagde en geliefde portretfotografe van de Mexicaanse culturele elite. Haar oeuvre vertoont surrealistische en fantasierijke trekken en ze fotografeerde veel alledaagse onderwerpen en straattaferelen. Alvarez Bravo werd halverwege de jaren negentig in Mexico geëerd met een grote overzichtstentoonstelling.

Lola Alvarez Bravo >>

• ZONDER TITEL

  Lola Alvarez Bravo was de echtgenote van Manuel Alvarez Bravo, één van de beroemdste en invloedrijkste fotografen die Mexico heeft voortgebracht. Ze begon in de jaren dertig te fotograferen en in haar vroege werk is duidelijk de invloed zichtbaar van fotografen als Edward Weston en Tina Modotti.

  Lola Alvarez Bravo werd al snel de meest gevraagde en geliefde portretfotografe van de Mexicaanse culturele elite. Haar oeuvre vertoont surrealistische en fantasierijke trekken en ze fotografeerde veel alledaagse onderwerpen en straattaferelen. Alvarez Bravo werd halverwege de jaren negentig in Mexico geëerd met een grote overzichtstentoonstelling.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Laura Cohen

Laura Cohen

ZONDER TITEL

Mexico-Stad: één van de grootste steden ter wereld. Zoveel mensen, zoveel gezichten. Zoveel zinnen, zoveel gedachten. Laura Cohen woont en werkt in deze miljoenenstad. Een paar inwoners kent ze goed, maar van veel stadsgenoten weet ze niets; laat staan wat er in hun hoofden om gaat. Toch laten al die mensen bij Cohen een indruk achter en kan ze zich identificeren met wat ze bij anderen voelt. Deze gevoelens probeert ze vorm te geven in haar werk. Het zijn abstracte begrippen als chaos, lotsbestemming en neurose, die voor een groot deel haar eigen leven en dat van haar stadsgenoten bepaalt. Cohens gemodificeerde fotografie borduurt voort op de serie 'Translated Realities', die in 1999 was opgenomen in de Noorderlicht-expositie 'Wonderland' in Groningen. Toen verwerkte ze haar stillevens en geënsceneerde studiofoto's in triptieken. Nu lopen de beelden regelmatig door in tweeluiken van elkaar overlappende vellen fotopapier.

Laura Cohen >>

• ZONDER TITEL

  Mexico-Stad: één van de grootste steden ter wereld. Zoveel mensen, zoveel gezichten. Zoveel zinnen, zoveel gedachten. Laura Cohen woont en werkt in deze miljoenenstad. Een paar inwoners kent ze goed, maar van veel stadsgenoten weet ze niets; laat staan wat er in hun hoofden om gaat. Toch laten al die mensen bij Cohen een indruk achter en kan ze zich identificeren met wat ze bij anderen voelt. Deze gevoelens probeert ze vorm te geven in haar werk. Het zijn abstracte begrippen als chaos, lotsbestemming en neurose, die voor een groot deel haar eigen leven en dat van haar stadsgenoten bepaalt.

  Cohens gemodificeerde fotografie borduurt voort op de serie 'Translated Realities', die in 1999 was opgenomen in de Noorderlicht-expositie 'Wonderland' in Groningen. Toen verwerkte ze haar stillevens en geënsceneerde studiofoto's in triptieken. Nu lopen de beelden regelmatig door in tweeluiken van elkaar overlappende vellen fotopapier.
  

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Flor Garduño

Flor Garduño

ZONDER TITEL

Flor Garduño is één van de bekendste eigentijdse fotografes van Mexico. Haar foto's van inheemse culturen en rituelen in Latijns-Amerika zijn al over de hele wereld tentoongesteld. Garduño's zwartwitfotografie is gebundeld in diverse boeken, waaronder 'Testigos del Tiempo' (Getuigen van de Tijd, 1992). Hierin geeft zij een indringend portret van het dagelijks leven van indianen in Mexico, Guatemala, Ecuador en Peru. Het is een beeldende hommage aan de vasthoudendheid en vitaliteit van deze pre-koloniale indianenculturen en hun tradities.

Flor Garduño >>

• ZONDER TITEL

  Flor Garduño is één van de bekendste eigentijdse fotografes van Mexico. Haar foto's van inheemse culturen en rituelen in Latijns-Amerika zijn al over de hele wereld tentoongesteld. Garduño's zwartwitfotografie is gebundeld in diverse boeken, waaronder 'Testigos del Tiempo' (Getuigen van de Tijd, 1992). Hierin geeft zij een indringend portret van het dagelijks leven van indianen in Mexico, Guatemala, Ecuador en Peru. Het is een beeldende hommage aan de vasthoudendheid en vitaliteit van deze pre-koloniale indianenculturen en hun tradities.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Maya Goded

Maya Goded

SEXO SERVIDORAS

Toen Maya Goded aan de serie SEXO SERVIDORAS (Sexuele Dienstverleensters) begon, was ze zwanger. Ze zocht naar een manier om haar twijfels en angsten, die door deze ingrijpende lichamelijke en emotionele verandering werd veroorzaakt, vorm te geven. Ze wilde beter begrijpen welke geheimen er in het vrouwelijk lichaam besloten liggen. De serie portretten van prostituées in de wijk La Merced in Mexico-Stad is meer dan een documentaire reportage. Zelf zegt Goded over het project: "Wanneer je het over prostitutie hebt, praat je over vrouwen en ongelijkheid, over lichaam, sex en zonde, over moederschap, jeugd en ouderdom, over religie, liefde en liefdeloosheid." Terwijl Goded met 'Sexo Servidoras' zoekt naar antwoorden op haar eigen vragen, treedt ze diep de levenswereld van de prostituées binnen en houdt ze ons tegelijkertijd een spiegel voor. Goded kreeg een beurs van het W. Eugene Smith Fund toegekend om dit project verder voort te zetten.

Maya Goded >>

• SEXO SERVIDORAS

  Toen Maya Goded aan de serie SEXO SERVIDORAS (Sexuele Dienstverleensters) begon, was ze zwanger. Ze zocht naar een manier om haar twijfels en angsten, die door deze ingrijpende lichamelijke en emotionele verandering werd veroorzaakt, vorm te geven. Ze wilde beter begrijpen welke geheimen er in het vrouwelijk lichaam besloten liggen.

  De serie portretten van prostituées in de wijk La Merced in Mexico-Stad is meer dan een documentaire reportage. Zelf zegt Goded over het project: "Wanneer je het over prostitutie hebt, praat je over vrouwen en ongelijkheid, over lichaam, sex en zonde, over moederschap, jeugd en ouderdom, over religie, liefde en liefdeloosheid." Terwijl Goded met 'Sexo Servidoras' zoekt naar antwoorden op haar eigen vragen, treedt ze diep de levenswereld van de prostituées binnen en houdt ze ons tegelijkertijd een spiegel voor. Goded kreeg een beurs van het W. Eugene Smith Fund toegekend om dit project verder voort te zetten.
  

  

• SEXO SERVIDORAS

  

• SEXO SERVIDORAS

  

• SEXO SERVIDORAS

  

• SEXO SERVIDORAS

  

Graciela Iturbide

Graciela Iturbide

ZONDER TITEL

Graciela Iturbide studeerde filmkunde in Mexico-Stad, maar kwam via een niet oninteressant bijbaantje - assistent van Manuel Alvarez Bravo - in de fotografie terecht. Bovendien gaf dit solistische beroep haar alle bewegingsvrijheid om door Mexico te trekken en haar eigen land te ontdekken. Iturbide is niet geïnteresseerd in fotografische stijlen of planmatige projecten. Ze fotografeert intuïtief en ziet de camera vooral als excuus om in contact te komen met mensen, hun levens en hun festiviteiten. Met deze spontane werkwijze legt ze het dagelijks leven van de Mexicanen vast, waarin de tijd van de Azteken nog altijd op de achtergrond aanwezig is.

Graciela Iturbide >>

• ZONDER TITEL

  Graciela Iturbide studeerde filmkunde in Mexico-Stad, maar kwam via een niet oninteressant bijbaantje - assistent van Manuel Alvarez Bravo - in de fotografie terecht. Bovendien gaf dit solistische beroep haar alle bewegingsvrijheid om door Mexico te trekken en haar eigen land te ontdekken.

  Iturbide is niet geïnteresseerd in fotografische stijlen of planmatige projecten. Ze fotografeert intuïtief en ziet de camera vooral als excuus om in contact te komen met mensen, hun levens en hun festiviteiten. Met deze spontane werkwijze legt ze het dagelijks leven van de Mexicanen vast, waarin de tijd van de Azteken nog altijd op de achtergrond aanwezig is.

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

• ZONDER TITEL

  

Arthur Blonk

Arthur Blonk

Arthur Blonk >>

• 

Maarten Brinkgreve

Maarten Brinkgreve

Maarten Brinkgreve >>

• 

Gon Buurman

Gon Buurman

Gon Buurman >>

• 

Mariëtte Carstens

Mariëtte Carstens

Mariëtte Carstens >>

• 

Ger Dekkers

Ger Dekkers

Ger Dekkers >>

• 

Hanneke Fransen

Hanneke Fransen

Hanneke Fransen >>

• 

Wil van Iersel

Wil van Iersel

Wil van Iersel >>

• 

Cor Jaring

Cor Jaring

Cor Jaring >>

• 

Ellen Kok

Ellen Kok

Ellen Kok >>

• 

Margit Lammers

Margit Lammers

Margit Lammers >>

• 

Dana Marshall

Dana Marshall

Dana Marshall >>

• 

Deen van Meer

Deen van Meer

Deen van Meer >>

• 

Rob Philip

Rob Philip

Rob Philip >>

• 

Jocelyne Moreau

Jocelyne Moreau

Jocelyne Moreau >>

• 

Laura Samsom-Rous

Laura Samsom-Rous

Laura Samsom-Rous >>

• 

Bernice Siewe

Bernice Siewe

Bernice Siewe >>

• 

Han Singels

Han Singels

Han Singels >>

• 

Andrea Stultiens

Andrea Stultiens

Andrea Stultiens >>

• 

Annemarie Trovato

Annemarie Trovato

Annemarie Trovato >>

• 

Wilma van de Hel

Wilma van de Hel

Wilma van de Hel >>

• 

Dinie Wikkerink

Dinie Wikkerink

Dinie Wikkerink >>

•