Nadia Benchallal

Nadia Benchallal

FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

Parijs-Algiers-Parijs is het ritme van veel Algerijnen die naar Frankrijk zijn geëmigreerd. Ze reizen eindeloos heen en weer tussen hun geboorte- en hun nieuwe thuisland - niet alleen fysiek, maar ook in hun hoofd. De in Frankrijk geboren Nadia Benchallal, kind van Algerijnse ouders, wil met haar foto's vertellen hoe het is om tussen twee werelden te staan. FROM SHORE TO SHORE is een verslag van de reis die ze in het spoor van haar ouders maakte naar Algerije. Ze plaatste de foto's tussen portretten van zichzelf en haar ouders, als verbeelding van de reis die ze naar haar oorsprong maakte. Haar regelmatige verblijf in Algerije stelde Benchallal in staat om het dagelijks leven in al zijn intimiteit vast te leggen.

Nadia Benchallal >>

• FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

  Parijs-Algiers-Parijs is het ritme van veel Algerijnen die naar Frankrijk zijn geëmigreerd. Ze reizen eindeloos heen en weer tussen hun geboorte- en hun nieuwe thuisland - niet alleen fysiek, maar ook in hun hoofd. De in Frankrijk geboren Nadia Benchallal, kind van Algerijnse ouders, wil met haar foto's vertellen hoe het is om tussen twee werelden te staan. FROM SHORE TO SHORE is een verslag van de reis die ze in het spoor van haar ouders maakte naar Algerije. Ze plaatste de foto's tussen portretten van zichzelf en haar ouders, als verbeelding van de reis die ze naar haar oorsprong maakte. Haar regelmatige verblijf in Algerije stelde Benchallal in staat om het dagelijks leven in al zijn intimiteit vast te leggen.

  

• FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

  

• FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

  

• FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

  

• FROM SHORE TO SHORE (1992-1999)

  

Hicham Benohoud

Hicham Benohoud

LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)Hicham Benohoud is docent beeldende kunst in Marrakech. Voor LA SALLE DE CLASSE vroeg hij zijn leerlingen op een lukraak moment hun werk te onderbreken om voor hem te poseren. Ze mochten daarbij onorthodoxe houdingen aannemen en gebruik maken van alle aanwezige attributen in het klaslokaal. Daarna mochten de leerlingen weer verder gaan met hun werk. Het resultaat is een serie opmerkelijke fotoportretten waarin leerlingen worden gedwongen een nieuwe houding te vinden ten opzichte van hun docent. Het surrealistische karakter van de portretten wordt versterkt doordat de overige leerlingen tijdens het maken van de foto’s gewoon moesten doorwerken.

Hicham Benohoud >>

• LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

  LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)
  Hicham Benohoud is docent beeldende kunst in Marrakech. Voor LA SALLE DE CLASSE vroeg hij zijn leerlingen op een lukraak moment hun werk te onderbreken om voor hem te poseren. Ze mochten daarbij onorthodoxe houdingen aannemen en gebruik maken van alle aanwezige attributen in het klaslokaal. Daarna mochten de leerlingen weer verder gaan met hun werk. Het resultaat is een serie opmerkelijke fotoportretten waarin leerlingen worden gedwongen een nieuwe houding te vinden ten opzichte van hun docent. Het surrealistische karakter van de portretten wordt versterkt doordat de overige leerlingen tijdens het maken van de foto’s gewoon moesten doorwerken.

  

• LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

  

• LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

  

• LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

  

• LA SALLE DE CLASSE (2000-2002)

  

Bruno Boudjellal

Bruno Boudjellal

JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

Als kind van een Franse moeder en een Algerijnse vader ging Bruno Boudjelal in 1993 op zoek naar zijn Arabische wortels. Vergezeld van zijn vader en zijn camera reisde hij af naar Algerije, dat hij in de daaropvolgende jaren nog vele malen zou bezoeken. Hij vond zijn familie terug en begon met het het fotograferen van hun leven. Met de jaren verbreedde zijn interesse zich tot de Algerijnse samenleving, die hij soms in kleur, maar meestal in zwart-wit fotografeerde. De stijl van Boudjelal is intuïtief. Hij neemt zijn foto’s op gevoel, zonder na te denken over een kader en soms zelfs zonder scherp te stellen. Het resultaat is een reeks intieme foto’s, gemaakt vanuit het hart.

Bruno Boudjellal >>

• JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

  Als kind van een Franse moeder en een Algerijnse vader ging Bruno Boudjelal in 1993 op zoek naar zijn Arabische wortels. Vergezeld van zijn vader en zijn camera reisde hij af naar Algerije, dat hij in de daaropvolgende jaren nog vele malen zou bezoeken. Hij vond zijn familie terug en begon met het het fotograferen van hun leven. Met de jaren verbreedde zijn interesse zich tot de Algerijnse samenleving, die hij soms in kleur, maar meestal in zwart-wit fotografeerde. De stijl van Boudjelal is intuïtief. Hij neemt zijn foto’s op gevoel, zonder na te denken over een kader en soms zelfs zonder scherp te stellen. Het resultaat is een reeks intieme foto’s, gemaakt vanuit het hart.

  

• JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

  

• JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

  

• JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

  

• JOURS INTRANQUILLES (1993-2003)

  

Nabil Boutros

Nabil Boutros

COPTS OF EGYPT (1997-2003)

De geschiedenis van Egypte kent vele religies. Het christendom van de kopten heeft zijn wortels in de tijd van de farao’s en heeft invloeden ondergaan van de Arabische en Byzantijnse wereld. Ondanks verschillende pogingen om het land te islamiseren maken de kopten nog steeds zo’n tien procent uit van de Egyptische bevolking. Daarmee is het de grootste christelijke gemeenschap van het Midden-Oosten.

Nabil Boutros >>

• COPTS OF EGYPT (1997-2003)

  De geschiedenis van Egypte kent vele religies. Het christendom van de kopten heeft zijn wortels in de tijd van de farao’s en heeft invloeden ondergaan van de Arabische en Byzantijnse wereld. Ondanks verschillende pogingen om het land te islamiseren maken de kopten nog steeds zo’n tien procent uit van de Egyptische bevolking. Daarmee is het de grootste christelijke gemeenschap van het Midden-Oosten.
  

  

• COPTS OF EGYPT (1997-2003)

  

• COPTS OF EGYPT (1997-2003)

  

• COPTS OF EGYPT (1997-2003)

  

Hichem Driss

Hichem Driss

A TRAVERS LES CÔTES (1999)

De Tunesische fotograaf Hichem Driss (1968) experimenteert graag. Hij gebruikt verschillende fotografische technieken en verschillende, vaak antieke fotocamera’s. Zo werkt hij sinds 1999 veel met de camera obscura (pinhole camera in het Engels), een apparaat uit de begindagen van de fotografie en feitelijk niet meer dan een doos met daarin een gaatje. Een lens ontbreekt, wat tot een ander soort foto’s leidt. Ze zijn minder scherp, waardoor een zachter beeld ontstaat, en geven vaak een vertekend perspectief; eigenschappen die Driss ideaal vindt voor zijn experimenten. Voor A TRAVERS LES CÔTES fotografeerde hij de noordkust van zijn geboorteland. Voor een zo spectaculair mogelijk resultaat koos hij voor dagen met een sterke wind en een ruwe zee. “Dankzij de camera obscura kan ik beelden laten zien die het menselijk oog nooit zou kunnen aanschouwen”, aldus Driss, die sinds 2002 in Parijs werkt als freelance fotograaf.

Hichem Driss >>

• A TRAVERS LES CÔTES (1999)

  De Tunesische fotograaf Hichem Driss (1968) experimenteert graag. Hij gebruikt verschillende fotografische technieken en verschillende, vaak antieke fotocamera’s. Zo werkt hij sinds 1999 veel met de camera obscura (pinhole camera in het Engels), een apparaat uit de begindagen van de fotografie en feitelijk niet meer dan een doos met daarin een gaatje. Een lens ontbreekt, wat tot een ander soort foto’s leidt. Ze zijn minder scherp, waardoor een zachter beeld ontstaat, en geven vaak een vertekend perspectief; eigenschappen die Driss ideaal vindt voor zijn experimenten. Voor A TRAVERS LES CÔTES fotografeerde hij de noordkust van zijn geboorteland. Voor een zo spectaculair mogelijk resultaat koos hij voor dagen met een sterke wind en een ruwe zee. “Dankzij de camera obscura kan ik beelden laten zien die het menselijk oog nooit zou kunnen aanschouwen”, aldus Driss, die sinds 2002 in Parijs werkt als freelance fotograaf.

  

• A TRAVERS LES CÔTES (1999)

  

• A TRAVERS LES CÔTES (1999)

  

• A TRAVERS LES CÔTES (1999)

  

• A TRAVERS LES CÔTES (1999)

  

Kamel Dridi

Kamel Dridi

LES OFFRANDES DE L’OMBRE (1978-1988)

Met LES OFFRANDES DE L’OMBRE wil de Tunesische fotograaf Kamel Dridi volwassenen uit de Magreb (Marokko, Tunesië en Algerije) momenten uit hun jeugd teruggeven. De serie toont een aantal religieuze rituelen dat onlosmakelijk met het leven in de Magreb is verbonden, zoals het dagelijks gebed en de reiniging in de hammam (het Turkse badhuis). Om de intimiteit van de rituelen te benadrukken, stelt Dridi zich op als een voyeur. Bovendien verbeeldt hij zo het standpunt van een kind, wat de nostalgische lading van de foto’s vergroot. Maar LES OFFRANDES DE L’OMBRE roept niet alleen positieve gevoelens op, erkent Dridi. Veel Maghrebijnen vonden de religieuze handelingen van hun ouders maar vervelend, omdat ze als kind dan even niet in het middelpunt van de belangstelling stonden.

Kamel Dridi >>

• LES OFFRANDES DE L’OMBRE (1978-1988)

  Met LES OFFRANDES DE L’OMBRE wil de Tunesische fotograaf Kamel Dridi volwassenen uit de Magreb (Marokko, Tunesië en Algerije) momenten uit hun jeugd teruggeven. De serie toont een aantal religieuze rituelen dat onlosmakelijk met het leven in de Magreb is verbonden, zoals het dagelijks gebed en de reiniging in de hammam (het Turkse badhuis). Om de intimiteit van de rituelen te benadrukken, stelt Dridi zich op als een voyeur. Bovendien verbeeldt hij zo het standpunt van een kind, wat de nostalgische lading van de foto’s vergroot. Maar LES OFFRANDES DE L’OMBRE roept niet alleen positieve gevoelens op, erkent Dridi. Veel Maghrebijnen vonden de religieuze handelingen van hun ouders maar vervelend, omdat ze als kind dan even niet in het middelpunt van de belangstelling stonden.

  

• LES OFFRANDES DE L’OMBRE (1978-1988)

  

• LES OFFRANDES DE L’OMBRE (1978-1988)

  

• LES OFFRANDES DE L’OMBRE (1978-1988)

  

Lalla Essaydi

Lalla Essaydi

CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

Volgens de tradities van de islam is de straat het domein van de man en zijn vrouwen veroordeeld tot een leven binnenshuis. Daar zijn ze feitelijk niet meer dan decoratie, stelt fotografe Lalla Essaydi, hetgeen ze verbeeldt in CONVERGING TERRITORIES (‘ruimtes waarin alles samenkomt’). Essaydi plaatst islamitische vrouwen in een geïsoleerde ruimte en versiert ze letterlijk met in henna geschreven teksten. Met de teksten – een omdraaiing van de stilte van de afzondering – krijgen de vrouwen een stem, waarmee ze tot de ruimte en tot elkaar spreken. Het rebelse karakter van de foto’s wordt versterkt door de wetenschap dat de kalligrafie binnen de islam niet door vrouwen mag worden beoefend.

Lalla Essaydi >>

• CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

  Volgens de tradities van de islam is de straat het domein van de man en zijn vrouwen veroordeeld tot een leven binnenshuis. Daar zijn ze feitelijk niet meer dan decoratie, stelt fotografe Lalla Essaydi, hetgeen ze verbeeldt in CONVERGING TERRITORIES (‘ruimtes waarin alles samenkomt’). Essaydi plaatst islamitische vrouwen in een geïsoleerde ruimte en versiert ze letterlijk met in henna geschreven teksten. Met de teksten – een omdraaiing van de stilte van de afzondering – krijgen de vrouwen een stem, waarmee ze tot de ruimte en tot elkaar spreken. Het rebelse karakter van de foto’s wordt versterkt door de wetenschap dat de kalligrafie binnen de islam niet door vrouwen mag worden beoefend.

  

• CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

  

• CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

  

• CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

  

• CONVERGING TERRITORIES (2003-2004)

  

Reem Al Faisal

Reem Al Faisal

THE HAJJ (2000-2003)

Voor de Saoedische prinses Reem Al Faisal is de fotografie een middel om Gods aanwezigheid te eren. Met THE HAJJ doet ze verslag van de bedevaart in Mekka, die iedere moslim eens in zijn leven moet ondernemen. Maar Reem Al Faisal – zelf moslima – beperkt zich niet tot het vastleggen van religieuze uitingen. Ze wil met haar foto’s ook het goddelijke tonen in de mens en de natuur. Zo ziet ze de aanwezigheid van licht als een van de vele manifestaties van God in het dagelijks leven.

Reem Al Faisal >>

• THE HAJJ (2000-2003)

  Voor de Saoedische prinses Reem Al Faisal is de fotografie een middel om Gods aanwezigheid te eren. Met THE HAJJ doet ze verslag van de bedevaart in Mekka, die iedere moslim eens in zijn leven moet ondernemen. Maar Reem Al Faisal – zelf moslima – beperkt zich niet tot het vastleggen van religieuze uitingen. Ze wil met haar foto’s ook het goddelijke tonen in de mens en de natuur. Zo ziet ze de aanwezigheid van licht als een van de vele manifestaties van God in het dagelijks leven.

  

• THE HAJJ (2000-2003)

  

• THE HAJJ (2000-2003)

  

• THE HAJJ (2000-2003)

  

• THE HAJJ (2000-2003)

  

Ymane Fakhir

Ymane Fakhir

UN ANGE PASSE (2003)

Ymane Fakhir fotografeerde een bruiloft in haar geboorteland Marokko. Ze ziet er een kleurig schouwspel in, louter gevuld met acteurs: alles is make up, verleiding en theater. Een Marokkaanse bruiloft wordt tot in de puntjes voorbereid en er wordt niets aan het toeval overgelaten. Het bruidspaar wordt op een bank op een podium gezet, zodat ze voor alle gasten goed zichtbaar zijn. Fakhir ziet hierin een tegenstelling met het dagelijks leven van de Marokkaanse vrouw. Gewoonlijk wordt ze gestimuleerd om zich zo goed als onbewust te zijn van haar lichaam en aanwezigheid. Tijdens de bruiloft staat ze plots in het middelpunt en wordt ze tentoongesteld als een object, aangekleed volgens de dictaten van mode en religie.

Ymane Fakhir >>

• UN ANGE PASSE (2003)

  Ymane Fakhir fotografeerde een bruiloft in haar geboorteland Marokko. Ze ziet er een kleurig schouwspel in, louter gevuld met acteurs: alles is make up, verleiding en theater. Een Marokkaanse bruiloft wordt tot in de puntjes voorbereid en er wordt niets aan het toeval overgelaten. Het bruidspaar wordt op een bank op een podium gezet, zodat ze voor alle gasten goed zichtbaar zijn. Fakhir ziet hierin een tegenstelling met het dagelijks leven van de Marokkaanse vrouw. Gewoonlijk wordt ze gestimuleerd om zich zo goed als onbewust te zijn van haar lichaam en aanwezigheid. Tijdens de bruiloft staat ze plots in het middelpunt en wordt ze tentoongesteld als een object, aangekleed volgens de dictaten van mode en religie.

  

• UN ANGE PASSE (2003)

  

• UN ANGE PASSE (2003)

  

• UN ANGE PASSE (2003)

  

• UN ANGE PASSE (2003)

  

Khaled Tarek Fazaa

Khaled Tarek Fazaa

YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

Khaled Tarek Fazaa is fotocorrespondent voor het Franse persbureau AFP in Jemen. YEMEN IN FOCUS is een selectie uit de foto’s die hij de afgelopen vier jaar maakte van het dagelijks leven in deze republiek, die op het zuidelijkste puntje van het Arabisch schiereiland ligt. Nog altijd is Jemen grotendeels een stammengemeenschap, waarin het dragen van wapens – symbool van karakter en mannelijkheid – de gewoonste zaak van de wereld is. Geschat wordt dat in Jemen ongeveer zestig miljoen vuurwapens circuleren op een bevolking van een kleine twintig miljoen. In 1990 werden Noord- en Zuid-Jemen verenigd in de Republiek Jemen. De laatste jaren verkeert het land in een economische crisis, die vooral de midden- en de onderklasse heeft getroffen.

Khaled Tarek Fazaa >>

• YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

  Khaled Tarek Fazaa is fotocorrespondent voor het Franse persbureau AFP in Jemen. YEMEN IN FOCUS is een selectie uit de foto’s die hij de afgelopen vier jaar maakte van het dagelijks leven in deze republiek, die op het zuidelijkste puntje van het Arabisch schiereiland ligt. Nog altijd is Jemen grotendeels een stammengemeenschap, waarin het dragen van wapens – symbool van karakter en mannelijkheid – de gewoonste zaak van de wereld is. Geschat wordt dat in Jemen ongeveer zestig miljoen vuurwapens circuleren op een bevolking van een kleine twintig miljoen. In 1990 werden Noord- en Zuid-Jemen verenigd in de Republiek Jemen. De laatste jaren verkeert het land in een economische crisis, die vooral de midden- en de onderklasse heeft getroffen.

  

• YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

  

• YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

  

• YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

  

• YEMEN IN FOCUS (2000-2004)

  

Tarek Al-Ghoussein

Tarek Al-Ghoussein

SELF PORTRAIT (2003)

De Palestijn is de Sisyphus van deze tijd. Deze mythologische figuur moest als straf van de goden eindeloos een steen omhoog duwen, die steeds vanzelf weer naar beneden viel. De westerse mediapresentatie van de Palestijnen komt hiermee overeen, vindt Tarek Al-Ghoussein. Zij lijken eveneens een zinloze en eindeloze strijd te voeren, waarin ook nog eens de steen centraal staat. In een reeks zelfportretten bekritiseert Al-Ghoussein het cliché van de Palestijn dat – zeker na 11 september – onuitroeibaar lijkt in de westerse media. In de stijl van Levi’s en Marlboro creeërt hij een fictieve reclamecampagne waarin het beeld van de terrorist met steen en sjaal fungeert als logo van de Intifada.

Tarek Al-Ghoussein >>

• SELF PORTRAIT (2003)

  De Palestijn is de Sisyphus van deze tijd. Deze mythologische figuur moest als straf van de goden eindeloos een steen omhoog duwen, die steeds vanzelf weer naar beneden viel. De westerse mediapresentatie van de Palestijnen komt hiermee overeen, vindt Tarek Al-Ghoussein. Zij lijken eveneens een zinloze en eindeloze strijd te voeren, waarin ook nog eens de steen centraal staat. In een reeks zelfportretten bekritiseert Al-Ghoussein het cliché van de Palestijn dat – zeker na 11 september – onuitroeibaar lijkt in de westerse media. In de stijl van Levi’s en Marlboro creeërt hij een fictieve reclamecampagne waarin het beeld van de terrorist met steen en sjaal fungeert als logo van de Intifada.

  

• SELF PORTRAIT (2003)

  

• SELF PORTRAIT (2003)

  

• SELF PORTRAIT (2003)

  

• SELF PORTRAIT (2003)

  

Hala Elkoussy

Hala Elkoussy

(RE)CONSTRUCTION (2003)

Met (RE)CONSTRUCTION richt de Egyptische fotografe Hala Elkoussy zich op de spanning tussen fotografie en werkelijkheid. Haar foto’s bieden op het eerste gezicht overbekende momenten uit het dagelijks leven in Cairo, maar zijn in werkelijkheid in scène gezet. De meeste foto’s verraden door niet alledaagse houdingen of situaties bewust hun enscenering. Andere zijn subtieler en geven hun opzet niet zomaar prijs. Het gevolg is een mild surrealistische serie foto’s, die uit aardse beelden bestaat, maar niet van deze wereld lijkt.

Hala Elkoussy >>

• (RE)CONSTRUCTION (2003)

  Met (RE)CONSTRUCTION richt de Egyptische fotografe Hala Elkoussy zich op de spanning tussen fotografie en werkelijkheid. Haar foto’s bieden op het eerste gezicht overbekende momenten uit het dagelijks leven in Cairo, maar zijn in werkelijkheid in scène gezet. De meeste foto’s verraden door niet alledaagse houdingen of situaties bewust hun enscenering. Andere zijn subtieler en geven hun opzet niet zomaar prijs. Het gevolg is een mild surrealistische serie foto’s, die uit aardse beelden bestaat, maar niet van deze wereld lijkt.

  

• (RE)CONSTRUCTION (2003)

  

• (RE)CONSTRUCTION (2003)

  

• (RE)CONSTRUCTION (2003)

  

• (RE)CONSTRUCTION (2003)

  

Joana Hadjithomas & Khalil Joreige

Joana Hadjithomas & Khalil Joreige

EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

Joana Hadjithomas en Khalil Joreige zijn actief als filmmaker, kunstenaar en universitair docent. Hun gezamenlijke oeuvre bestaat uit boeken, foto- en video-installaties, korte films en een speelfilm. Een kopie van deze film, getiteld Around the Pink House, verdween in 2000 in Jemen. Dat gebeurde onder mysterieuze omstandigheden, precies op de tiende verjaardag van de hereniging van Noord- en Zuid-Jemen. Hadjithomas en Joreige raakten door het voorval geïntrigeerd omdat de cinema in Jemen nauwelijks van betekenis is. Ze begonnen een zoektocht en legden hun belevenissen vast in EL FILM EL MAFKOUD. Te zien is onder meer hoe het duo wordt geconfronteerd met het beeld dat er van hen in Jemen bestaat en met de status die ze er hebben als Arabische filmmakers.

Joana Hadjithomas & Khalil Joreige >>

• EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

  Joana Hadjithomas en Khalil Joreige zijn actief als filmmaker, kunstenaar en universitair docent. Hun gezamenlijke oeuvre bestaat uit boeken, foto- en video-installaties, korte films en een speelfilm. Een kopie van deze film, getiteld Around the Pink House, verdween in 2000 in Jemen. Dat gebeurde onder mysterieuze omstandigheden, precies op de tiende verjaardag van de hereniging van Noord- en Zuid-Jemen. Hadjithomas en Joreige raakten door het voorval geïntrigeerd omdat de cinema in Jemen nauwelijks van betekenis is. Ze begonnen een zoektocht en legden hun belevenissen vast in EL FILM EL MAFKOUD. Te zien is onder meer hoe het duo wordt geconfronteerd met het beeld dat er van hen in Jemen bestaat en met de status die ze er hebben als Arabische filmmakers.

  

• EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

  

• EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

  

• EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

  

• EL FILM EL MAFKOUD (THE LOST FILM) (2003)

  

Rawi Hage

Rawi Hage

DEVELOPING AND THE UNDERDEVELOPED (1998)

Er is in de voormalige kolonieën maar weinig veranderd, vindt Rawi Hage. De koloniale elite is simpelweg vervangen door een nationale, die volgens dezelfde normen leeft. Hage verwerkte zijn kritiek in een serie foto’s waarvoor hij een aantal welgestelde Libanese families liet poseren met hun huishoudelijk personeel. In een oogopslag is te zien dat standsverschillen nog steeds bestaan. De huishoudster in uniform herinnert aan de koloniale tijd en de protserige interieurs, op het oog afkomstig uit een soapopera, lijken de allure te willen oproepen van een koninklijk huis.

Rawi Hage >>

• DEVELOPING AND THE UNDERDEVELOPED (1998)

  Er is in de voormalige kolonieën maar weinig veranderd, vindt Rawi Hage. De koloniale elite is simpelweg vervangen door een nationale, die volgens dezelfde normen leeft. Hage verwerkte zijn kritiek in een serie foto’s waarvoor hij een aantal welgestelde Libanese families liet poseren met hun huishoudelijk personeel. In een oogopslag is te zien dat standsverschillen nog steeds bestaan. De huishoudster in uniform herinnert aan de koloniale tijd en de protserige interieurs, op het oog afkomstig uit een soapopera, lijken de allure te willen oproepen van een koninklijk huis.

  

• DEVELOPING AND THE UNDERDEVELOPED (1998)

  

• DEVELOPING AND THE UNDERDEVELOPED (1998)

  

• DEVELOPING AND THE UNDERDEVELOPED (1998)

  

Rula Halawani

Rula Halawani

IRRATIONAL (2003)

Rula Halawani (Palestina, 1964) groeide op de Westelijke Jordaanoever op. Ze herinnert het zich als een gebied waar oude dorpjes versmolten met een prachtig heuvellandschap. Nu ziet ze vooral de lelijke bouwsels van Israëlische kolonisten. Met haar foto’s van de West Bank (IRRATIONAL) wil ze haar volk de kracht geven om te blijven dromen van een vredig Palestina. De aanwezigheid van de Israëli’s heeft ook de Palestijnse stad Ramallah onherkenbaar gemaakt. Op de dag van de Israëlische inval, de incursion, van 28 maart 2002 zag Halawani er straten die slechts werden bevolkt door Israëlische soldaten en tanks. De enige Palestijn die ze aantrof was een doodgeschoten oude man, wiens gezicht ze niet meer uit haar hoofd kon zetten. Ze vertaalde haar gevoel in NEGATIVE INCURSIONS, een serie in negatief afgedrukte foto’s van de inval in Ramallah.

Rula Halawani >>

• IRRATIONAL (2003)

  Rula Halawani (Palestina, 1964) groeide op de Westelijke Jordaanoever op. Ze herinnert het zich als een gebied waar oude dorpjes versmolten met een prachtig heuvellandschap. Nu ziet ze vooral de lelijke bouwsels van Israëlische kolonisten. Met haar foto’s van de West Bank (IRRATIONAL) wil ze haar volk de kracht geven om te blijven dromen van een vredig Palestina. De aanwezigheid van de Israëli’s heeft ook de Palestijnse stad Ramallah onherkenbaar gemaakt. Op de dag van de Israëlische inval, de incursion, van 28 maart 2002 zag Halawani er straten die slechts werden bevolkt door Israëlische soldaten en tanks. De enige Palestijn die ze aantrof was een doodgeschoten oude man, wiens gezicht ze niet meer uit haar hoofd kon zetten. Ze vertaalde haar gevoel in NEGATIVE INCURSIONS, een serie in negatief afgedrukte foto’s van de inval in Ramallah.

  

• IRRATIONAL (2003)

  

• IRRATIONAL (2003)

  

• NEGATIVE INCURSIONS (2002)

  

• NEGATIVE INCURSIONS (2002)

  

Farida Hamak

Farida Hamak

TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

In 1989 kwam er een einde aan de burgeroorlog in Libanon. Nog altijd wonen er sjiietische vluchtelingen in het Dahesh paleis, de plek waar ze destijds een veilig heenkomen zochten. Farida Hamak maakte een fotoreportage van deze vergeten gemeenschap in Beiroet die maar niet weg kan komen uit het ooit statige, maar reeds lang vervallen paleis. Nieuwe generaties groeien er op, oudere blazen er hun laatste adem uit. De overheid ziet de illegale bewoners, die nergens anders heen kunnen, het liefst vertrekken.

Farida Hamak >>

• TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

  In 1989 kwam er een einde aan de burgeroorlog in Libanon. Nog altijd wonen er sjiietische vluchtelingen in het Dahesh paleis, de plek waar ze destijds een veilig heenkomen zochten. Farida Hamak maakte een fotoreportage van deze vergeten gemeenschap in Beiroet die maar niet weg kan komen uit het ooit statige, maar reeds lang vervallen paleis. Nieuwe generaties groeien er op, oudere blazen er hun laatste adem uit. De overheid ziet de illegale bewoners, die nergens anders heen kunnen, het liefst vertrekken.
  

  

• TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

  

• TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

  

• TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

  

• TRACES OF THE WAR – DAHESH PALACE – BEIRUT – LEBANON (2003)

  

Noel Jabbour

Noel Jabbour

Noel Jabbour >>

• 

Ahmed Jadallah

Ahmed Jadallah

HOME BASE GAZA (2003)

De Palestijnse fotojournalist Ahmed Jadallah maakte voor Reuters meer dan tienduizend foto’s van het leven in de Gazastrook. Bijna dagelijks schoot hij reportages van Palestijnse begrafenissen en Israëlisch geweld. Zelf raakte hij vier keer gewond, tijdens de Israëlische beschieting van een Palestijns vluchtelingenkamp in 2003 – waarbij dertien Palestijnen omkwamen en enkele honderden gewond raakten – zelfs levensgevaarlijk. Jadallah verloor door een tankgranaat bijna zijn benen en is ondanks verschillende operaties nog steeds niet volledig hersteld. Ook mag hij van de Israëlische autoriteiten het hoofdkantoor van Reuters in Jeruzalem niet meer betreden.

Ahmed Jadallah >>

• HOME BASE GAZA (2003)

  De Palestijnse fotojournalist Ahmed Jadallah maakte voor Reuters meer dan tienduizend foto’s van het leven in de Gazastrook. Bijna dagelijks schoot hij reportages van Palestijnse begrafenissen en Israëlisch geweld. Zelf raakte hij vier keer gewond, tijdens de Israëlische beschieting van een Palestijns vluchtelingenkamp in 2003 – waarbij dertien Palestijnen omkwamen en enkele honderden gewond raakten – zelfs levensgevaarlijk. Jadallah verloor door een tankgranaat bijna zijn benen en is ondanks verschillende operaties nog steeds niet volledig hersteld. Ook mag hij van de Israëlische autoriteiten het hoofdkantoor van Reuters in Jeruzalem niet meer betreden.

  

• HOME BASE GAZA (2003)

  

• HOME BASE GAZA (2003)

  

• HOME BASE GAZA (2003)

  

• HOME BASE GAZA (2003)

  

Maha Maamoun

Maha Maamoun

CAIROSCAPES (2003)

De natuur is overal in de stad aanwezig, betoogt de Egyptische fotografe Maha Maamoun - niet letterlijk, maar figuurlijk. Voor haar serie CAIROSCAPES fotografeerde ze de vele jurken met bloemmotief die dagelijks in de straten van Cairo zijn te zien. Voor Maamoun vormen ze niet alleen een surrogaat voor de natuur in een urbane omgeving, maar zijn ze ook een rustpunt temidden van het stadsgeweld. CAIROSCAPES is opgebouwd uit panoramafoto’s, een vorm die gewoonlijk wordt gebruikt voor het vastleggen van stadslandschappen. Door ze toe te passen op microniveau zijn de foto’s niet overzichtelijk, maar juist intiem en krijgt CAIROSCAPES het vluchtige karakter van een oogopslag.

Maha Maamoun >>

• CAIROSCAPES (2003)

  De natuur is overal in de stad aanwezig, betoogt de Egyptische fotografe Maha Maamoun - niet letterlijk, maar figuurlijk. Voor haar serie CAIROSCAPES fotografeerde ze de vele jurken met bloemmotief die dagelijks in de straten van Cairo zijn te zien. Voor Maamoun vormen ze niet alleen een surrogaat voor de natuur in een urbane omgeving, maar zijn ze ook een rustpunt temidden van het stadsgeweld. CAIROSCAPES is opgebouwd uit panoramafoto’s, een vorm die gewoonlijk wordt gebruikt voor het vastleggen van stadslandschappen. Door ze toe te passen op microniveau zijn de foto’s niet overzichtelijk, maar juist intiem en krijgt CAIROSCAPES het vluchtige karakter van een oogopslag.

  

• CAIROSCAPES (2003)

  

• CAIROSCAPES (2003)

  

Youssef Nabil

Youssef Nabil

GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

Youssef Nabil (Egypte,1972) groeide op in de hoogtijdagen van de Egyptische cinema. Zijn foto’s zijn geïnspireerd op deze wereld van glamour, elegantie en melodrama, die bekend staat als Hollywood aan de Nijl. Nabil fotografeert hedendaagse acteurs, zangers en kunstenaars als de Egyptische filmsterren van weleer. Als tiener voelde Nabil zich zeer aangetrokken tot het handmatig inkleuren van zwartwitfoto’s – iets dat in Egypte nog veel gebeurde. Hij besloot zijn eigen beelden in te kleuren door dezelfde techniek op een eigentijdse manier toe te passen. In zijn werk houdt Nabil ruimte voor onderhuids drama: zijn portretten spelen ook met de wens tot onsterfelijkheid. Youssef Nabil leerde het vak bij de modefotografen David Lachapelle in New York en Mario Testino in Parijs. Zijn foto’s ziet hij als een ontmoeting met de mensen die hij bewondert.

Youssef Nabil >>

• GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

  Youssef Nabil (Egypte,1972) groeide op in de hoogtijdagen van de Egyptische cinema. Zijn foto’s zijn geïnspireerd op deze wereld van glamour, elegantie en melodrama, die bekend staat als Hollywood aan de Nijl. Nabil fotografeert hedendaagse acteurs, zangers en kunstenaars als de Egyptische filmsterren van weleer. Als tiener voelde Nabil zich zeer aangetrokken tot het handmatig inkleuren van zwartwitfoto’s – iets dat in Egypte nog veel gebeurde. Hij besloot zijn eigen beelden in te kleuren door dezelfde techniek op een eigentijdse manier toe te passen. In zijn werk houdt Nabil ruimte voor onderhuids drama: zijn portretten spelen ook met de wens tot onsterfelijkheid. Youssef Nabil leerde het vak bij de modefotografen David Lachapelle in New York en Mario Testino in Parijs. Zijn foto’s ziet hij als een ontmoeting met de mensen die hij bewondert.

  

• GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

  

• GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

  

• GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

  

• GESELECTEERD WERK, 1993-2004 (1993-2004)

  

Mezgeen Aziz Rasheed

Mezgeen Aziz Rasheed

PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

Hoewel het vrijwel onmogelijk was om op de hoogte te blijven van internationale ontwikkelingen stond de Irakese fotografie onder het regime van Saddam Hoessein niet stil. Een goed voorbeeld is Mezgeen Aziz Rasheed, geboren in 1962 en van Koerdische origine. Na de val van Saddam bleek dat zij al tien jaar fotocollages maakte, die ook in Irak werden geëxposeerd. Een aantal Italiaanse fotografen waren zo onder de indruk van haar werk, dat ze besloten het in het Westen te introduceren. De collages van Rasheed – flarden van dromen en nachtmerries – bestaan onder meer uit portretten, beelden van sterk vergrootte voorwerpen, letters en symbolen. Ze drukken de problematische verstandhouding uit tussen man en vrouw, de mens en God, en de mens en macht.

Mezgeen Aziz Rasheed >>

• PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

  Hoewel het vrijwel onmogelijk was om op de hoogte te blijven van internationale ontwikkelingen stond de Irakese fotografie onder het regime van Saddam Hoessein niet stil. Een goed voorbeeld is Mezgeen Aziz Rasheed, geboren in 1962 en van Koerdische origine. Na de val van Saddam bleek dat zij al tien jaar fotocollages maakte, die ook in Irak werden geëxposeerd. Een aantal Italiaanse fotografen waren zo onder de indruk van haar werk, dat ze besloten het in het Westen te introduceren. De collages van Rasheed – flarden van dromen en nachtmerries – bestaan onder meer uit portretten, beelden van sterk vergrootte voorwerpen, letters en symbolen. Ze drukken de problematische verstandhouding uit tussen man en vrouw, de mens en God, en de mens en macht.

  

• PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

  

• PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

  

• PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

  

• PHOTOCOLLAGES (1991-2001)

  

Randa Shaath

Randa Shaath

UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

In het traditionele Cairo was het dak een plek voor rust en ontspanning. Families kweekten er planten, hielden duiven of keken naar de sterren. Na 1920 kreeg het dak een nieuwe functie. Met de komst van hoogbouw en appartementencomplexen werd het de woonplek van schoonmakers en conciërges. In de jaren zestig, na de val van de monarchie en de nationalisatie van veel privaat bezit, trok een golf van migranten van het platteland naar de stad. In de hoop op een beter bestaan voegden velen zich bij hun families die al woonden op de daken van Cairo. Een wildgroei van bouwsels was het gevolg.

Randa Shaath >>

• UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

  In het traditionele Cairo was het dak een plek voor rust en ontspanning. Families kweekten er planten, hielden duiven of keken naar de sterren. Na 1920 kreeg het dak een nieuwe functie. Met de komst van hoogbouw en appartementencomplexen werd het de woonplek van schoonmakers en conciërges. In de jaren zestig, na de val van de monarchie en de nationalisatie van veel privaat bezit, trok een golf van migranten van het platteland naar de stad. In de hoop op een beter bestaan voegden velen zich bij hun families die al woonden op de daken van Cairo. Een wildgroei van bouwsels was het gevolg.

  

• UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

  

• UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

  

• UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

  

• UNDER THE SAME SKY: ROOFTOPS OF CAIRO (2003)

  

Anas Al-Shaikh

Anas Al-Shaikh

MEMORY OF MEMORIES (2001)

De installatie MEMORY OF MEMORIES, gemaakt in een oude garage in de Bahreinse hoofdstad Manama, is een collage van persoonlijke en collectieve herinneringen. Anas Al-Shaikh verwerkte er de droom in die hij als kind had van een boom waaraan zowel bananen als peren en druiven groeien, en die hij interpreteerde als een teken om dingen anders te doen. Ook verwerkte hij er mannelijke en vrouwelijke vrijheden in, evenals foto’s van wapentuig, die herinneren aan de vele oorlogen in de Arabische wereld, zoals tussen Irak en Iran, en Israël en de Palestijnen. Zijn gevoel van machteloosheid verbeeldt Anas Al-Shaikh in een foto van vier Arabische mannen voor een muur. ‘In onze wereld is het niet toegestaan om eigen visies, gedachten en vaardigheden te ontwikkelen,’ aldus de kunstenaar. ‘We mogen niet eens beslissen waarin we geloven.’

Anas Al-Shaikh >>

• MEMORY OF MEMORIES (2001)

  De installatie MEMORY OF MEMORIES, gemaakt in een oude garage in de Bahreinse hoofdstad Manama, is een collage van persoonlijke en collectieve herinneringen. Anas Al-Shaikh verwerkte er de droom in die hij als kind had van een boom waaraan zowel bananen als peren en druiven groeien, en die hij interpreteerde als een teken om dingen anders te doen. Ook verwerkte hij er mannelijke en vrouwelijke vrijheden in, evenals foto’s van wapentuig, die herinneren aan de vele oorlogen in de Arabische wereld, zoals tussen Irak en Iran, en Israël en de Palestijnen. Zijn gevoel van machteloosheid verbeeldt Anas Al-Shaikh in een foto van vier Arabische mannen voor een muur. ‘In onze wereld is het niet toegestaan om eigen visies, gedachten en vaardigheden te ontwikkelen,’ aldus de kunstenaar. ‘We mogen niet eens beslissen waarin we geloven.’

  

• MEMORY OF MEMORIES (2001)

  

• MEMORY OF MEMORIES (2001)

  

• MEMORY OF MEMORIES (2001)

  

• MEMORY OF MEMORIES (2001)

  

Greta Torossian

Greta Torossian

REAL VISIONS (1999)

De Libanese fotografe Greta Torossian (1969) is gefascineerd door stedelijke landschappen. Ze vraagt zich af wat erin verandert, wat er blijft en hoe zich dat tot elkaar verhoudt. Daarin zit volgens haar de ziel, de persoonlijkheid van een stad. Torossian heeft een scherp oog voor details. Ze kijkt hoe gebouwen zijn gerangschikt, hoe kleuren en straatinventaris worden gebruikt en hoe kleine straatjes overgaan in grote. Haar woonplaats Beiroet leverde een schat aan observaties op. Na de burgeroorlog, die het centrum volledig had verwoest, groeide de Libanese hoofdstad uit tot een van de grootste bouwplaatsen van de wereld. Zelden werden twee extremen van menselijk handelen – vernietiging en wederopbouw – zo sterk in één stad verenigd. REAL VISIONS toont hoe de vaak klassieke ruïnes opgaan in moderne stedenbouw en hoe een stad door de samensmelting van heden en verleden een nieuwe persoonlijkheid krijgt.

Greta Torossian >>

• REAL VISIONS (1999)

  De Libanese fotografe Greta Torossian (1969) is gefascineerd door stedelijke landschappen. Ze vraagt zich af wat erin verandert, wat er blijft en hoe zich dat tot elkaar verhoudt. Daarin zit volgens haar de ziel, de persoonlijkheid van een stad. Torossian heeft een scherp oog voor details. Ze kijkt hoe gebouwen zijn gerangschikt, hoe kleuren en straatinventaris worden gebruikt en hoe kleine straatjes overgaan in grote. Haar woonplaats Beiroet leverde een schat aan observaties op. Na de burgeroorlog, die het centrum volledig had verwoest, groeide de Libanese hoofdstad uit tot een van de grootste bouwplaatsen van de wereld. Zelden werden twee extremen van menselijk handelen – vernietiging en wederopbouw – zo sterk in één stad verenigd. REAL VISIONS toont hoe de vaak klassieke ruïnes opgaan in moderne stedenbouw en hoe een stad door de samensmelting van heden en verleden een nieuwe persoonlijkheid krijgt.

  

• REAL VISIONS (1999)

  

• REAL VISIONS (1999)

  

• REAL VISIONS (1999)

  

• REAL VISIONS (1999)

  

Issa Touma

Issa Touma

SUFI (1999)

Eens per jaar komen de soefi’s – aanhangers van een mystieke tak van de islam – bijeen in een klein dorp het Noorden van Syrië. Op deze zogeheten ‘dag van Al-Ziyara’ bezetten ze met vijftien- tot twintigduizend man het armoedige en anders zo stille dorpje om de nagedachtenis te eren van soefi-heilige Al-Sheikh Abou Baker Al-Huwwari. Bezoekers nemen geld en geschenken mee, en geven zich over aan zang, dans, muziek en rituelen. Statistieken wijzen uit dat in deze periode in het dorpje de meeste kinderen worden verwekt. De soefi’s vormen een minderheid in Syrië. Met bijeenkomsten als de dag van Al-Ziyara proberen ze hun geloof te versterken en hun saamhorigheid te benadrukken.

Issa Touma >>

• SUFI (1999)

  Eens per jaar komen de soefi’s – aanhangers van een mystieke tak van de islam – bijeen in een klein dorp het Noorden van Syrië. Op deze zogeheten ‘dag van Al-Ziyara’ bezetten ze met vijftien- tot twintigduizend man het armoedige en anders zo stille dorpje om de nagedachtenis te eren van soefi-heilige Al-Sheikh Abou Baker Al-Huwwari. Bezoekers nemen geld en geschenken mee, en geven zich over aan zang, dans, muziek en rituelen. Statistieken wijzen uit dat in deze periode in het dorpje de meeste kinderen worden verwekt. De soefi’s vormen een minderheid in Syrië. Met bijeenkomsten als de dag van Al-Ziyara proberen ze hun geloof te versterken en hun saamhorigheid te benadrukken.
  

  

• SUFI (1999)

  

• SUFI (1999)

  

• SUFI (1999)

  

• SUFI (1999)

  

Van Leo

Van Leo

PORTRAITS (ca. 1950)

Van Leo wist van gewone mensen filmsterren te maken. In zijn studio in Cairo nam hij soms uren de tijd om zijn modellen een glamouruitstraling mee te geven. Niet de weergave van de realiteit was zijn doel, maar het creëren van de ultieme illusie. Het maakte Van Leo tot de populairste portretfotograaf van Egypte.Van Leo, in 1921 als Leon Boyadjian geboren in Turkije, emigreert op jonge leeftijd met zijn Armeense ouders naar Egypte. Daar komt hij terecht in Cairo, een wereldstad onder Brits regime met een swingend uitgaansleven en een grote internationale gemeenschap.

Van Leo >>

• PORTRAITS (ca. 1950)

  Van Leo wist van gewone mensen filmsterren te maken. In zijn studio in Cairo nam hij soms uren de tijd om zijn modellen een glamouruitstraling mee te geven. Niet de weergave van de realiteit was zijn doel, maar het creëren van de ultieme illusie. Het maakte Van Leo tot de populairste portretfotograaf van Egypte.
  Van Leo, in 1921 als Leon Boyadjian geboren in Turkije, emigreert op jonge leeftijd met zijn Armeense ouders naar Egypte. Daar komt hij terecht in Cairo, een wereldstad onder Brits regime met een swingend uitgaansleven en een grote internationale gemeenschap.
  

  

• PORTRAITS (ca. 1950)

  Zijn fascinatie voor fotografie en Hollywoodsterren maakt dat Van Leo zijn studie aan de Amerikaanse universiteit in Cairo opgeeft en aan de slag gaat als hulpje in een fotostudio. Wanneer in 1940 de oorlog uitbreekt en veel militairen hun fotoportret naar huis willen sturen, grijpt hij zijn kans. Samen met zijn broer begint hij een portretstudio in de artistieke wijk van Cairo, die dankzij Van Leo’s talenten snel uitgroeit tot een succes.

  

• PORTRAITS (ca. 1950)

  De klandizie van Van Leo bestaat uit een mengeling van soldaten, artiesten, strippers en intellectuelen. Allemaal willen ze zo mooi mogelijk op de foto en juist daarin blinkt Van Leo uit. Om het gewenste resultaat te bereiken werkt hij met kunstlicht en schaduweffecten, wrijft hij de huid in met vaseline en gebruikt hij spiegels om lichtvlekken te creëren. Is het beeld daarmee nog niet perfect, dan aarzelt Van Leo niet om zijn foto’s te retoucheren.

  

• PORTRAITS (ca. 1950)

  In de jaren veertig en vijftig groeit Van Leo uit tot dé societyfotograaf van Egypte. De fotograaf-gentleman stort zich ook in het uitgaansleven en houdt er een scala van vriendinnen op na. In zijn portretstudio neemt de ene na de andere ster plaats, waaronder intellectueel Taha Hussein en filmacteur Omar Sharif. Maar het liefst werkt Van Leo met onbekende modellen. Die kan hij zonder tijdsdruk en externe bemoeienis omvormen tot zijn geliefde Hollywoodsterren als Ava Gardner en Elizabeth Taylor.

  

• PORTRAITS (ca. 1950)

  Met het einde van de Britse overheersing komt in 1952 ook een einde aan het mondaine leven in Cairo. Het wordt voor Van Leo steeds moeilijker om zijn gewaagde, westers georiënteerde foto’s te maken. Veel kunstenaars en fotografen, waaronder Van Leo’s broer, wijken uit naar Europa. Van Leo zelf besluit om te blijven. Steeds meer trekt hij zich terug in zijn studio, waarvan de inrichting nog vele jaren zou blijven herinneren aan het flamboyante Cairo van voor de revolutie.

  

• PORTRAITS (ca. 1950)

  Zonder Egyptische upper class valt er voor Van Leo weinig meer te fotograferen. Uit angst voor islamitische fundamentalisten verbrandt hij zijn uitgebreide collectie naaktfoto’s, maar zijn faam neemt buiten de landsgrenzen toe. Er volgen exposities in landen als Frankrijk, Duitsland en Zwitserland en in 2000 krijgt hij voor zijn oeuvre de prestigieuze Prins Claus Award.
  Nog hetzelfde jaar overlijdt Van Leo, tachtig jaar oud. Volgens kranten overal ter wereld is met zijn dood het glamourtijdperk van Cairo definitief voorbij.
  

  

Arab Image Foundation

Arab Image Foundation

PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

De Arab Image Foundation (AIF) verzamelt, conserveert en exposeert werk dat Arabische fotografen over hun eigen wereld hebben gemaakt. Daarmee wil het in Beiroet gevestigde instituut tegenwicht bieden aan het beeld dat in het Westen van de Arabische regio bestaat. De foto’s uit PALESTINE BEFORE 1948 en MOROCCAN ALBUMS zijn voor het eerst in Nederland te zien. De eerste serie toont het dagelijks leven in Palestina voor het uitroepen van de staat Israël. Waar de regio tegenwoordig voornamelijk beelden biedt van ellende, opstand en geweld, vertelt het verleden een verhaal van een open, kosmopolitische en probleemloze gemeenschap. MOROCCAN ALBUMS biedt een reeks intieme foto’s, tussen 1900 en 1960 genomen in Marokko en met de nadruk op de traditie versus de moderniteit.

Arab Image Foundation >>

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  De Arab Image Foundation (AIF) verzamelt, conserveert en exposeert werk dat Arabische fotografen over hun eigen wereld hebben gemaakt. Daarmee wil het in Beiroet gevestigde instituut tegenwicht bieden aan het beeld dat in het Westen van de Arabische regio bestaat. De foto’s uit PALESTINE BEFORE 1948 en MOROCCAN ALBUMS zijn voor het eerst in Nederland te zien. De eerste serie toont het dagelijks leven in Palestina voor het uitroepen van de staat Israël. Waar de regio tegenwoordig voornamelijk beelden biedt van ellende, opstand en geweld, vertelt het verleden een verhaal van een open, kosmopolitische en probleemloze gemeenschap. MOROCCAN ALBUMS biedt een reeks intieme foto’s, tussen 1900 en 1960 genomen in Marokko en met de nadruk op de traditie versus de moderniteit.

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

• PALESTINE BEFORE 1948 / MOROCCAN ALBUMS

  

Lehnert & Landrock

Lehnert & Landrock

ORIENT (ca.1920)

Lehnert & Landrock werden aan het begin van de vorige eeuw beroemd met hun foto’s van de Arabische wereld. In romantische beelden legden ze een cultuur vast die werd gezien als zuiver en exotisch en die op het punt stond te verdwijnen. Nog steeds worden overal ter wereld boeken, kalenders en ansichtkaarten met werk van Lehnert & Landrock verkocht.

Lehnert & Landrock >>

• ORIENT (ca.1920)

  Lehnert & Landrock werden aan het begin van de vorige eeuw beroemd met hun foto’s van de Arabische wereld. In romantische beelden legden ze een cultuur vast die werd gezien als zuiver en exotisch en die op het punt stond te verdwijnen. Nog steeds worden overal ter wereld boeken, kalenders en ansichtkaarten met werk van Lehnert & Landrock verkocht.

  

• ORIENT (ca.1920)

  

• ORIENT (ca.1920)

  

• ORIENT (ca.1920)

  

• ORIENT (ca.1920)

  

• ORIENT (ca.1920)

  

Marc Garanger

Marc Garanger

FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

De foto’s die Marc Garanger in 1960 nam van Algerijnse vrouwen zijn nog altijd omstreden. Garanger, destijds als dienstplichtig soldaat gestationeerd in Algerije, maakte ze in opdracht van de Franse overheid, die had bepaald dat alle Algerijnen een identiteitskaart moesten dragen. Het maken van de foto’s ging met de nodige druk gepaard, aangezien veel vrouwen gesluierd door het leven gingen. Het resultaat was een serie intieme foto’s met gezichten waarvan de onvrede duidelijk is af te lezen. Hoewel Garanger uitdrukkelijk probeerde de schoonheid van de Algerijnse vrouwen vast te leggen, leidden de foto’s op exposities tot boze reacties bij bezoekers en critici.

Marc Garanger >>

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  De foto’s die Marc Garanger in 1960 nam van Algerijnse vrouwen zijn nog altijd omstreden. Garanger, destijds als dienstplichtig soldaat gestationeerd in Algerije, maakte ze in opdracht van de Franse overheid, die had bepaald dat alle Algerijnen een identiteitskaart moesten dragen. Het maken van de foto’s ging met de nodige druk gepaard, aangezien veel vrouwen gesluierd door het leven gingen. Het resultaat was een serie intieme foto’s met gezichten waarvan de onvrede duidelijk is af te lezen. Hoewel Garanger uitdrukkelijk probeerde de schoonheid van de Algerijnse vrouwen vast te leggen, leidden de foto’s op exposities tot boze reacties bij bezoekers en critici.

  

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  

• FEMMES ALGERIENNES 1960 (1960)

  

Kryn Taconis

Kryn Taconis

ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

Kryn Taconis (Rotterdam, 1918) was de enige Nederlander die ooit lid wist te worden van het legendarische Magnum-fotoagentschap. Zijn eerste foto’s maakte hij tijdens de Tweede Wereldoorlog, als maker van valse documenten voor het verzet. Ook werkte hij voor de Ondergedoken Camera, een groep Nederlandse fotografen die in het geheim de Duitse bezetting vastlegde. Nadat hij in 1950 was toegetreden tot Magnum ging hij in 1957 naar Algerije, om daar de activiteiten te fotograferen van de FLN (Front de Libaration National). Gedurende twee weken legde hij de guerilla vast die de Algerijnse verzetsbeweging vanuit de bossen voerde tegen de Franse kolonisator. De FLN vocht met wapens die waren buitgemaakt op de Fransen. De goede contacten met het platteland zorgden voor voldoende voedsel en kleding. Tijdens het verblijf van Taconis overviel de verzetsgroep een Frans konvooi. Volgens de Franse radio werden daarbij acht guerillastrijders gedood, maar in werkelijkheid raakte niemand zelfs maar gewond.

Kryn Taconis >>

• ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

  Kryn Taconis (Rotterdam, 1918) was de enige Nederlander die ooit lid wist te worden van het legendarische Magnum-fotoagentschap. Zijn eerste foto’s maakte hij tijdens de Tweede Wereldoorlog, als maker van valse documenten voor het verzet. Ook werkte hij voor de Ondergedoken Camera, een groep Nederlandse fotografen die in het geheim de Duitse bezetting vastlegde. Nadat hij in 1950 was toegetreden tot Magnum ging hij in 1957 naar Algerije, om daar de activiteiten te fotograferen van de FLN (Front de Libaration National). Gedurende twee weken legde hij de guerilla vast die de Algerijnse verzetsbeweging vanuit de bossen voerde tegen de Franse kolonisator. De FLN vocht met wapens die waren buitgemaakt op de Fransen. De goede contacten met het platteland zorgden voor voldoende voedsel en kleding. Tijdens het verblijf van Taconis overviel de verzetsgroep een Frans konvooi. Volgens de Franse radio werden daarbij acht guerillastrijders gedood, maar in werkelijkheid raakte niemand zelfs maar gewond.
  

  

• ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

  

• ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

  

• ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

  

• ALGERIAN CIVIL WAR (1957)

  

Abbas

Abbas

YA SADDAM (2003)

De kreet YA SADDAM komt uit de slogan ‘Met mijn bloed, met mijn ziel volg ik u, O Saddam!‘ Met de gelijknamige serie foto’s toont Abbas de tragische dialoog tussen een brute dictator en zijn onderdanen. Saddam Hoessein bestookte zijn volk met zelfportretten om het aan te zetten tot aanbidding en volgzaamheid. Na zijn val werden de beeltenissen door datzelfde volk gebruikt om uiting te geven aan de door jarenlange onderdrukking opgebouwde haat en woede: foto’s werden van de muur gerukt, wandschilderingen besmeurd en beelden onthoofd.

Abbas >>

• YA SADDAM (2003)

  De kreet YA SADDAM komt uit de slogan ‘Met mijn bloed, met mijn ziel volg ik u, O Saddam!‘ Met de gelijknamige serie foto’s toont Abbas de tragische dialoog tussen een brute dictator en zijn onderdanen. Saddam Hoessein bestookte zijn volk met zelfportretten om het aan te zetten tot aanbidding en volgzaamheid. Na zijn val werden de beeltenissen door datzelfde volk gebruikt om uiting te geven aan de door jarenlange onderdrukking opgebouwde haat en woede: foto’s werden van de muur gerukt, wandschilderingen besmeurd en beelden onthoofd.

  

• YA SADDAM (2003)

  

• 

• 

• 

Jean-François Baumard

Jean-François Baumard

HAMMAM (1994-1997)

Is het stoombad in het Westen een teken van luxe, in de oosterse wereld is het een plek van meditatie. In islamitische landen is het Turkse bad (hammam) traditioneel verbonden met het dagelijkse bezoek aan de moskee, waar lichaam en geest rein moeten zijn. Voor islamitische vrouwen is het tegelijkertijd een ontmoetingsplek waar ze de laatste roddels kunnen uitwisselen. Voor de mannen – die genoeg andere plekken hebben om elkaar te ontmoeten – is het juist een plek van rust en bezinning. De Franse fotograaf Jean-François Baumard legde in Tunesië in een aantal badhuizen voor mannen de rituelen vast. Hij fotografeerde de bezoekers terwijl ze zich, verzonken in gedachten, voorbereiden op hun gang naar de moskee. Door de stoom besloeg Baumards lens, wat het mystieke karakter van de foto’s versterkt.

Jean-François Baumard >>

• HAMMAM (1994-1997)

  Is het stoombad in het Westen een teken van luxe, in de oosterse wereld is het een plek van meditatie. In islamitische landen is het Turkse bad (hammam) traditioneel verbonden met het dagelijkse bezoek aan de moskee, waar lichaam en geest rein moeten zijn. Voor islamitische vrouwen is het tegelijkertijd een ontmoetingsplek waar ze de laatste roddels kunnen uitwisselen. Voor de mannen – die genoeg andere plekken hebben om elkaar te ontmoeten – is het juist een plek van rust en bezinning. De Franse fotograaf Jean-François Baumard legde in Tunesië in een aantal badhuizen voor mannen de rituelen vast. Hij fotografeerde de bezoekers terwijl ze zich, verzonken in gedachten, voorbereiden op hun gang naar de moskee. Door de stoom besloeg Baumards lens, wat het mystieke karakter van de foto’s versterkt.

  

• HAMMAM (1994-1997)

  

• HAMMAM (1994-1997)

  

• HAMMAM (1994-1997)

  

• HAMMAM (1994-1997)

  

Paul Blackmore

Paul Blackmore

BEIRUT (2002)

Het Libanese volk weet als geen ander hoe steden opkomen en vergaan, aldus fotograaf Paul Blackmore. Na zestien jaar burgeroorlog was de naam Beiroet synoniem met dood, geweld en vernietiging. Toen in 1990 eindelijk de vrede werd getekend, restten er slechts ruïnes. De Libanese hoofdstad, die bekend stond om zijn tolerantie en cultuur, was veranderd in een hel op aarde. Een derde van de populatie was vertrokken en honderduizend inwoners waren gedood. In het decennium daarop werkten de anderhalf miljoen inwoners van Beiroet hard aan de wederopbouw. Twaalf jaar later fotografeerde Blackmore een stad die letterlijk uit de as is herrezen.

Paul Blackmore >>

• BEIRUT (2002)

  Het Libanese volk weet als geen ander hoe steden opkomen en vergaan, aldus fotograaf Paul Blackmore. Na zestien jaar burgeroorlog was de naam Beiroet synoniem met dood, geweld en vernietiging. Toen in 1990 eindelijk de vrede werd getekend, restten er slechts ruïnes. De Libanese hoofdstad, die bekend stond om zijn tolerantie en cultuur, was veranderd in een hel op aarde. Een derde van de populatie was vertrokken en honderduizend inwoners waren gedood. In het decennium daarop werkten de anderhalf miljoen inwoners van Beiroet hard aan de wederopbouw. Twaalf jaar later fotografeerde Blackmore een stad die letterlijk uit de as is herrezen.

  

• BEIRUT (2002)

  

• BEIRUT (2002)

  

• BEIRUT (2002)

  

• BEIRUT (2002)

  

Alison Bradley

Alison Bradley

BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

In de bazaar komt alles samen: de kleine winkeltjes, de grote handelsroutes, de antieke straatjes, de uitwisseling van ideeën en goederen, de ontmoeting tussen Oost en West. De Amerikaanse fotografe Alison Bradley ging op zoek naar de bazaars van de oude Levant (de kusten van Klein-Azië, Syrië en Egypte) en kwam terecht op overdekte markten in Aleppo, Cairo, Damascus, Istanboel en Jeruzalem. Ze maakte een sfeervol beeldverslag van deze traditionele handelsplaatsen, die nog altijd het hart vormen van de Arabische maatschappij, maar slechts heel zelden worden gefotografeerd. Om het historische karakter van haar zoektocht te benadrukken, werkte Bradley met de technieken van de eerste fotografen die in het Midden-Oosten actief waren.

Alison Bradley >>

• BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

  In de bazaar komt alles samen: de kleine winkeltjes, de grote handelsroutes, de antieke straatjes, de uitwisseling van ideeën en goederen, de ontmoeting tussen Oost en West. De Amerikaanse fotografe Alison Bradley ging op zoek naar de bazaars van de oude Levant (de kusten van Klein-Azië, Syrië en Egypte) en kwam terecht op overdekte markten in Aleppo, Cairo, Damascus, Istanboel en Jeruzalem. Ze maakte een sfeervol beeldverslag van deze traditionele handelsplaatsen, die nog altijd het hart vormen van de Arabische maatschappij, maar slechts heel zelden worden gefotografeerd. Om het historische karakter van haar zoektocht te benadrukken, werkte Bradley met de technieken van de eerste fotografen die in het Midden-Oosten actief waren.

  

• BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

  

• BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

  

• BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

  

• BAZAARS OF THE OLD LEVANT (1999-2000)

  

Matthias Bruggmann

Matthias Bruggmann

IRAK (2003)

De Zwitsere fotograaf Matthias Bruggmann (Frankrijk, 1978) stamt uit een familie van politici en diplomaten. Hij raakte daardoor al jong betrokken bij de wereldpolitiek en groeide op met een schuldgevoel over de tekortkomingen van de diplomatie bij het voorkomen van oorlog en conflicten. Hij ziet de fotografie als een middel om oorlogsgeweld aan de wereld te tonen en hoopt zo een actievere rol te krijgen in het bestrijden ervan dan de vaak aan regels en conventies gebonden diplomaten. De oorlog in Irak, die Bruggmann fotografeerde zonder bemoeienis van de Amerikaanse of Britse strijdkrachten, vat hij samen als een strijd van ‘bange, slecht opgeleide tieners met geweren die een van de oudste beschavingen ter wereld verdedigen tegen een stel bange, slecht opgeleide tieners met veel vuurkracht en een leider die nauwelijks weet wat de consequenties van zijn daden zijn’.

Matthias Bruggmann >>

• IRAK (2003)

  De Zwitsere fotograaf Matthias Bruggmann (Frankrijk, 1978) stamt uit een familie van politici en diplomaten. Hij raakte daardoor al jong betrokken bij de wereldpolitiek en groeide op met een schuldgevoel over de tekortkomingen van de diplomatie bij het voorkomen van oorlog en conflicten. Hij ziet de fotografie als een middel om oorlogsgeweld aan de wereld te tonen en hoopt zo een actievere rol te krijgen in het bestrijden ervan dan de vaak aan regels en conventies gebonden diplomaten. De oorlog in Irak, die Bruggmann fotografeerde zonder bemoeienis van de Amerikaanse of Britse strijdkrachten, vat hij samen als een strijd van ‘bange, slecht opgeleide tieners met geweren die een van de oudste beschavingen ter wereld verdedigen tegen een stel bange, slecht opgeleide tieners met veel vuurkracht en een leider die nauwelijks weet wat de consequenties van zijn daden zijn’.

  

• IRAK (2003)

  

• IRAK (2003)

  

• IRAK (2003)

  

• IRAK (2003)

  

Denis Dailleux

Denis Dailleux

LE CAIRE (1995-2000)

De Franse fotograaf Denis Dailleux is, zoals hij zelf zegt, verliefd op Cairo. Hij is gefascineerd door de sfeer, de bonte kleuren en de schoonheid van de bewoners van de Egyptische hoofdstad. Als kind ontdekte hij de stad en sindsdien is hij er regelmatig te vinden. In LE CAIRE geeft hij een beeld van het dagelijks leven in Cairo. In warme, heldere kleuren en sterk contrasterend zwart-wit doet hij verslag van zijn ontmoetingen op straat, in café’s, op bruiloften en in kapsalons. Zijn fotografische ode aan Cairo is gebundeld in het boek Le Caire, waarmee hij in 2001 de Fuji Film Prijs won op het fotofestival van Biarritz.

Denis Dailleux >>

• LE CAIRE (1995-2000)

  De Franse fotograaf Denis Dailleux is, zoals hij zelf zegt, verliefd op Cairo. Hij is gefascineerd door de sfeer, de bonte kleuren en de schoonheid van de bewoners van de Egyptische hoofdstad. Als kind ontdekte hij de stad en sindsdien is hij er regelmatig te vinden. In LE CAIRE geeft hij een beeld van het dagelijks leven in Cairo. In warme, heldere kleuren en sterk contrasterend zwart-wit doet hij verslag van zijn ontmoetingen op straat, in café’s, op bruiloften en in kapsalons. Zijn fotografische ode aan Cairo is gebundeld in het boek Le Caire, waarmee hij in 2001 de Fuji Film Prijs won op het fotofestival van Biarritz.

  

• LE CAIRE (1995-2000)

  

• LE CAIRE (1995-2000)

  

• LE CAIRE (1995-2000)

  

• LE CAIRE (1995-2000)

  

• LE CAIRE (1995-2000)

  

Wouter Deruytter

Wouter Deruytter

ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

Hoe actueel is het beeld van de Arabische sjeik? In Hollywood leeft nog altijd het romantische idee van de woestijnprins op zijn Arabische hengst, maar de hedendaagse sjeik beweegt zich allang voort in een witte Rolls Royce. Voor één keer mocht de Vlaamse fotograaf Wouter Deruytter toetreden tot de zeer gesloten Arabische paleiscultuur die normaal gesproken alleen voor familie toegankelijk is. Hij legde een gemeenschap vast van door olie rijk geworden zakenmannen die zich graag omringen met westerse parafernalia. Maar achter deze moderne façade schuilt de traditionele Arabier die nog steeds meer geeft om de prestaties van zijn renpaard dan om de koersen op Wallstreet.

Wouter Deruytter >>

• ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

  Hoe actueel is het beeld van de Arabische sjeik? In Hollywood leeft nog altijd het romantische idee van de woestijnprins op zijn Arabische hengst, maar de hedendaagse sjeik beweegt zich allang voort in een witte Rolls Royce. Voor één keer mocht de Vlaamse fotograaf Wouter Deruytter toetreden tot de zeer gesloten Arabische paleiscultuur die normaal gesproken alleen voor familie toegankelijk is. Hij legde een gemeenschap vast van door olie rijk geworden zakenmannen die zich graag omringen met westerse parafernalia. Maar achter deze moderne façade schuilt de traditionele Arabier die nog steeds meer geeft om de prestaties van zijn renpaard dan om de koersen op Wallstreet.

  

• ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

  

• ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

  

• ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

  

• ARABIAN KNIGHTS (1996-1998)

  

Michael von Graffenried

Michael von Graffenried

INSIDE ALGERIA (1991-1998)

De Zwitser Michael von Graffenried maakte van 1991 tot 1998 een uitgebreid fotoverslag van de burgeroorlog in Algerije. Omdat islamitische terroristen al meer dan zestig journalisten en fotografen hadden vermoord, werkte hij met een verborgen camera. Zijn foto’s schoot hij vanuit de heup, zonder door de lens te kijken. Dat heeft INSIDE ALGERIA tot een zeer realistisch verslag gemaakt van het dagelijks leven in een land dat wordt verscheurd door de strijd tussen enerzijds aanhangers van de islamitische staat en anderzijds die van de democratie. Recent keerde Von Graffenried terug naar Algerije. Hij bezocht de mensen die hij eerder fotografeerde en legde hun verhalen vast op video onder de titel GUERRE SANS IMAGES.

Michael von Graffenried >>

• INSIDE ALGERIA (1991-1998)

  De Zwitser Michael von Graffenried maakte van 1991 tot 1998 een uitgebreid fotoverslag van de burgeroorlog in Algerije. Omdat islamitische terroristen al meer dan zestig journalisten en fotografen hadden vermoord, werkte hij met een verborgen camera. Zijn foto’s schoot hij vanuit de heup, zonder door de lens te kijken. Dat heeft INSIDE ALGERIA tot een zeer realistisch verslag gemaakt van het dagelijks leven in een land dat wordt verscheurd door de strijd tussen enerzijds aanhangers van de islamitische staat en anderzijds die van de democratie. Recent keerde Von Graffenried terug naar Algerije. Hij bezocht de mensen die hij eerder fotografeerde en legde hun verhalen vast op video onder de titel GUERRE SANS IMAGES.

  

• INSIDE ALGERIA (1991-1998)

  

• INSIDE ALGERIA (1991-1998)

  

• INSIDE ALGERIA (1991-1998)

  

• INSIDE ALGERIA (1991-1998)

  

Mansoora Hassan

Mansoora Hassan

THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

Fotografe en beeldend kunstenares Mansoora Hassan is geboren in Pakistan en woont in Egypte. Ze zit in het bestuur van verschillende Amerikaanse kunstinstellingen en nam deel aan meer dan vijftig exposities over de hele wereld. In haar uitdagende THE BURQA PROJECT 911 combineert ze iconen van de oosterse en westerse wereld. Hassan fotografeerde zichzelf in burka voor Amerikaanse monumenten als het Capitool, het Lincoln Memorial en Ground Zero. Het resultaat is te zien als een commentaar op de dogma’s van de islam, op het behoud van de eigen identiteit in een wereldstad en op beperking van de individuele vrijheden in het kader van de jacht op het terrorisme. Op een meer persoonlijk vlak gaan de foto’s in op het mysterieuze aura van de burka, een kledingstuk dat iemand in staat stelt om te zien zonder gezien te worden. Mansoora Hassan werd naar aanleiding van THE BURQA PROJECT 911 ondervraagd door de FBI.

Mansoora Hassan >>

• THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

  Fotografe en beeldend kunstenares Mansoora Hassan is geboren in Pakistan en woont in Egypte. Ze zit in het bestuur van verschillende Amerikaanse kunstinstellingen en nam deel aan meer dan vijftig exposities over de hele wereld. In haar uitdagende THE BURQA PROJECT 911 combineert ze iconen van de oosterse en westerse wereld. Hassan fotografeerde zichzelf in burka voor Amerikaanse monumenten als het Capitool, het Lincoln Memorial en Ground Zero. Het resultaat is te zien als een commentaar op de dogma’s van de islam, op het behoud van de eigen identiteit in een wereldstad en op beperking van de individuele vrijheden in het kader van de jacht op het terrorisme. Op een meer persoonlijk vlak gaan de foto’s in op het mysterieuze aura van de burka, een kledingstuk dat iemand in staat stelt om te zien zonder gezien te worden. Mansoora Hassan werd naar aanleiding van THE BURQA PROJECT 911 ondervraagd door de FBI.

  

• THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

  

• THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

  

• THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

  

• THE BURQA PROJECT 911 (2001-2003)

  

Gaston Zvi Ickovicz

Gaston Zvi Ickovicz

SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

Voor de serie SETTLEMENT reisde Gaston Zvi Ickowicz twee jaar lang door de West Bank. Hij fotografeerde de huizen, wegen en andere bouwwerken van Israëlische kolonisten, die er zelf maar weinig gebruik van maken omdat hun leven zich overwegend afspeelt in Israël. Voor MONUMENT richtte Ickowicz zich op de muur die in 2000 door Israël in hetzelfde gebied werd geplaatst uit angst voor aanvallen van Palestijnen. De muren zijn aan de Israëlische kant beschilderd in een poging ze in het landschap te laten opgaan. De Palestijnse kant toont slechts ruw beton. Ickovicz schoot beide series van enige afstand om te tonen hoe de bouwsels vloeken met hun omgeving. In zijn ogen is de Israëlische kolonist een indringer die de natuur voor eigen doeleinden bewerkt en daarmee het landschap en zijn oorspronkelijke bewoners verstoort.

Gaston Zvi Ickovicz >>

• SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

  Voor de serie SETTLEMENT reisde Gaston Zvi Ickowicz twee jaar lang door de West Bank. Hij fotografeerde de huizen, wegen en andere bouwwerken van Israëlische kolonisten, die er zelf maar weinig gebruik van maken omdat hun leven zich overwegend afspeelt in Israël. Voor MONUMENT richtte Ickowicz zich op de muur die in 2000 door Israël in hetzelfde gebied werd geplaatst uit angst voor aanvallen van Palestijnen. De muren zijn aan de Israëlische kant beschilderd in een poging ze in het landschap te laten opgaan. De Palestijnse kant toont slechts ruw beton. Ickovicz schoot beide series van enige afstand om te tonen hoe de bouwsels vloeken met hun omgeving. In zijn ogen is de Israëlische kolonist een indringer die de natuur voor eigen doeleinden bewerkt en daarmee het landschap en zijn oorspronkelijke bewoners verstoort.

  

• SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

  

• SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

  

• SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

  

• SETTLEMENT (2002-2004) / MONUMENT (2002-2004)

  

Barry Iverson

Barry Iverson

EGYPT (1993)

De Amerikaan Barry Iverson (1956) werkt voor prominente bladen als Life, People, The New York Times, Stern, Paris Match en National Geographic. Hij heeft zich gespecialiseerd in het Midden-Oosten en fotografeerde wereldnieuws als de moord op Sadat, de burgeroorlog in Tsjaad en de Eerste Golfoorlog. Veel Oosterse prominenten, van koning Abdullah van Jordanië en president Moebarak van Egypte tot de Egyptische acteur Omar Shariff, hebben voor hem geposeerd. Iverson opereert vanuit Cairo en heeft een sterke band met de Egyptische geschiedenis. Hij fotografeerde verschillende opgravingen – onder meer van de tombe van de zoon van Ramses II – en toonde middels fotografie de sterke erosie van de piramides aan. Ook speelde hij een belangrijke rol in het veilig stellen van het archief van de Egyptische fotograaf Van Leo. Met zijn sepia en met de hand ingekleurde foto’s – een verwijzing naar de historische ansichtkaart – eert Iverson het monumentale verleden van Egypte en andere Arabische landen.

Barry Iverson >>

• EGYPT (1993)

  De Amerikaan Barry Iverson (1956) werkt voor prominente bladen als Life, People, The New York Times, Stern, Paris Match en National Geographic. Hij heeft zich gespecialiseerd in het Midden-Oosten en fotografeerde wereldnieuws als de moord op Sadat, de burgeroorlog in Tsjaad en de Eerste Golfoorlog. Veel Oosterse prominenten, van koning Abdullah van Jordanië en president Moebarak van Egypte tot de Egyptische acteur Omar Shariff, hebben voor hem geposeerd. Iverson opereert vanuit Cairo en heeft een sterke band met de Egyptische geschiedenis. Hij fotografeerde verschillende opgravingen – onder meer van de tombe van de zoon van Ramses II – en toonde middels fotografie de sterke erosie van de piramides aan. Ook speelde hij een belangrijke rol in het veilig stellen van het archief van de Egyptische fotograaf Van Leo. Met zijn sepia en met de hand ingekleurde foto’s – een verwijzing naar de historische ansichtkaart – eert Iverson het monumentale verleden van Egypte en andere Arabische landen.

  

• EGYPT (1993)

  

• EGYPT (1993)

  

• EGYPT (1993)

  

• EGYPT (1993)

  

Monique Jacot

Monique Jacot

A JOUR (2000)

Monique Jacot >>

• A JOUR (2000)

  

• A JOUR (2000)

  

• A JOUR (2000)

  

• A JOUR (2000)

  

• A JOUR (2000)

  

Laura Junka

Laura Junka

HAPPY IN GAZA (2003)

Wat doen Palestijnen uit de Gazastrook tijdens hun vakantie? Laura Junka stelde zich die vraag tijdens haar studie aan de fotoacademie van Jeruzalem. Ze trok naar de Gazastrook om vast te leggen wat mensen die dagelijks worden geconfronteerd met oorlog en ellende, doen in hun vrije tijd. Zo ging ze kamperen met de familie Abdoullah, die dankzij de wapenstilstand na drie jaar weer kon zwemmen in zee. HAPPY IN GAZA is een aanklacht tegen het strijdbare imago van de Palestijn. Junka portretteert het zoeken naar geluk als een daad van verzet tegen het geweld dat in de Gazastrook een alledaags verschijnsel is geworden.

Laura Junka >>

• HAPPY IN GAZA (2003)

  Wat doen Palestijnen uit de Gazastrook tijdens hun vakantie? Laura Junka stelde zich die vraag tijdens haar studie aan de fotoacademie van Jeruzalem. Ze trok naar de Gazastrook om vast te leggen wat mensen die dagelijks worden geconfronteerd met oorlog en ellende, doen in hun vrije tijd. Zo ging ze kamperen met de familie Abdoullah, die dankzij de wapenstilstand na drie jaar weer kon zwemmen in zee. HAPPY IN GAZA is een aanklacht tegen het strijdbare imago van de Palestijn. Junka portretteert het zoeken naar geluk als een daad van verzet tegen het geweld dat in de Gazastrook een alledaags verschijnsel is geworden.

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

• HAPPY IN GAZA (2003)

  

Ed Kashi

Ed Kashi

JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

De Amerikaanse fotojournalist met joodse wortels Ed Kashi heeft zich gespecialiseerd in het vastleggen van de sociale en politieke verhoudingen in de wereld. Hij fotografeert zowel in Oost als West en maakte reportages in Ierland, Peru, Polen en Amerika. JOIN US: MODERN ARABS is samengesteld uit de vele series die Kashi maakte over het moderne, alledaagse leven in de Arabische wereld. Zo portretteerde hij het nieuwe Beiroet, dat een langdurige burgeroorlog op miraculeuze wijze te boven kwam. In Koeweit – fashion capital van het Midden-Oosten – schoot hij een modereportage die toont dat niet alle Arabische vrouwen in sluiers gehuld door het leven gaan. Zoals altijd heeft Kashi een scherp oog voor de verschillen tussen heden en verleden en tussen arm en rijk. Hij bezoekt zowel modeshows als vluchtelingenkampen en mengt zich even makkelijk onder Hezbollah-strijders als leden van de Arabische high society.

Ed Kashi >>

• JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

  De Amerikaanse fotojournalist met joodse wortels Ed Kashi heeft zich gespecialiseerd in het vastleggen van de sociale en politieke verhoudingen in de wereld. Hij fotografeert zowel in Oost als West en maakte reportages in Ierland, Peru, Polen en Amerika. JOIN US: MODERN ARABS is samengesteld uit de vele series die Kashi maakte over het moderne, alledaagse leven in de Arabische wereld. Zo portretteerde hij het nieuwe Beiroet, dat een langdurige burgeroorlog op miraculeuze wijze te boven kwam. In Koeweit – fashion capital van het Midden-Oosten – schoot hij een modereportage die toont dat niet alle Arabische vrouwen in sluiers gehuld door het leven gaan. Zoals altijd heeft Kashi een scherp oog voor de verschillen tussen heden en verleden en tussen arm en rijk. Hij bezoekt zowel modeshows als vluchtelingenkampen en mengt zich even makkelijk onder Hezbollah-strijders als leden van de Arabische high society.

  

• JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

  

• JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

  

• JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

  

• JOIN US: MODERN ARABS (1992-2003)

  

Thomas Kneubühler

Thomas Kneubühler

BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

Midden jaren negentig verbleef kunstenaar Thomas Kneubühler twee weken in Bagdad. Het viel hem op dat zijn eigen ervaringen niet klopten met het beeld dat hij via de westerse media kreeg voorgeschoteld. In plaats van zelf een fotoverslag te maken besloot hij onderzoek te doen naar hoe de Iraki’s zichzelf in de media presenteren. Kneubühler bezocht Irakese bioscopen, fotowinkels en musea, en bestudeerde programma’s op de Irakese televisie. Hij verzamelde beelden, maakte daar zelf foto’s van en liet zijn portret maken door een Irakese straatfotograaf. Het resultaat is de installatie BAGHDAD (MEDIATED), opgebouwd uit foto’s en een presentatie op video.

Thomas Kneubühler >>

• BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

  Midden jaren negentig verbleef kunstenaar Thomas Kneubühler twee weken in Bagdad. Het viel hem op dat zijn eigen ervaringen niet klopten met het beeld dat hij via de westerse media kreeg voorgeschoteld. In plaats van zelf een fotoverslag te maken besloot hij onderzoek te doen naar hoe de Iraki’s zichzelf in de media presenteren. Kneubühler bezocht Irakese bioscopen, fotowinkels en musea, en bestudeerde programma’s op de Irakese televisie. Hij verzamelde beelden, maakte daar zelf foto’s van en liet zijn portret maken door een Irakese straatfotograaf. Het resultaat is de installatie BAGHDAD (MEDIATED), opgebouwd uit foto’s en een presentatie op video.

  

• BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

  

• BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

  

• BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

  

• BAGHDAD (MEDIATED) (1995-2004)

  

Zbigniew Kosc

Zbigniew Kosc

ISLAMIC CAIRO (1992-2002)

Islamitisch Cairo is een historisch stadsdeel, omringd door middeleeuwse muren, dat in vroeger tijden gold als het culturele, intellectuele en religieuze centrum van de Arabische wereld. Nog altijd zijn er monumentale paleizen en moskeeën te vinden, evenals de oudste universiteit ter wereld. Tegelijkertijd is het een stadsdeel in verval, vergeven van de ruïnes en stinkende straatjes waarin de armste inwoners van Cairo hun handelswaar proberen te slijten.

Zbigniew Kosc >>

• ISLAMIC CAIRO (1992-2002)

  Islamitisch Cairo is een historisch stadsdeel, omringd door middeleeuwse muren, dat in vroeger tijden gold als het culturele, intellectuele en religieuze centrum van de Arabische wereld. Nog altijd zijn er monumentale paleizen en moskeeën te vinden, evenals de oudste universiteit ter wereld. Tegelijkertijd is het een stadsdeel in verval, vergeven van de ruïnes en stinkende straatjes waarin de armste inwoners van Cairo hun handelswaar proberen te slijten.

  

• ISLAMIC CAIRO (1992-2002)

  

• ISLAMIC CAIRO (1992-2002)

  

• ISLAMIC CAIRO (1992-2002)

  

• 

Jeroen Kramer

Jeroen Kramer

SUNNI TRIANGLE (2003)

De soenni-driehoek wordt bevolkt door aanhangers van Saddam Hoessein, die als soennitische moslim zijn geloofsgenoten materieel en politiek bevoordeelde. Vanwege de haat tegen de Amerikanen en de angst voor een sjiitische overheersing, is het gebied het gevaarlijkste van Irak. De Nederlandse fotograaf Jeroen Kramer ging gedurende 48 uur op patrouille met de 124e brigade uit Miami, verantwoordelijk voor de veiligheid in de driehoek. Om tactische redenen mocht hij zijn flits niet gebruiken. De brigade ondergaat iedere dag vrijwel dezelfde routine. Bommen langs de wegen worden onschadelijk gemaakt, sluipschutters proberen vanaf het dak rebellen af te schrikken, en de raketten die op de HumVee’s worden afgevuurd, worden beantwoord met een spervuur. Hoewel de beschietingen soms een half uur aanhouden blijft vaak onduidelijk of er daadwerkelijk iemand is geraakt.

Jeroen Kramer >>

• SUNNI TRIANGLE (2003)

  De soenni-driehoek wordt bevolkt door aanhangers van Saddam Hoessein, die als soennitische moslim zijn geloofsgenoten materieel en politiek bevoordeelde. Vanwege de haat tegen de Amerikanen en de angst voor een sjiitische overheersing, is het gebied het gevaarlijkste van Irak. De Nederlandse fotograaf Jeroen Kramer ging gedurende 48 uur op patrouille met de 124e brigade uit Miami, verantwoordelijk voor de veiligheid in de driehoek. Om tactische redenen mocht hij zijn flits niet gebruiken. De brigade ondergaat iedere dag vrijwel dezelfde routine. Bommen langs de wegen worden onschadelijk gemaakt, sluipschutters proberen vanaf het dak rebellen af te schrikken, en de raketten die op de HumVee’s worden afgevuurd, worden beantwoord met een spervuur. Hoewel de beschietingen soms een half uur aanhouden blijft vaak onduidelijk of er daadwerkelijk iemand is geraakt.

  

• SUNNI TRIANGLE (2003)

  

• SUNNI TRIANGLE (2003)

  

• SUNNI TRIANGLE (2003)

  

• SUNNI TRIANGLE (2003)

  

Benjamin Lowy

Benjamin Lowy

PREEMPTIVE WAR (2003)

Zeven maanden verbleef fotograaf Benjamin Lowy – of zoals hij zelf zegt journalist, kunstenaar en verhalenverteller – in Irak om de Amerikaanse inval te documenteren. Hij trok op met de geallieerde strijdkrachten, mengde zich onder de Irakese bevolking en onderging een mortieraanval op een Amerikaanse basis in Koeweit. Niet zelden maakte Lowy zijn foto’s met trillende handen of betraande ogen. Het meest onder de indruk was hij van een sjiietisch gezin dat in een massagraf een aantal familieleden terugvond dat in 1991 door het regime van Saddam Hoessein was geëxecuteerd. Pas na enkele andere opgravingen wist Lowy zich zodanig te herstellen dat hij weer kon fotograferen.

Benjamin Lowy >>

• PREEMPTIVE WAR (2003)

  Zeven maanden verbleef fotograaf Benjamin Lowy – of zoals hij zelf zegt journalist, kunstenaar en verhalenverteller – in Irak om de Amerikaanse inval te documenteren. Hij trok op met de geallieerde strijdkrachten, mengde zich onder de Irakese bevolking en onderging een mortieraanval op een Amerikaanse basis in Koeweit. Niet zelden maakte Lowy zijn foto’s met trillende handen of betraande ogen. Het meest onder de indruk was hij van een sjiietisch gezin dat in een massagraf een aantal familieleden terugvond dat in 1991 door het regime van Saddam Hoessein was geëxecuteerd. Pas na enkele andere opgravingen wist Lowy zich zodanig te herstellen dat hij weer kon fotograferen.

  

• PREEMPTIVE WAR (2003)

  

• PREEMPTIVE WAR (2003)

  

• PREEMPTIVE WAR (2003)

  

• PREEMPTIVE WAR (2003)

  

Diana Matar

Diana Matar

VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

Door de toenemende globalisering verspreiden symbolen zich snel naar alle uithoeken van de wereld, waar ze op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Zo staat de islamitische hoofddoek in het Westen vaak voor onderdrukking en achterstelling, terwijl het dragen van de hoofddoek in de Arabische wereld religieuze toewijding symboliseert. Maar zelfs voor Arabieren is de betekenis van de hoofddoek niet eenduidig. Veel oudere vrouwen ervaren het afwerpen van ervan als teken van actieve deelname aan de moderne maatschappij, terwijl veel jonge vrouwen het dragen van een hoofddoek – zeker na 11 september – juist zien als een symbool van onderlinge solidariteit.

Diana Matar >>

• VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

  Door de toenemende globalisering verspreiden symbolen zich snel naar alle uithoeken van de wereld, waar ze op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Zo staat de islamitische hoofddoek in het Westen vaak voor onderdrukking en achterstelling, terwijl het dragen van de hoofddoek in de Arabische wereld religieuze toewijding symboliseert. Maar zelfs voor Arabieren is de betekenis van de hoofddoek niet eenduidig. Veel oudere vrouwen ervaren het afwerpen van ervan als teken van actieve deelname aan de moderne maatschappij, terwijl veel jonge vrouwen het dragen van een hoofddoek – zeker na 11 september – juist zien als een symbool van onderlinge solidariteit.

  

• VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

  

• VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

  

• VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

  

• VEILED WOMAN IN CAIRO (2002-2004)

  

Annette den Ouden

Annette den Ouden

INARA (2002-2004)

Met INARA wil Annette den Ouden de collectieve angst bestrijden die westerse overheden volgens haar aankweken tegen de islam. Met name het conservatieve Amerika van George Bush bedient zich van termen als ‘moslimfundamentalisme’, ‘axis of evil’ en ‘war on terror’ om de angstgevoelens onder de eigen bevolking aan te wakkeren. Den Ouden wilde wel eens met eigen ogen zien hoe terecht die angst is en trok met haar camera door landen als Irak, Jordanië en Libanon. Ze legde het dagelijks leven vast in de islamitische wereld, die lang niet zo dreigend bleek te zijn als in het Westen vaak wordt voorgesteld. Ze noemde haar serie INARA, Arabisch voor verlichting. “Vanwege het inzicht dat ik er zelf door heb gekregen en dat ik hoop over te brengen op anderen,” aldus de fotografe, die freelance werkt voor onder andere de Volkskrant, Het Parool en NRC Handelsblad.

Annette den Ouden >>

• INARA (2002-2004)

  Met INARA wil Annette den Ouden de collectieve angst bestrijden die westerse overheden volgens haar aankweken tegen de islam. Met name het conservatieve Amerika van George Bush bedient zich van termen als ‘moslimfundamentalisme’, ‘axis of evil’ en ‘war on terror’ om de angstgevoelens onder de eigen bevolking aan te wakkeren. Den Ouden wilde wel eens met eigen ogen zien hoe terecht die angst is en trok met haar camera door landen als Irak, Jordanië en Libanon. Ze legde het dagelijks leven vast in de islamitische wereld, die lang niet zo dreigend bleek te zijn als in het Westen vaak wordt voorgesteld. Ze noemde haar serie INARA, Arabisch voor verlichting. “Vanwege het inzicht dat ik er zelf door heb gekregen en dat ik hoop over te brengen op anderen,” aldus de fotografe, die freelance werkt voor onder andere de Volkskrant, Het Parool en NRC Handelsblad.

  

• INARA (2002-2004)

  

• INARA (2002-2004)

  

• 

• INARA (2002-2004)

  

Max Pam

Max Pam

RAMADAN IN YEMEN (1993)

De avonturier Max Pam (Australië, 1949) reisde als twintigjarige hippie van Calcutta naar Londen. Daarna volgde een leven vol reizen, onder meer door India, Pakistan, Nepal, Ethiopië en thuisland Australië. Vanaf het begin legde Pam zijn avonturen vast in schrift en op foto. Zo ook de reis die hij in 1993 maakte door Jemen, tijdens de maand van de ramadan. Net als de bevolking vastte hij overdag en begon hij pas na zonsondergang met eten. Ondertussen maakte hij notities over de woestijn, de architectuur, het kauwen van qat, de zeer aanwezige mannen en de achter zwarte gewaden verscholen vrouwen. Die keken hem, zoals hij zelf schrijft, ‘met hun sexy zwarte ogen indringend aan’.

Max Pam >>

• RAMADAN IN YEMEN (1993)

  De avonturier Max Pam (Australië, 1949) reisde als twintigjarige hippie van Calcutta naar Londen. Daarna volgde een leven vol reizen, onder meer door India, Pakistan, Nepal, Ethiopië en thuisland Australië. Vanaf het begin legde Pam zijn avonturen vast in schrift en op foto. Zo ook de reis die hij in 1993 maakte door Jemen, tijdens de maand van de ramadan. Net als de bevolking vastte hij overdag en begon hij pas na zonsondergang met eten. Ondertussen maakte hij notities over de woestijn, de architectuur, het kauwen van qat, de zeer aanwezige mannen en de achter zwarte gewaden verscholen vrouwen. Die keken hem, zoals hij zelf schrijft, ‘met hun sexy zwarte ogen indringend aan’.

  

• RAMADAN IN YEMEN (1993)

  

• RAMADAN IN YEMEN (1993)

  

• RAMADAN IN YEMEN (1993)

  

• RAMADAN IN YEMEN (1993)

  

Paolo Pellegrin

Paolo Pellegrin

LIBYA (2002)

De Libische leider Khadaffi – al ruim 33 jaar aan de macht – maakte naam als ‘the mad dog of the Middle East’, zoals hij door president Reagan werd genoemd. Hij werd in verband gebracht met de aanslag op een passagiersvliegtuig boven Lockerby en zou betrokken zijn bij de productie van massavernietigingswapens. Maar de Khadaffi van vandaag stelt zich op als diplomaat en tracht de Palestijnen en Israëliers nader tot elkaar te brengen. Samen met het Westen strijdt hij tegen Al-Qaida en de Arabische wereld wil hij omvormen tot een soort Europese Unie. Paolo Pellegrin portretteerde het hedendaagse Tripoli – de hoofdstad van Libië – dat de door Khadaffi gedicteerde combinatie van traditioneel en modern weerspiegelt. Hij fotografeerde ook Khadaffi zelf, een man aan wiens oprechtheid nog steeds wordt getwijfeld.

Paolo Pellegrin >>

• LIBYA (2002)

  De Libische leider Khadaffi – al ruim 33 jaar aan de macht – maakte naam als ‘the mad dog of the Middle East’, zoals hij door president Reagan werd genoemd. Hij werd in verband gebracht met de aanslag op een passagiersvliegtuig boven Lockerby en zou betrokken zijn bij de productie van massavernietigingswapens. Maar de Khadaffi van vandaag stelt zich op als diplomaat en tracht de Palestijnen en Israëliers nader tot elkaar te brengen. Samen met het Westen strijdt hij tegen Al-Qaida en de Arabische wereld wil hij omvormen tot een soort Europese Unie. Paolo Pellegrin portretteerde het hedendaagse Tripoli – de hoofdstad van Libië – dat de door Khadaffi gedicteerde combinatie van traditioneel en modern weerspiegelt. Hij fotografeerde ook Khadaffi zelf, een man aan wiens oprechtheid nog steeds wordt getwijfeld.

  

• LIBYA (2002)

  

• LIBYA (2002)

  

• LIBYA (2002)

  

Reza

Reza

LIBYAN WOMEN (2000)

LYBYAN WOMAN is een fotografisch verslag van de positie van de vrouw in Libië, een van de meest vooruitstrevende Arabische landen op het gebied van vrouwenrechten. Libische vrouwen hebben recht op een uitkering, op eigendom, op een scheiding en op een pensioen. Ook maken ze de helft uit van de academische bevolking. Maar de emancipatie is nog lang niet voltooid. Op het platteland is twintig procent van de vrouwen analfabeet en de meest traditionele bedoeïenstammen – steunpilaren van Khadafi – verplichten vrouwen nog altijd een sluier te dragen en alleen te werken in huis en op het land. In sommige afgelegen gebieden komt vrouwenbesnijdenis nog voor.

Reza >>

• LIBYAN WOMEN (2000)

  LYBYAN WOMAN is een fotografisch verslag van de positie van de vrouw in Libië, een van de meest vooruitstrevende Arabische landen op het gebied van vrouwenrechten. Libische vrouwen hebben recht op een uitkering, op eigendom, op een scheiding en op een pensioen. Ook maken ze de helft uit van de academische bevolking. Maar de emancipatie is nog lang niet voltooid. Op het platteland is twintig procent van de vrouwen analfabeet en de meest traditionele bedoeïenstammen – steunpilaren van Khadafi – verplichten vrouwen nog altijd een sluier te dragen en alleen te werken in huis en op het land. In sommige afgelegen gebieden komt vrouwenbesnijdenis nog voor.

  

• LIBYAN WOMEN (2000)

  

• LIBYAN WOMEN (2000)

  

• LIBYAN WOMEN (2000)

  

• LIBYAN WOMEN (2000)

  

Ahikam Seri

Ahikam Seri

BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

Al eeuwenlang leefden er bedoeïen in de Negev-woestijn, toen die bij de stichting van Israël in 1948 in Israëlische handen kwam. 90.000 bedoeïen vluchtten naar Egypte en Jordanië, de overige 10.000 besloten te blijven. Zij moesten zich onderwerpen aan de Israëlische politiek, die erop gericht was het Arabische woestijnvolk te concentreren in door de staat gecontroleerde steden. Vandaag de dag leven er 60.000 bedoeïen in dergelijke steden, die lijden onder werkloosheid, armoede en criminaliteit. Nog steeds weigeren 70.000 bedoeïen hun bestaan in 45 niet door de staat erkende dorpen op te geven en hun geboortegrond te verlaten. Ze ontberen basisbehoeften als water, elektriciteit en riolering. Freelance fotojournalist Ahikam Seri (Israël, 1972) trekt zich het lot van de bedoeïen uit de Negev-woestijn aan. Hij maakte een uitgebreide reportage over hun leefomstandigheden en hun strijd tegen de Israëlische regering. Die neemt in hevigheid toe omdat de bedoeïen – als stammengemeenschap traditioneel loyaal aan verschillende regimes – zich door religieuze en sociaal-economische overeenkomsten steeds meer solidair verklaren met de Palestijnen.

Ahikam Seri >>

• BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

  Al eeuwenlang leefden er bedoeïen in de Negev-woestijn, toen die bij de stichting van Israël in 1948 in Israëlische handen kwam. 90.000 bedoeïen vluchtten naar Egypte en Jordanië, de overige 10.000 besloten te blijven. Zij moesten zich onderwerpen aan de Israëlische politiek, die erop gericht was het Arabische woestijnvolk te concentreren in door de staat gecontroleerde steden. Vandaag de dag leven er 60.000 bedoeïen in dergelijke steden, die lijden onder werkloosheid, armoede en criminaliteit. Nog steeds weigeren 70.000 bedoeïen hun bestaan in 45 niet door de staat erkende dorpen op te geven en hun geboortegrond te verlaten. Ze ontberen basisbehoeften als water, elektriciteit en riolering. Freelance fotojournalist Ahikam Seri (Israël, 1972) trekt zich het lot van de bedoeïen uit de Negev-woestijn aan. Hij maakte een uitgebreide reportage over hun leefomstandigheden en hun strijd tegen de Israëlische regering. Die neemt in hevigheid toe omdat de bedoeïen – als stammengemeenschap traditioneel loyaal aan verschillende regimes – zich door religieuze en sociaal-economische overeenkomsten steeds meer solidair verklaren met de Palestijnen.

  

• BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

  

• BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

  

• BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

  

• BEDOUIN OF THE ISRAELI NEGEV (2001-2003)

  

Lars Tunbjörk

Lars Tunbjörk

OMAN (1999)

Het zuiden van Oman, een sultanaat op het Arabisch schiereiland, is vanwege het vochtige klimaat een trekpleister voor de omliggende landen. Tijdens het regenseizoen trekken toeristen uit relatief welvarende landen als de Verenigde Arabische Emiraten en Koeweit naar het gebied om er te genieten van de zee, de bergmeertjes en de koele lucht. De populairste bezigheden zijn wandelen in de natuur en picknicken tot diep in de nacht. De Zweedse fotograaf Lars Tunbjörk fotografeerde voor Geo Magazine het toerisme in het Zuiden van Oman. Zoals altijd heeft hij daarbij een kritisch oog voor de commerciële aspecten van de menselijke vrijetijdsbesteding.

Lars Tunbjörk >>

• OMAN (1999)

  Het zuiden van Oman, een sultanaat op het Arabisch schiereiland, is vanwege het vochtige klimaat een trekpleister voor de omliggende landen. Tijdens het regenseizoen trekken toeristen uit relatief welvarende landen als de Verenigde Arabische Emiraten en Koeweit naar het gebied om er te genieten van de zee, de bergmeertjes en de koele lucht. De populairste bezigheden zijn wandelen in de natuur en picknicken tot diep in de nacht. De Zweedse fotograaf Lars Tunbjörk fotografeerde voor Geo Magazine het toerisme in het Zuiden van Oman. Zoals altijd heeft hij daarbij een kritisch oog voor de commerciële aspecten van de menselijke vrijetijdsbesteding.

  

• OMAN (1999)

  

• OMAN (1999)

  

• OMAN (1999)

  

• OMAN (1999)

  

Ilkka Uimonen

Ilkka Uimonen

CYCLES (2000)

Fotograaf Ilkka Uimonen (Finland, 1966) ziet de conflicten in het Midden-Oosten als onderdeel van een eindeloze cyclus van geweld. Die begon duizenden jaren geleden en ging in 2000 een nieuwe fase in met de start van de tweede Intifada. In de twee jaar die Uimonen wijdde aan het vastleggen hiervan, eiste de strijd zeshonderd Israëlische en zestienhonderd Palestijnse levens. De Fin ziet zijn foto’s als de registratie van een geweldscyclus die naar zijn overtuiging ook de komende duizend jaar zal doorgaan. Hij haalt daarbij de filosoof Jung aan, die stelde dat conflicten niet meer zijn op te lossen zodra emoties de rede hebben verdreven.

Ilkka Uimonen >>

• CYCLES (2000)

  Fotograaf Ilkka Uimonen (Finland, 1966) ziet de conflicten in het Midden-Oosten als onderdeel van een eindeloze cyclus van geweld. Die begon duizenden jaren geleden en ging in 2000 een nieuwe fase in met de start van de tweede Intifada. In de twee jaar die Uimonen wijdde aan het vastleggen hiervan, eiste de strijd zeshonderd Israëlische en zestienhonderd Palestijnse levens. De Fin ziet zijn foto’s als de registratie van een geweldscyclus die naar zijn overtuiging ook de komende duizend jaar zal doorgaan. Hij haalt daarbij de filosoof Jung aan, die stelde dat conflicten niet meer zijn op te lossen zodra emoties de rede hebben verdreven.

  

• CYCLES (2000)

  

• CYCLES (2000)

  

• CYCLES (2000)

  

• CYCLES (2000)